Gözlerimi açtığım yatak benim yatağım değildi. Yattığım odada kısaca göz gezdirmiştim. Tanımadığım bir odada bulunduğum gerçeği dışında karşımda 5 genç ile karşılaşmıştım.
"Hey o uyandı"
Mavi saçlı çocuk söylemişti bunu. (Taehyun)
Kaşlarımı çatarak yattığım yerde doğruldum ve hepsinin yüzüne şaşkınca bakıyorum. Onlar ise yüzüme endişe ile bakıyordu.
"Siz kimsiniz?" Dedim bağırarak. Başımın ağrısı gözlerimi kapatıp dişlerimi birbirine bastırmama sebep olmuştu.
"Sen gerçekten.... Bizi hatırlamıyo musun?"
Dedi önümdeki 5 simsiyah gençlerden sarışın olan çocuk. Şüpheli ve endişeli yüzü ile bana gülümsemesiyle gamzesi ortaya çıkmıştı.
"Sizi tanıyo muyum?"
Diye sordum kaşlarımı kaldırarak.
Saçları siyah, uzun boylu, yakışıklı bir çocuk yanıma yaklaşırken ellerini cebine sokmuştu.
"Ben Yeonjun... Eunhwa... bana beni hatırlamadığını söyleme... Ah hayır anılarımızı unutmuş olamazsın" dedi yüzündeki üzgün bir ifadeyle.
"Ha?"
İsminin Yeonjun olduğunu söyleyen çocuk yanıma bir sandalye çekerek oturdu ve elimi tuttu.
"Sevgilim... neden böyle yapıyorsun? Konuş... cevap ver bana.. beni unutmadığını söyle"
"Ne diyorsun sen? Seni tanımıyorum? Hatta hiç birinizi tanımıyorum" dedim elimi çekerken diğerlerine bakarak.
Annem... babam, kardeşim nerdeydi benim? Onları görmek istiyordum. Bu adamları tanımıyodum ama onlar beni uzun zamandır tanıyor gibi davranıyordu.
"Yah Eun-shi... ben soobin. Hafıza kaybı yaşıyor olabilirmisin yok sa bizi mi kandırıyosun?"
Takım elbiseli bir genç ona doğru döndü ve
"Hyung... bizi kandırdığını sanmıyorum... yüzüne baksana hayatında ilk defa insan görüyo olmalı. Sanırım hafıza kaybı doğumuna kadar gitmiş..."
"Ne saçmalıyosun Kai" diyerek onu geri çekti Mavi saçlı çocuk. Kahverengi saçlı çocuk (Beomgyu) dudaklarını birbirine bastırarak başını yere eğmişti.
"Hey ben Beomgyu.. umarım en yakın zamanda hatırlarsın" dedi gözlerime bakmadan.
"Ben Kai." Dedi genç çocuk karşımda eğilerek.
"Bakın sizi tanımıyorum. Ben hafızamı kaybetmedim. Düpedüz sizi hatırlamıyorum. Bana kendinizi tanıtmanızın bir önemi yok" dedim yataktan kalkarken.
Sinirlerimi bozuyordu bu 5 çocuk. Birisi sevgilim olduğunu söyler. Biri hafızamı kaybettiğimi öteki ise... saçma sapan konuşur. Cidden neler dönüyor burda?
Yeonjun karşıma geçti ve ellerimi tuttu. Yüzüme şeytan gözlerle bakıyodu.
"Hey... sen ciddimisin?"
"Yalan söylüyo gibi bir halim var mı?"
Diyerek ellerimi sertçe kendime çekmiştim.
"Bana dokunmayı kes yoksa polisi çağırırım"
Beomgyu yüzüme şaşkın ve korku dolu gözlerle bakarken Kai arkadan ağzını kapatmıştı.
"Waaa... herşey dizilerdeki gibi... çekirdek var mı Hyung?" Dedi yanındaki mavi saçlı çocuğa dönerek.
"Kai'cim kız polis diyo biraz pozitif enerjinden kurtulsan mı? Şu an durum vahim"
Karşımdaki Yeonjun onlara dönemeden yüzüme bakarken ellerini kaldırmıştı susmaları için. Arkadakiler susmuştu.
Onları iterek kapıya doğru ilerledim.
"Hey dur... dursana" Diyerek arkamdan gelmiştiler.
Bileğimi tutan adama dönerek bağırmaya başladım.
"Siz şaka mısınız? Ne istiyorsunuz benden? Sizi tanımıyorum. Arkadaşım değilsiniz ve sakın beni kaçırıp kanıma girmeye çalışmayın!.... Peşimden gelmeyin"
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Memory Game | Choi Yeonjun
Fanfiction"Bazen herşeyi unutmak ve tekrar başlamak gerekir..." ~Choi Yeonjun gözlerini hiç bilmediği bir evde açan ve karşısında hiç tanımadığı 5 çocuğu gören Eunhwa kendisine sevgilisi olduğunu ve ailesinin öldüğünü söyleyen bir çocuk ve en yakın arkadaşı...
