Zawgyi
စုလုရီ
အပိုင္း (၃၃) သုံးပြင့္ဆိုင္
ထိုလူ၏ မ်က္ႏွာကို ျမင္လိုက္ရေသာအခါ စုလုရီ ထိတ္လန႔္သြားေလ၏။
တစ္ခ်ိန္တည္း၌ စုခ်ီကလည္း ရပ္တန႔္သြားသည္။
လီရွင္းေက်ာင္းက သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကို သတိမထားမိဘဲ ေရွ႕သို႔ေလွ်ာက္သြားကာ "ေရွာင္န်ဲ့၊ ဒီေန႕ ေန႕လည္စာအတြက္ လူေတြ ပိုေခၚလာလို႔ ရတယ္ မလား" ဟု ေမးလိုက္၏။
န်ဲ့ယီဟုက ၿပဳံးျပကာ "ရတာေပါ့။ ကြၽန္ေတာ္ အဆင္ေျပပါတယ္" ဟု ျပန္ေျဖလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ စုလုရီဘက္သို႔ လွည့္ကာ ႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။ ထိုအခါ လီရွင္းေက်ာင္းက အံ့ဩသြားၿပီး ... "မင္းတို႔ႏွစ္ေယာက္က သိေနၾကတာလား" ဟု ေမးလိုက္၏။
ထိုအခါ န်ဲ့ယီဟုက "ကြၽန္ေတာ္ မစၥတာ စုနဲ႕ေတာ့ မရင္းႏွီးေသးပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေရွာင္ရီနဲ႕ေတာ့ အရမ္း ရင္းႏွီးတယ္။ မစၥတာ စုနဲ႕လည္း ေနာက္ဆို ရင္းႏွီးသြားမွာပါ" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
န်ဲ့ယီဟုက စုလုရီကို ဝင္ေရာေနသျဖင့္ စုခ်ီ မႀကိဳက္ေတာ့ေပ။ ထိုအခါ စုလုရီက စုခ်ီအနားသို႔ ကပ္ကာ "ကြၽန္ေတာ္က လူမႈေရးညံ့လို႔ ကြၽန္ေတာ္ အစ္ကို စကားကိုပဲ နားေထာင္တတ္တယ္" ဟု ေျပာလိုက္ေလ၏။
လီရွင္းေက်ာင္းက စုလုရီ၏ စကားကို ၾကားလိုက္ေသာအခါ အံ့ဩသြားသည္။ အစပိုင္း၌ စုခ်ီ၏ ေဘး၌ ပါလာေသာ စုလုရီကို သတိမထားမိေသာ္လည္း ယခုကဲ့သို႔ ေျပာလိုက္ေသာအခါ စုမိသားစု၏ အငယ္ဆုံးသား ျဖစ္ေနသည္ကို သိသြား၏။
န်ဲ့ယီဟုက ခဏၾကာေသာအခါ စုလုရီ ဘက္သို႔ လွည့္ကာ "ဟိုတစ္ခါတုန္းက မစၥတာ စုက အေရွ႕ေတာင္အာရွ ဟင္းလ်ာေတြ ႀကိဳက္တယ္လို႔ ေျပာဖူးတယ္ေနာ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႔ဆီက စားဖိုမႉးက အခု မီႏူးအသစ္ ထြင္ထားတယ္။ လိုက္ၿပီးေတာ့ ျမည္းၾကည့္ပါလား" ဟု ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။
ထိုအခါ စုလုရီက "ရပါတယ္။ မလိုက္ေတာ့ပါဘူး။ မစၥတာ န်ဲ့တို႔ဆိုင္က စားဖိုမႉးႀကီးကို ေက်းဇူးတင္ပါတယ္လို႔ ေျပာေပးပါ" ဟု ျပန္ေျပာလိုက္၏။
