Riders

Hoofdstuk 34

Een vrouw in een grote, paarse jurk kwam naar ons toe. Haar bruinblonde krullen –los, voor de verandering- botsten op en neer op haar schouders en haar blauwe ogen mochten dan wel koud staan, er waren enkele warme sprankels in te merken. Haar armen gingen open toen ze mij zag, en ik wist beter dan de knuffel te vermijden. 'Je bent hier geraakt.'

'Tuurlijk.' Ik glimlachte. 'Ik had twee sterke jongens bij me, en ik heb iets geleerd op de academie.. en hier.'

'Gelukkig maar.' Mijn moeder duwde me een iets van zich af en keek me aan. 'Je hebt wat spier aangezet.'

'Dat ga ik maar als een compliment zien.' Was mijn antwoord.

'En je hebt een Nobledraft gestrikt.. goed zo.'

'Mam..' Ik zuchtte en wierp een blik achterom, naar Ethan en Ayden. Die eerste gaf de tweede een bemoedigend klopje. 'Ik heb Ayden echt graag, maar het is nog pril.'

'Het is een goede match.' Hield ze vol, en ik draaide mijn hoofd een stuk, mompelde een "sorry" naar Ayden.

'Ja, en mijn hele liefdesleven en het mogelijke nut van een match bespreken voor de neus van mijn beste vriend en de jongen waar het over gaat..? Niet het leukste om te doen.' Dat leek haar inderdaad een beetje uit de hyperheid te halen.

'Ethan!' Ook hij kreeg de knuffelbehandeling, maar ook pas nadat ik heel snel weg gehupst was om naast Ayden te gaan staan. Die sloeg zijn hand losjes om mijn middel.

'En dan dacht ik dat mijn ouders erg waren met me in een voordelig huwelijk –hij maakte aanhalingstekens in de lucht- te willen steken.'

'Geloof me, mijn moeder is zo mogelijk nog een heel stuk erger.'

'Kreeg ik door, ja.' Ik onderdrukte een lachje en kwam ter attentie toen ik hoorde dat mijn moeder haar gesprek met Ethan over de academie aan het afronden was. Beter ook maar, want Ayden merkte dat mijn lichaam wat begon te spannen, en werd ook aandachtig.

'En jij moet Ayden Nobledraft zijn.'

'Inderdaad, mevrouw Sunsparks.' Ayden maakte een buiging. 'Dank u voor de uitnodiging.' Hij kreeg alleen een knikje als antwoord. En dan.. .

'Kyana, wil jij onze gast een rondleiding geven, hem zijn kamer geven?'

'Welke?'

'Die naast die van Ethan.'

Ik knikte. 'Komt in orde.' Ik keek Ayden aan, dan Ethan. 'Volg je?' Beiden volgden en dus ging ik ze voor in een rondleiding. Voor Ethan was dat natuurlijk niet nodig, die kende het hier al, maar hij was blij genoeg om gewoon mee te wandelen en zijn kennis over het kasteel opnieuw op te rakelen.

De stallen hadden we al gehad, en ik begon kamers aan te duiden. Een raadkamer, boekenkamer, muziekkamer, eetkamer, en ga zo maar door. En slaapkamers. Veel slaapkamers.

'Dit is de mijne.' Ik opende de deur en liep de kamer erin. Tapijten op de vloer, wandtapijten, een gigantisch hemelbed -zo te zien net opgemaakt in verschillende tinten blauw- een bureau met een grote, blauwe gestoffeerde stoel ervoor, een zithoek met een grote blauwe zetel, ook op een crèmekleurige mat.

'Hmm.. ik vraag me af wat jullie kleuren zijn.' Mompelde Ayden en ik lachte.

'Je gaat me niet vertellen dat het in Agren heel anders is?'

'Nooit gezegd.' Ayden liep door naar mijn bed en klauterde erin. Ja, ik ga niet ontkennen dat ik ook moest klauteren, en ik ga zeker niet ontkennen dat ik er soms gewoon in sprong in plaats van de moeite te doen. 'Je moet me mijn kamer niet meer laten zien.' Zelfs Ethan lachte.

'Wel, jammer maar helaas, mijn moeder krijgt een hartaanval.' Zei ik, en klauterde zelf ook in het bed. 'Wacht tenminste tot ze slaapt.'

Een lachje verscheen om zijn lippen. 'Ik vind die manier van denken niet slecht.' Zijn lippen belandden zacht, maar stevig op die van mij.. tot Ethan het nodig vond om zijn aanwezigheid kenbaar te maken.