မှော်ကုန်းမြေမှအစားအစာထောက်ပံ့သူစနစ်

Chapter-10

【Unicode】

အပိုင်း (၁၀) ဈေးတဲပိုင်ရှင် သခင်လေး

"မင်း ဒီဆိုင်ကို ဝယ်ဖို့ တကယ် ဆန္ဒရှိလား"

ခေါင်းကိုဆက်တိုက်ငြိမ့်ပြနေသော လင်းချီ၏အမူအရာမှာ အသေအချာစိတ်ပိုင်းဖြတ်ထားပုံ‌ပေါ်သည်။ “ဟုတ်တယ် ကျွန်တော့်မှာ ရွှေဒင်္ဂါးဆယ်ပြားရှိတယ် ဒီဆိုင်ကို ကျွန်တော့်ဆီ ရောင်းနိုင်မလား"

"ရွှေဒင်္ဂါးဆယ်ပြား?"

ပိုင်ရှင်က ထိုစကားကိုကြားသောအခါ သူ့မျက်နှာသည် ချက်ချင်းပင် ပြုံးရွှင်သွားကာ အလျင်စလိုခေါင်းညိတ်ပြလိုက်သည်။ "ကောင်းပြီ ငါမင်းကို ဆိုင်မှာရှိသမျှ အကုန်ပေးမယ်!"

သူတို့နှစ်ဦး စာချုပ်ချုပ်ဆိုပြီးနောက် လင်းချီလည်း ချက်ချင်းဆိုသလို အစားအသောက်တန်းမှ ဈေးသည်တစ်ဦးဖြစ်လာခဲ့သည်။

"အိုး... ဒါက လင်းသခင်လေးမဟုတ်လား”

လင်းချီ ဆိုင်မဖွင့်မီ လူးဝစ်က အခြားသော အမွေဆက်ခံသူ လူငယ်အချို့နှင့် အတူရောက်လာခဲ့သည်။ ဈေးတဲတစ်ခု ပိုင်ဆိုင်ထားတဲ့ လင်းချီကြောင့် သူတို့အားလုံး အံ့အားသင့်သွားကြသည်။

"မဟုတ်သေးပါဘူး... လင်းချီ မင်းဒီမှာဆိုင်ဖွင့်ပြီး ဘာလုပ်နေတာလဲ" လူးဝစ်က သူ့ဆိုင်ကို ဟန်လုပ်ကြည့်ရင်းပြောသည်။

လင်းချီက ဒီဆိုင်ကို တကယ်ဝယ်ယူခဲ့ခြင်းဖြစ်ရာ လက်ကျန် ကြက်ပေါင်ကင်တွေပင် ရှိသေးသည်။

"ဟေး အားလုံး လာကြည့်ကြစမ်း!"

လူးဝစ်က လူတိုင်းကို အသိပေးချင်နေသည်။

ယွီမုန့်လည်း ရုတ်ရုတ်သဲသဲအသံကို ကြားပြီး ဈေးတဲကို ဝိုင်းနေသော လူအုပ်နောက်ကို လိုက်ခဲ့သည်။

လူအုပ်ကို မျက်နှာမူရင်း လင်းချီက ဘာမှမထူးဆန်းသလိုပင် ဈေးတဲနံရံကို မှီကာ  သက်ပြင်းချလိုက်သည်။

'ဒီလူတွေက လူ့ကျင့်ဝတ်ကို နားမလည်ကြတာပဲ" လင်းချီ စိတ်အနှောင့်အယှက်ဖြစ်စွာ တွေးလိုက်မိသည်။

"လင်းချီ မင်းမိသားစု စီးပွားပျက်သွားတာလား ဒါမှမဟုတ် မင်းဆီက တစ်ယောက်ယောက် ခိုးသွားလို့လား... ကြက်ပေါင်ကင်ရောင်းဖို့ စျေးတဲကို ဘာလို့ ရုတ်တရက်ကြီး ဝယ်လိုက်တာလဲ”