Alin +18

19. Bölüm

Gökhan'dan

Huzur, uzun zamandır yaşamadığım bu hissi şu anda yanımda oturan kadın sayesinde dibine kadar yaşıyordum.

Gözlerimi yoldan ayırıp Alin'e baktığımda dışarıyı seyrettiğini gördüm. Gözlerimi ondan ayırmakta zorlanırken tekrar yola döndüm.

Arabada ki sessizliği bölen Alin'in çalan telefonuydu. Çantasından çıkardığı telefonun ekranına baktığında gözlerim onu buldu. Ekranda kimin ismini gördüyse yüzünde bir gülümseme oluştu.

O an kimsenin Alin'i böyle görmesini istemedim, başka birisi için bile gülüyor olması vücudumda karıncalanmaya sebep olmuştu ancak bunu belli etmedim.

Güzel sesi kulaklarıma ulaştığında kime güldüğünü anlamış oldum ve içimde büyük bir rahatlama oldu.

"Efendim anne?"

"..." karşı taraftan duyduğu neyse sesinin neşelenmesini sağlamıştı.

"Yoldayım bende, kısa sürede orda olurum."

"..." vedalaşıp telefonu kapattığında heyecanla konuştu.

"Annem gelmiş, evdeymiş şu anda."

"Sevindim güzelim, özlemişsindir anneni vakit geçirirsiniz." Kafasını sallayıp yönünü bana çevirip yan oturduğunda konuşmasına devam etti.

"Evet, bende sevindim. Keşke, hala aynı evde yaşasak diyorum ama mutlu olduğunu bildiğim için bende mutluyum." Bunca zaman annesiyle birlikteydi ve tek kaldığını düşünmesi onu üzüyordu, bana anlatmasa da anlayabiliyordum.

Babama bakmasında kabul etme sebeplerimin arasında bu da vardı. Hastanede bir iş bulana kadar ailemle vakit geçirmesi ona da iyi gelirdi. Sevdiğim insanları seviyor olması, onların yanında keyif alması beni mutlu ediyordu çünkü istediğim zaman tüm sevdiklerimle bir arada olabiliyordum.

"Yakında çocuk sesleri dolu bir evde yaşayabilirsin, senin elinde güzelim." Sözlerime karşın dudaklarından hoş bir kıkırtı döküldü.

"Evlilikten çocuklara kadar ilerlediysek yandım desene." O dalga geçtiğimi sansa da kesinlikle dalga geçmiyordum. Bana kalsa en yakın tarihte Alin'le evlenebilirdim ama o hazır değildi, hazır olması için elimden geleni yapacaktım.

Sessiz sakin bir yerde evimizin olması, her gün yüzünü tekrar görmek için gözlerimi açtığım karım ve o evde anne, baba diye koşuşturan çocuklarımın olması. Alin'i tanıdığımdan bu yana zamanla bu hayale iyice tutunur olmuştum.

Her anım onunla olsun ve ömrümün sonuna kadar o gözlerinde ki gökyüzünde kaybolayım istiyordum.

Bu evlilik sürecini hızlandırmam ise yaşımın ondan büyük olmasaydı, erkeklerde yaş sorunu çok olmasa da yaşım arttıkça çocuğumun olma ihtimalinin azalmasından korkuyordum.

Alin'le evlenmek istemem çocuk için değildi, sadece çocuğum olacaksa Alin'den olmalıydı. Sevgilimi, karım ve çocuklarımın annesi olarak görmek istemem gayet normaldi.

Düşüncelerimi kenara atarak Alin'le uğraşmaya başladım.

"Benimle evlenmek istemediğini söyleyebilirsin, lafı çevirmene gerek yok." Yüz ifademi düz tutmaya çalışıp tepkisini merakla bekledim.

Bir süre ses gelmemesinin üstüne göğsüme bir yumru oturdu, tamam hazır olmadığını bilsemde onun tarafından bunun kabul edilmesi ağır gelmişti.