"YEONJUN!!! Hayır hayır olamaz... Yeonjun aç gözlerini.. Yeonjun bana bak"
O sırada göz yaşlarım aradı ardına akarken bedenime bıçağın girişini hissetim. Göz kapaklarım titredi. Nefes alamadım. Son gördüğüm adamın sırıtarak bana baktığı ve arkasındaki Seonwoo'nun ağzını kapatarak ağladığı olmuştu.
Tarihleri atalım~
Not:bu bölüm full yazar anlatımından olucaktır bilginize
Kızlar mezarları gördükleri anda ağlamaya başlamışlardı. Özelliklede Ningning aşırı şiddetli ağlıyodu. Onun Eunhwa ile anıları Seonyoo ile olan anılarından daha çoktu.
Diğer çocukları ise Eunhwa sayesinde tanımıştı.
Seonyoo önce mezar taşının üstünde Choi Beomgyu yazan mezara doğru ilerledi.
"Ben... seni sevdiğimi sana hiç belli edemedim.. bunu söyleyemedim üzgünüm Beomgyu" demişti çömelirken. Mezara baktıkça içi parçalanıyodu. O mezarın derinliklerinde artık nefes almayan bir bedenin olduğu gerçeği ve o bedenin önceden Seonyoo'yu seviyor olması Seonyoo'nun canını öyle acıtıyodu ki.. nefes alamıyordu dili tutulmuştu Kızın.
Başını eğdi içini çekerken. Avuçlarına toprağı doldurdu ve sıktı.
"Seni.. çok seviyorum.. Beomgyu" dedi hıçkırırken zorla genç kız.
"Kahretsin ki bunu sana sen yaşarken.. gözlerime aşkla bakarken söyleyemedim.. gülümserken söyleyemedim.. çok özür dilerim Beomgyu.. bunu ölü olan bedeninin başında söylediğim için.. çok özür dilerim Beomgyu.. beni hayatın boyunca beklediğin için ve seni beklettiğim için özür dilerim"
Kendini tutamadı ve kollarını taşa dayayıp kafasını kollarının üstüne koydu ve devam etti.
"İnanmamıştım zaten.. senin Eunhwa'yı öldürebileceğine inanmamıştım o anlatırken.. sen öyle birisi değildin.. çok iyiydin.. keşke yanımda olsan.. kokunu içime çekip sarılabilsem sana.. söyleyebilsem sana seni sevdiğimi.."
Gülümsedi acıyla. Bu gülümseme birçok duygu taşıyodu. O anıları hatırlayıp hem gülüyordu hem ağlıyodu.. çok büyük bi acı vardı içinde. Öldürecekti bu acı onu.
"Çok acıdımı? Çok yandımı canın? Yanında olup seni koruyamadığım için ve senin yerine ben ölmediğim için.. çok üzgünüm"
Eunhwa'nın mezarına baktı.
"Ne çektin sende öyle değil mi? Kolay değildi yaşadıkların"
Ayağa kalkıp Taşta Choi Yeonjun yazan mezarın önünde dikildi ve gülümsedi.
"Oppa... özleyeceğim seni... benim için onlara çok iyi bak olur mu? Hem bir abi olarak hemde iyi bir sevgili olarak onlara iyi bak lütfen"
Ningning konuşamamıştı. Çökmüş ve hıçkırıklarında boğuluyodu. Seonyoo ona yaklaşıp yanına çöktü ve göz yaşlarını silerek gülümsedi.
"Lütfen ağlama.. üzülüyorlar bak.. sende birşeyler söyle" Dedi gülümseyerek.
Kız dayanamayarak arkadaşının ismini bağırdı. Çok acıyordu canı.
"Eunhwa!! Seni çok seviyorum.. unutma beni tamammı? Ben seni asla unutmayacağım.." devam etti ağlayarak.
"Hey Yeonjun enişte... ona iyi bakmazsan bende oraya geldiğimde seni bulur canlı canlı doğrarım! Onu üzersen bende seni çok pis üzerim"
YOU ARE READING
Memory Game | Choi Yeonjun
Fanfiction"Bazen herşeyi unutmak ve tekrar başlamak gerekir..." ~Choi Yeonjun gözlerini hiç bilmediği bir evde açan ve karşısında hiç tanımadığı 5 çocuğu gören Eunhwa kendisine sevgilisi olduğunu ve ailesinin öldüğünü söyleyen bir çocuk ve en yakın arkadaşı...
