Sirius'un Hikaye Evreni

Yaşayan Iki Ölü

Yan yana iki dev yatıyordu. Buruşmuş çarşafın üzerinde dümdüz uzanan sadece nefes alan iki ceset. Dakikalar önce güne birbirlerinin koynunda yeni uyanmış gibi değilde sanki yıllardır kıpırdamadan ordalarmış gibi hareketsiz. Kadının düşüncelerden beyni dolup taşıyor adam içinde taşıdığı kalbi göğüs kafesine sığdıramıyordu. Güneş doğmuştu ama oda zifiri karanlıktı. Hiç konuşmuyorlar fakat düşünceler sağır ediyordu. Kadın yutkunmayı bile unutmuş beynine inen darbelerden ezilmisti. Adam ise betonlaşmış gövdesini biran evvel yataktan dışarı atmak istiyordu. Oysa muhteşem bir gece geçirmişlerdi. Anason kokan masanın başında kahkalar atmış, plaktan çalan melodiler ile dans etmiş, geceyi birbirlerinin sıcaklığında tenlerinin tuzu ile harmanlayıp tek vücut geçirmişlerdi. Ama güneşin kendini göstermesi ile adamın vücuda ki dün geceye ait olmayan başka izler gün yüzüne çıktı. Başka bir mühür taşıyordu adeta. Ve kadın bu beden üzerinde ki tek hakimiyetin kendinsi olmadığını anladı. Tek kelime etmedi gözleri konuşuyordu çünkü. Adam kendini açıklamak için gerekli çabayı göstermedi. Söylenecek pek fazla şeyde yoktu. Betonlaşmış vücudunu yavaşça kımıldatıp haz duyduyu o yataktan son kez kalktı. Donuk gözlerle tavanı izleyen sevgilisine baktı ve birseyler söylemesini umdu. Ama kadın gözlerini onun gözlerine değdirmeyi reddetti. Büyük bir tutkuyla soyundugu kıyafetleri büyük bir acı ile tek tek giydi ve doğruldu. Çıplak bedeninin tüm kıvrımlarına bir kez daha dokunmak istedi ama avuçları alev alıyordu ve kadının ruhu soğumuştu. Ceketini sandalyenin üzerinden aldı o evde son sigarasını yaktı ve kapının sert sesi kadının irkilmesine sebep oldu. Sigaranın mayhoş kokusu bir nebzede olsa kendine getirdi kadını. Yatağında sonsuz bir boşlukla kalakaldı. Adamın gidişinin başlattığı ölümden habersiz öylece nefes alıp veriyordu. Yapabildiği tek şey buydu. Saatler sonra gözlerini kapattı derin bir nefes çekti ve kaldığı yerden devam etmeyi düşündü.
Sahi nerede kalmıştı?