"Kadına ve öbür cesetlere geçecek olursak; bir çok araştırma ve vücut analizi yaptım.
Şimdilik elimde 206 tane beden ve bir kaç kurbağa, çekirge aileleri var. Kurbağaların zaman geçtikçe sülüğe benzediğini ve kabukluların da kuruduğuyla ilgili bir...
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Zamanın, hayatın, yaşamın kat ve kat ilerisinde bir çizgide bazı ruhlar vardır. Bu ruhlar öylesine acı çekmiş, öylesine boğulmuştur ki toprak ana onları bedeninde kabul etmez, cesetleri yer yüzünde çürüyüp giderdi.
Bazıları da buna ek olarak beden arayışına girerdi. Arafta kalmış kimi ruhlar sınavdan önce uyanmayı başarabildiklerinde yer yüzüne iner ve kurbanlarının bedenlerini almak için türlü oyunlar çevirirlerdi.
Ancak Lily bunlardan hiç biri değildi.
En azından bildiği kadarıyla...
O, etten kemikten olma 1.70 vücuda , ipeksi altın saçlara ve kadifemsi beyaz bir yüze sahipti. Aynı diğer insanlar gibiydi.
Ancak hafızası ne kadar gitmiş olursa olsun anlayabiliyordu ki karşısındakiler insan değildi...
Küçük, çok küçük bir bedenin önünde duran Lily gözlerin gördüğüne daha doğrusu görebildiği bedenlere inanmakta güçlük çekiyor, gerçek-hayal çizgisini ayırt edemiyordu.
Kafasının üzerinde ikiye ayrılmış ve dikkatlice sevimli at kuyruğu yapılmış çocuk, annesinin uyarısıyla hızla oyuncağını elinden bırakmış, sinsi bakışmalar eşliğinde olay yerinden uzaklaşmıştı.
"Seninle henüz işim bitmedi, gözüm üzerinde."
Küçük çocuğun tonundaki mayhoşluğa tezat keskin cümleleri yüzünü gülümsetmişti.
Bu kesinlikle oydu.
"Lily!" diye bir ses işittiğinde bu kez başını sola çevirdi genç kız geçmişiyle beraber. "Arkadaşlarına karşı nazik olmalısın."
Minik Lily - evet, ona bu adı yakıştırmıştı - başını eğerek yüzünü astı. Kollarını aşağı sarkıtarak omzunu iki defa indirip kaldırdı ve annesi olduğunu düşündüğü bulanık surata sahip kadından saklanmak istercesine yüzünü daha da yere gömmeye çalıştı.
"Bana belirsiz diyorlar ama anne , sırf babam yok diye hem de."
Kadın yirmilerinin sonlarında gibi duruyor, sarı saçları göğsünün altında son buluyordu. Yüzü bulanık olduğu için Lily onun hakkında pek yorum yapamıyordu ancak kafasında soru işaretleri dikkat ağına hemencecik yakalanmıştı.'Annemin yüzünü neden göremiyorum? '
"Onlara " diyerek eğildi annesi, "Onlara babanın yurt dışına iş için gittiğini ve çok meşgul olduğunu söyledin mi tatlım?"
Üzerinde kış mevsiminin soğukluğunu ve bir ağacın kuru yapraklarını andıran açık kahve paltosu , içinde ise beyaz bir bluzu vardı. Altına ise krem tonlarına hükmeden, ütülü ve mat bir pantolon giymiş, bu kombinini pony'li altın kolyeyle bitirmişti.
Pony'li altın kolye? Kulağa ilginç geliyordu doğrusu, güzel bir ilginçlik...
"Evet anne ama" dedi minik Lily sitemle kollarını bağlayıp. Ellerini birbirine kavuşturmuş, öfkeyle annesinin yüzüne bakmaktaydı.