န်ဲ့ယီဟုက ေၾကာင္သြားကာ "မဟုတ္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္ ဖိတ္တာပါ" ဟု ေျပာလိုက္ေလသည္။
ထိုအခါ ၾကားထဲမွ လီရွင္းေက်ာင္းက "ေရွာင္န်ဲ့ေရ၊ ဒီတစ္ခါက ကြၽန္ေတာ္ ဖိတ္ေကြၽးတာဆိုေတာ့ ေနာက္တစ္ခါမွ ထပ္ခ်ိန္းလိုက္ၾကေပါ့။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ကြၽန္ေတာ္ သြားမယ့္ဆိီကိုပဲ သြားၾကတာေပါ့" ဟု ေျပာလိုက္ေတာ့၏။
"ဒါဆိုလည္း ေကာင္းပါၿပီဗ်ာ" ဟု န်ဲ့ယီဟုက ျပန္ေျပာလိုက္သည္။
"ဒါရိုက္တာ စုကေရာ ဘယ္လိုလဲ" ဟု လီရွင္းေက်ာင္းက ေမးလိုက္ေသာအခါ စုခ်ီက "ဒါရိုက္တာ လီ သေဘာအတိုင္းပါပဲ" ဟု ျပန္ေျဖလိုက္ေလ၏။
ထို႔ေနာက္ အားလုံးက ကုမၸဏီ ထြက္ေပါက္ဆီသို႔ ဦးတည္ ေလွ်ာက္လိုက္ၾကသည္။
စုလုရီက လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စုခ်ီ၏ အနီးမွ တျဖည္းျဖည္း ခြာခြာသြားသျဖင့္ စုခ်ီက စုလုရီ၏ ေက်ာကို ကိုင္ကာ သူ႕အနီးသို႔ ျပန္ဆြဲကပ္လိုက္သည္။
"ငါ့ အနားမွာပဲေန။ မင္း ဘာလို႔ ထြက္ေျပးေနတာလဲ" ဟုလည္း ေမးလိုက္၏။
"အင္းပါ" ဟု စုလုရီက ေခါင္းငုံ႕ကာ ေျဖလိုက္ေတာ့သည္။
လီရွင္းေက်ာင္း ေခၚသြားေသာ ေနရာမွာ သူတို႔ ကုမၸဏီေဘးရွိ ၾကယ္ေလးပြင့္ ဟိုတယ္၏ စားေသာက္ဆိုင္ ျဖစ္၏။
စားေသာက္ဆိုင္၏ အျပင္အဆင္မွာ ခမ္းနားလွသည္။ ေဈးႏႈန္းမွာလည္း မနည္းလွသျဖင့္ ဧည့္သည္မ်ားကို ဖိတ္ေကြၽးရန္ သင့္ေတာ္သည့္ ေနရာေကာင္းတစ္ခု ျဖစ္၏။
ထိုေနရာသို႔ စုလုရီတို႔ ေရာက္သြားေသာအခါ ဝန္ထမ္းမွ ႀကိဳတင္ ေနရာယူထားေသာ အခန္းဆီသို႔ လမ္းျပေပးသည္။
အခန္းထဲသို႔ ေရာက္ေသာအခါ လီရွင္းေက်ာင္းမွ ဟင္းပြဲမ်ားကို မွာလိုက္၏။
စုလုရီက စုခ်ီ၏ ေဘး၌ ဝင္ထိုင္လိုက္ၿပီး န်ဲ့ယီဟုက စုလုရီေဘးရွိ လြတ္ေနသာ ခုံတြင္ ဝင္ထိုင္ရန္ ႀကိဳးပမ္းလိုက္သည္။
ထိုအခါ စုခ်ီက ေရွာင္ခ်င္ကို အခ်က္ျပလိုက္သျဖင့္ ေရွာင္ခ်င္က ဝင္တားကာ "အားေတာ့ နာပါတယ္၊ မစၥတာ န်ဲ့။ ကြၽန္ေတာ္ သခင္ေလးကို ဟင္းထည့္ေပးရမွာမို႔ ကြၽန္ေတာ္ ဒီမွာ ထိုင္မွ ရမွာမို႔လို႔ပါ" ဟု ေျပာၿပီး ဝင္ထိုင္လိုက္၏။
ဟင္းလ်ာမ်ားက လ်င္ျမန္စြာ ေရာက္လာခဲ့သည္။
