Komşu Düşmanlığı.

42.

(21 Mayıs 2023)

5 ay sonrasından.

Öylece aynadan kendime bakıyordum. Kalbim öyle hızla atıyordu ki, yavaşlatılmazdı.

Üstümdeki beyaz gelinlik, vücuduma tam oturmuş gibiydi. Tam olarak benim için yaratılmıştı. Gözlerim doldu, ağlamak istedim ancak bir kere daha makyajımı tazelemek istemiyordum.

Kapı açılma sesi gelince, aşık olduğum gelinlikten bakışlarımı çekmek zorunda kaldım.

Alp, simsiyah giyinmiş bir şekilde karşımdaydı.

Onu bu halde gördüğüm anda, tekrar aşık olmuştum.

Alp gülümsedi, beni bu gelinlikle gördüğü halde ilk kez görmüş gibi tepki vermesine gülümsemeden edemedim.

"Çok, çok güzel olmuşsun.." dudakları sonunda aralandığında bu cümleler dökülmüştü.

"Sende fazla yakışıklısın, bu şekilde insanların gözü önüne çıkarmak istemiyorum seni" diye mırıldandım.

Alp gülümsedi ve yanıma doğru geldi. Ardından alnıma öpücük bırakmak istedi.

"Alp, tanıştığımız ilk günü hatırlıyor musun?" diye sordum.

Masmavi okyanus gözleri, her zaman ki o ifadeyi almıştı. "Unutmak mümkün mü?" diye mırıldandı.

Kapı birden açıldı ve içeriye, elleriyle gözlerini kapatmış olan Sami girdi.

"Sizi de boş bırakmaya gelmiyor yahu! anlıyorum ama sizin çıkma vaktiniz geldi. Herkes sizi bekliyor" dedi. Ardından ellerinden gözlerini çekti.

"Tamam, geliyoruz Sami" dedi Alp.

Sami gülümsedi ve, "hadi hızlı evlenin, daha kuzu kuzu gösterim olacak" dedi.

Alp sinirle etrafına baktı. Sanırım Samiye fırlatmak amaçlı yastık arıyordu.

Ancak Sami Alp'in sinirlendiğini anlayınca, gülerek kapıyı kapattı ve dışarı çıktı.

Alp elimi sıkıca tuttu. Diğer elimde ise, düğün çiçeğim vardı. Kalbim ağzımda atıyordu.

Birlikte odadan çıktığımız anda, kalbimin atışlarını kontrol edemiyordum.

Heyecanlandığımı anlayan Alp, daha sıkı bir şekilde elimi tuttu. Ardından birlikte, uzun dar koridordan yürümeye başladık.

Her geçen saniye, kalbim daha hızlı atıyordu. Her saniye daha çok heyecanlanıyordum.

Koridor boyunca hiçbir şey konuşamamıştım. Koridor bittiği anda, karşımıza büyük bir salon çıktı.

Bizi gören davetliler, anında alkışlamaya başlamışlardı.

Siyan Takım elbisesiyle en önde gördüğüm Samiyle gülümsemeden edemedim. Saminin yanında, Ulaş vardı. Saminin diğer yanında ise, sarı karışmış saçlarıyla Ege duruyordu.

Ege yanındaki Özgüre döndü ve bir şeyler söyledi. Ardından birlikte gülümsemeye başladılar.

Bir adım attık ve nikâh memurunun tam olarak yanında durduk. Arkamızda olan çiçeklerle güzel bir görüntüde gözüktüğümüze emindim.

Sami ve İrem, nikah şahidi olunca gülmemek için kendimi sıktım.

Nikah memuru, eline mikrofonu aldı ve konuşmaya başladı;