This is a work of fiction. Unless otherwise indicated, all the names, characters, businesses, places, events and incidents in this book are either the product of the author's imagination or used in a fictitious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidental.
CHAPTER THIRTY-ONE
ＩＬＡＮＧ araw na pinagisipan ni Donna ang gagawin niya, wala siyang pinagsabihan tungkol sa kalagayan niya ngayon dahil as much as possible ay ayaw niyang maging komplikado sitwasyon.
She packed her a few things na kasya lang sa isang malaking luggage niya staka siya nag book ng flight patungo sa spain.
A day before her flight ay staka niya sinabihan si Silver.
"I just need a few weeks to have fun by myself." nakangiti niyang wika sa binata. "And besides, sa manila lang naman ang punta ko."
Donna can see in Silver's eyes na hindi nito gusto ang pag alis niya na hindi ito kasama pero wala siyang magagawa dahil kailangan niyang gawin yun ng mag-isa at hindi nalalaman ng kahit na sino.
"I'll be fine.. I can finally travel on my own and not worry about Derick harming me right?" she added.
Bumuntong-hininga si Silver bago hinawakang ang mukha niya, "I understand."
Pinilit niyang ngumiti at maging masaya sa harapan ni Silver hanggang sa maihatid siya nito sa kotse niya na nasa may labasan ng Paes.
As much as possible ay hindi niya tinitinggnan ng matagal ang binata dahil hindi mailalis sa mukha nito ang pag-aalala and she understands him and Donna felt guilty about lying to Silver.
"Please update me every hour or every few hours." wika ng binata at hindi parin binibitawan ang kamay niya.
"Sure, of course." aniya at pinilit ngumiti.
Papasok na sana siya sa kotse pero hinawakan ulit ni Silver ang kamay niya, he was uneasy.
"Babalik ka diba?" wika ng binata habang nakatingin sa mga mata niya.
Sandali siyang natigilan sa sinabi ni Silver, napaisip si Donna... kaya ba niyang harapin si Silver after killing his child?
She hated herself.
"Of course." aniya at agad na nag-iwas ng tingin sabay pasok sa kotse.
Mabilis na pinaandar niya ang kotse, she cried habang tinitingnan si Silver sa side mirror. He was just standing there looking at her car.
She cried a lot of times during the trip dahil sa madaming emotion na nararamdaman niya, it was a very long and extremely tiring trip pero safe siyang nakarating sa spain.
She already booked a hotel na malapit sa hospital na pupuntahan niya, nagpahinga lang siya ng isang araw bago siya nagpunta sa hospital para magpa check.
The Doctor was her old friend na nasa Spain na nakatira and she is an abortionist .
"You're 12 weeks pregnant." anito habang nakahiga siya sa higaan sa loob ng clinic ng Doctor.
Hindi siya sumagot, unang beses niyang narinig ang heartbeat ng bata ay nag halo-halo ang emotion na nararamdaman niya.
"Your schedule is next week, you still have a few days to think about it." nakangiting wika ng kaibigan niya bago hinawakan ang kamay niya. "Don't hesitate to send me a messsage if you need anything, okay?"
