TAKINTILI ÇOCUK

TÇ-1

"Alara beni duyuyor musun?"

Elini bir sağa bir sola sallayan Yeşim bakışlarımı daldığım yerden onun gözlerine bakmamı sağladı.

"Efendim?"

"İki saattir sana sesleniyorum ne düşünüyordun yine?"

Bu aralar çok dalgındım her fırsatta düşünce köşeme çekiliyor yaşadığım sorunları düşünüyordum.

"Hiç"

Yine kestirip atacaktım.

"Dışarı çıkalım mı ister misin?"

Yeşim hep böyle anlarda kafamı dağıtmak için bir şeyler yapmaya çalışırdı ama benim canım bir şey yapmak istemediği için genellikle onu reddederdim.

"Yok sen istersen çık, ben derse kadar buradayım."

"Peki, sen bilirsin."

O gelmeden önce rafa kaldırdığım düşünceleri yine düşünmeye başladım.

***

Liseye geçmeden önce birçok hayal kurardım. Güzel anılar yaşayacağımı, eğleneceğimi, birçok arkadaş edineceğimi onlarla olan dostluğumun uzun ömürlü olacağını düşünürdüm. Ta ki Lise'nin ilk günü zorbalığa maruz kalmadan önce.

Derslerime gereken önemi veren biriydim. Liseye geçiş sınavından da yüksek puan alınca ailem özel bir koleje yazdırmıştı beni, zengin kendini bilmiş tiplerin arasında fakir mahalle kızı olmak onlar tarafından hor görülmemi sağlıyordu. Birçok tacize birçok zorbalığa maruz kalmıştım bunları okul müdürüyle konuşsam da beni umursamamıştı olanları görüyor ve susuyordu. Eve geldiğimde aileme anlattığımda bana inanmamışlardı benim ilgi çekmek için yaptığımı düşünmüşlerdi.

Babam tarafından hiç sevgi görmemiştim hani derler ya, kızların ilk aşkı babaları olur diye ben o sözünün gerçekliğiyle hiç tanışmadım. Annem arada sırada iyi davranır onun dışında benimle muhatap olmazdı tek çocuktum ve sevgi görmemiş biriydim. Ailem beni sevmese de ben onları nedensizce seviyordum ve bir gün onlarında beni benim gibi seveceklerine inanıyordum.

Ne kadar salağım.

Çocukken hiç arkadaşım olmamış annem hep eve bir bakıcı çağırır onunla vakit geçirmemi sağlardı. O zaman da yalnızdım ve hala da yalnızım.

Lise günlerimi dersleri dinleyerek teneffüsleri de test çözerek ya da müzik dinleyerek geçirirdim eve geldiğimde ise odama kapanır okula gidene kadar çıkmazdım. Ailemin arkadaş edinmeme izin vermemesi canımı çok sıkıyordu, günlerimi bu dört duvar arasında tek geçiriyordum.

Bir gün internette dolaşırken arkadaş edinme uygulamasının reklamını gördüm. İlk başta ailemin - özelliklede annemin- bu durumu öğrenmesi ile bana kızacaklarını düşündüm ama vazgeçtim bunun böyle devam etmemesi gerekiyordu. Uygulamayı indirdikten sonra Yeşimle tanışmıştık ilkte güvenmesem de sonradan kanım kaynatmıştı altı yıldır da beraberdik. Üniversite olarak aynı yeri tercih etmiştik.