လီရွင္းေက်ာင္း၊ စုခ်ီႏွင့္ န်ဲ့ယီဟုတို႔က အလုပ္ကိစၥမ်ားကို ေဆြးေႏြးေနၾကသည္။
စုလုရီက အစပိုင္းတြင္ ရွက္ေနေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း စုခ်ီတို႔ စကားေျပာေနသည့္ အခ်ိန္၌ ေခါင္းမေဖာ္တမ္း စားေလေတာ့၏။
ေဘးနားမွေနကာ ဟင္းထည့္ေပးေနေသာ ေရွာင္ခ်င္မွာလည္း လက္မလည္ေတာ့ေပ။
စားေသာက္ၿပီးေနာက္ ဟိုတယ္မွ ထြက္လာခဲ့ၾကသည္။
လီရွင္းေက်ာင္းက တစ္ေယာက္ခ်င္းဆီကို လက္ဆြဲႏႈတ္ဆက္လိုက္၏။
န်ဲ့ယီဟုက စုလုရီထံ ခ်ဥ္းကပ္ကာ "ကြၽန္ေတာ္တို႔ ခဏခဏ ေတြ႕ေနတာေတာင္ ဆက္သြယ္လို႔ရမယ့္ ဖုန္းနံပါတ္ မရွိေသးဘူးေနာ္။ ဒါဆို ဒီလို လုပ္ပါလား။ Wechat မွာ အပ္ထားၾကမယ္ေလ" ဟု ေျပာၿပီး စုလုရီထံ ဖုန္းထိုးေပးလိုက္သည္။
စုလုရီကလည္း တုန္တုန္ရီရီျဖင့္ ဖုန္းကို ထုတ္ကာ အပ္လိုက္ၿပီး "ဟု" ဟူေသာ နာမည္ျဖင့္ မွတ္ထားလိုက္၏။
ထိုအခါ န်ဲ့ယီဟုက ျမင္သြားၿပီး "ကြၽန္ေတာ့္ မ်ိဳးရိုးနာမည္က န်ဲ့" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
စုလုရီက လူမိသြားသျဖင့္ လန႔္သြားကာ "ဒါဆို မစၥတာ န်ဲ့ရဲ႕ နာမည္ အျပည့္အစုံက ဘာလဲ" ဟု ေမးလိုက္ေလ၏။
န်ဲ့ယီဟုက အလုပ္ လိပ္စာကဒ္ကို စုလုရီထံေပးလိုက္ၿပီး "ဒါ ကြၽန္ေတာ့္ နာမည္" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
လိပ္စာကဒ္ေပၚ၌ ေရးထားေသာ နာမည္ စာလုံးမ်ားမွာ တြန႔္လိမ္ေနသည့္အျပင္ စုခ်ီ၏ အၾကည့္ကို ေၾကာက္ေနသျဖင့္ စုလုရီက "န်ဲ့ခ်ီက်ီ" ဟု မွတ္လိုက္ေလေတာ့၏။
န်ဲ့ယီဟုမွာ ဘာမွ ဆက္မေျပာနိုင္ေတာ့ေပ။
စုခ်ီႏွင့္ စုလုရီတို႔ ကုမၸဏီသို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ စုခ်ီက "မင္း ဒီေန႕လည္ခင္း နားလိုက္ေတာ့" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
"ဘာလို႔လဲ ဟင္"
"မင္း အေျပာအဆို တတ္လို႔ ဆုခ်တာ"
စုခ်ီ၏ စကားကို နားမလည္ေသာ္လည္း စုလုရီက ဆုခ်သည္ ဆိုသျဖင့္ လက္ခံလိုက္ေတာ့သည္။
ထို႔ေနာက္ ႐ုံးဆင္းခ်ိန္သို႔ ေရာက္လာကာ အတူတူ ႐ုံးဆင္းခဲ့ၾက၏။
စုလုရီက စုခ်ီ၏ ကားေပၚ၌ ထိုင္ေနရင္း ေက်ာယားလာသျဖင့္ လႈပ္လႈပ္႐ြ႐ြ ျဖစ္လာေတာ့သည္။
