Komşu Düşmanlığı.

1. Özel bölüm.

12 Aralık 2024

Elimde duran kahveyi masanın üzerine bıraktım. Ardından heyecanla bakışlarımı dışarıya çevirdim.

Yağan kar, beni mutlu etmişti. Bembeyaz olan görüntü, güzeldi. Hem de fazla güzel.

"İşte kuzu kuzu geldim! kimim ben?"

İremin yaptığı taklite, gülümsemiştim. Saminin taklidini yapıyordu.

Beyza gülümsedi ve, sanki bilmiyormuş gibi davrandı.

"Çok tanıdık ama hala çıkaramadım.."

İrem gözlerini devirince, konuya dahil oldum.

"Bence kesinlikle Sami.."

İrem bildiğimi görünce gülümsedi ve yanıma gelip oturdu.

Ege gözlerini devirdi ve, "Ulaş! kardeşim bir şeyler yapsana. Hep kızlar kazanıyor!" diye inledi ağlamaklı bir sesle.

Sami hızla ayaklandı. Kol kasını sıktı ve gülerek Egeyi yanıtladı.

"Bekle şimdi, kazanacağız!"

Bakışlarını Alpe çevirdi. Kimin taklidini yapacağını bilmek çok zor olmamıştı.

"Turuncu saçlarım var. Ve her zaman benim dediğim olur!"

Sami benden bahsediyordu. Bunu anlamak çok zor olmamıştı. Gözlerimi devirdim ve dinlemeye devam ettim.

Eren gülümsedi ve, "çok tanıdık, ama hala çıkaramadım." Diye yanıtladı Samiyi.

Eren Beyzanın taklidini yapıyordu.

Sami gözlerini devirdi. Beyza ve Sami, şuan Erene sinir bozucu bir bakış atıyorlardı.

"Arkadaşlar Efsun aslandan bahsediyor. Hani benim karım olan, kadınım olan Efsundan.."

Eren ve Ulaş gülerken, Sami yalnız olduğunu hatırladığı için kendini yerden yere vuruyordu.

Sami Nidadan sonra hiç evlenmemişti. Hiç sevgilisi olmamıştı. Sanki evlenirse, sanki birisiyle sevgili olursa Nidayı aldatacak gibi hissediyordu.

Alpe bakıp gülümsedim. Ardından ayağa kalktım. Taklit sırası bana gelmişti.

"Havuç kafa kendisi. Ve Alp aslanın karısı, kadını.."

Sessizlik çökmüştü. Herkes diyeceklerimi bekliyordu.

Ellerimi karnıma koydum. Ve bakışlarımı Alpe kenetledim.

"Ve o hamile.."

Ve işte o an, herkes bana şaşkınlıkla bakıyordu. Sessizliği bozan kişi İrem olmuştu.

"Ne? sen ciddi misin?"

Gözlerim doldu. Başımı sallayıp İremi onayladım.

Herkes heyecanla ayaklandı. Sevinç duyguları ortama hakim olmuştu.

Alp ayaklanıp yanıma geldi ve bana sarıldı. Öyle güzel sarılmıştı ki tüm kokusunu içime çekmiştim.

"Efsunum.."

Gözleri doldu, dolu gözlerle birbirimize bakıyorduk. Artık birimiz baba, birimiz anne olacaktık.

"Efsun ben baba olacağım.."

Başımı salladım. Alnını alnıma yasladı. Göz yaşlarımız birbirini takip ederek süzüldü.

"Ben iyi bir anne olabilir miyim bilmiyorum yani. Aslında buna hazır mıyız biz? Alp.."