ထိုအခါ စုခ်ီက သတိထားမိသြားကာ ကားကို လမ္းေဘးသို႔ ခ်ရပ္လိုက္၏။
"မင္း ဘာျဖစ္လို႔ လႈပ္႐ြေနတာလဲ"
"ယားလို႔ အစ္ကိုႀကီး"
"ဓာတ္မတည့္တာ ျဖစ္ေနတာလား"
"ဟင္"
စုခ်ီက ဘာမွ ဆက္မေျပာေတာ့ဘဲ ကားကို ေဆး႐ုံသို႔ ေမာင္းသြားလိုက္သည္။
ေဆး႐ုံသို႔ ေရာက္ေသာအခါ စုခ်ီက ႀကိဳဖုန္းဆက္ထားသျဖင့္ ဆရာဝန္ အခန္းသို႔ တန္းဝင္သြားရ၏။
ဆရာဝန္က စစ္ေဆးမႈေတြ လုပ္ၿပီးေနာက္ "မင္း ေရညွိနဲ႕ ဓာတ္မတည့္လို႔ ျဖစ္သြားတာ။ အခုက အစဆိုေတာ့ သိပ္ မစိုးရိမ္ရေပမယ့္ ေနာက္ပိုင္း ပိုဆိုးလာရင္ အသက္ အႏၲရာယ္ေတာင္ ရွိနိုင္တယ္။ အခုေတာ့ ေသာက္ေဆး ၫႊန္းေပးလိုက္မယ္။ ေဆးေသာက္လိုက္ရင္ သက္သာသြားလိမ့္မယ္" ဟု ေျပာလိုက္၏။
စုခ်ီက အိမ္ျပန္ေနာက္က်မည္ ျဖစ္ေၾကာင္းကို အိမ္သို႔ ဖုန္းဆက္ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပလိုက္သည္။
စုလုရီက ေဆး႐ုံအျပင္၌ ေစာင့္ေနလိုက္ၿပီး စုခ်ီက ေဆးထုပ္ကို ကိုင္ကာ ေဆး႐ုံမွ ထြက္လာခဲ့၏။
ထို႔ေနာက္ စိတ္တိုေနေသာ မ်က္ႏွာျဖင့္ ေဆးထုပ္ကို ပစ္ေပးကာ "ေရာ့၊ မင္း ဘာနဲ႕ မတည့္ဘူးလဲ ဆိုတာကိုေတာင္ မသိဘူးလား။ ၿပီးေတာ့ မင္း အဲ့ဒါေတြ အမ်ားႀကီး စားလာတာ ေသခ်င္လို႔လား" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
စုလုရီက စုခ်ီ ဤကဲ့သို႔ ေဒါသထြက္ေနသည့္ပုံစံကို မျမင္ဖူးသျဖင့္ ေၾကာင္သြားေလ၏။
ခဏၾကာၿပီးေနာက္ စုခ်ီက "ငါ မင္း ေရညွိနဲ႕ ဓာတ္မတည့္တာကို မသိခဲ့ဘူး" ဟု ေလသံေပ်ာ့ႏွင့္ ေျပာလိုက္သည္။
ထိုအခါမွသာ စုလုရီက သူ၏ အစ္ကိုႀကီးက သူ႕ကိုယ္သူ အျပစ္တင္ေနေၾကာင္းကို သိလိုက္ေလ၏။
အိမ္သို႔ ေရာက္သည့္တိုင္ေအာင္ စကားထပ္ မေျပာၾကေတာ့ဘဲ ကားေမာင္းလာခဲ့ၾကသည္။
အိမ္သို႔ ျပန္ေရာက္ေသာအခါ စုက်စ္ထုံ၊ ယုရွင္းရန္ႏွင့္ စုက်န္းခ်န္တို႔က စုလုရီ၏ သတင္းကို ၾကားၿပီး ေစာင့္ေနၾကသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရ၏။
စုခ်ီက ဘာမွ မေျပာဘဲ အေပၚထပ္သို႔ တန္းတက္သြားေလသည္။
...…….................................
.........................................
အပိုင္း (၃၃) ၿပီးပါၿပီ။
Chapter 33
Start from the beginning
