Consists of three young paranormal experts, the Paranormal Club of St. Chesterino State University has to solve different paranormal cases as part of their organizational goal. Along with that, they are required to be ready whenever they are needed...
Doon ay napakapit sa akin si Codi. "Gago, ba't ba kasi kailangang gabi tayo pumunta dito? Ba't ini-streotype niyo ang mga multo bilang mga nilalang na mahilig sa dilim?!"
Kumunot ang noo ko sa kanya. Marahas kong binawi ang braso ko mula sa pagkakakapit niya. "Ang dami mong satsat, doon ka nga!"
"Judgemental kayo!" Kay Maru naman siya kumapit which only laughed because of his petrified look.
Nang magsimula na kaming pumasok sa loob ay nakakapagtakang tumigil ang mga asong ligaw sa pag-alulong. Napuno ng katahimikan ang paligid. Tanging mga yabag na lang namin ang maririnig. Gumagawa ito ng nakakatakot na echo. Nagsimula akong kilabutan nang maramdaman ko na ang malamig na simoy ng hangin sa loob.
May iba pa kaming kasama dito sa loob, malakas ang pakiramdam ko.
Bagama't wala akong nakikita sa ngayon, I can clearly feel them. Iyong pakiramdam na bakante naman ang buong paligid pero parang punong-puno rito . . . na para bang may mga hindi nakikitang nilalang ang pumapalibot sa amin ngayon.
"Guys, uwi na kaya tayo." Nagpalinga-linga si Codi. Nanlalaki ang mga mata ng gago. Malakas ang pakiramdam ko na kapag may nagpakitang multo dito, mahihimatay 'to.
"Sige, uwi ka na." I am chuckling as I joined Maru. Ngayon ay nakaupo na siya, sinusulat na iyong gagamitin namin para sa spirit of the glass.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Marahil sa takot, hindi na ako magawang barahin pa ni Codi. Umupo na rin siya sa pagitan namin ni Maru. Putlang-putla ang kanyang mukha.
"Okay, done," Maru mumbled. Doon ay inilabas na niya ang shot glass mula sa kanyang back pack. Itinapat niya iyon sa nakasulat na "start". Sinindihan na rin niya ang isang kandila. Itinayo niya iyon sa itaas ng papel.
"Ready na ba kayo?" Maru asked. He is obviously being careful. Paniguradong katulad ko, ramdam na niya rin na marami kami rito. Na ngayon, marami ang nanonood mula sa likuran namin.
I nod. Siniko ko pa si Codi para lang tumango. Palinga-linga kasi ang gago. Parang gusto pa yatang makakita ng multo.
"Alright," huminga nang malalim si Maru.
That was the point he started to be serious. Kasi alam niya, delikado ang pinasok namin. Talking with ghosts is risky. They are treacherous and we will never know if we are already talking with demons. Kapag ganoon ang nangyari, may chance na masapian kami. That is for sure going to be lethal.
Maru centered his gaze at Codi. "I want you to be brave. Whatever you feel, hear nor see, you should stay calm."
Tumango si Codi pero duda ako sa gagong 'yan. Nagawa na namin ito dati at wala 'yang ginawa kung hindi ang tumili. Duwag amputa.
"Alam kong bago ito sa 'yo pero kapag lalo mong pinakita na natatakot ka, baka makaakit ka ng mga demonyo na pwedeng sumapi sa 'yo. Kalma ka lang, alright?"
Codi nods again. And this time, mukha na talaga siyang mahihimatay sa takot. Imbes na maawa ay gusto ko tuloy matawa.
"Let's start now," Maru mumbled as he rests his middle and forefinger to the bottom of the shot glass. Nilagay na rin namin doon ang mga daliri namin ni Codi. Ngayon ay ramdam ko ang panginginig niya.
Nagsimula kaming tumahimik nang pasamantala. Nakakabingi ang katahimikan. Papalakas nang papalakas ang lamig na nadarama ko. Kasabay niyon ang pakiramdam ko na paparami rin sila nang paparami sa paligid namin. Nakakakilabot.
"Magandang gabi," Maru started, "hindi kami bumisita dito para manggulo. May kaluluwa lang kaming hinahanap. Balita kasi namin ay dito siya huling nakita ng nakakakilala sa kanya . . ."
I can really hear my breath now. Napakagat ako ng labi nang unti-unti akong makaramdam ng kamay mula sa likod ko. Lumapat ang palad niyon sa akin. Sobrang lamig niyon. Napalunok na lang ako sa kilabot.
"May nakakarinig ba sa amin? Nandiyan ba talaga kayo?" Maru mumbled and that was the moment the glass started moving to the left side. Doon nakasulat ang "yes".
Maru, the answer to your question is already obvious! Marami sila rito! Crowded ang buong paligid, nandito lang sila sa likuran natin!
"Ikaw na nag-galaw ng baso, what is your name?" I asked to shove away the fear that is forming on my system. Nakaka-badtrip na ngayon pa talaga dinaga ang dibdib ko.
The glass started moving again.
"D . . ." We mumbled the letter where the glass is travelling.
"O . . ."
"Do—what?" Codi mumbled. His voice is shaking in fear.
The shot glass continued to move on its own power. Pinili na lang naming lahat na sundin ito at basahin ang mga sumunod na letrang ibibigay ng kaluluwang kumokontrol dito ngayon.
"R . . . A . . ."
"Dora?" Maru stared at us with squinting eyes. "Putangina, pati rito ay nag-e-explore siya? Gago ba 'to?"
I winced and Codi just heave a deep sigh. May mga segundo pa nga na nagkukunwari siyang natatawa pero ang mukha niya ay para bang natatae na ewan sa sobrang takot.
"Kung sino ka mang Dora ka, tumabi ka," suplado kong bigkas. "Hindi ikaw ang hinahanap namin."
Dinagdagan pa iyon ni Maru na katulad ko ay napapangiwi. "Ang hinahanap namin ay ang kaluluwa na . . . teka nga, paano ba 'to—"
"To be specific," I cut him off, "we are looking for that someone who is the thesis partner of Karina Cuenco way back 1994."
Nakakagulat ang biglang paggalaw ng baso. This time, it was a bit harsh. It was too fast than the first one.
"F . . ." I mumbled the letters where it stopped. Doon ay nagkatinginan kaming tatlo.
"R . . . A . . . N . . ."
Fuck. Pigil ang hininga ko habang hinihintay na huminto ang baso.
"C . . . O . . ." Matapos niyon ay biglang tumigil ang baso. "Franco." I mumbled one last time.
"Ikaw ba 'yan, Franco Balagtas?" Ang dagdag naman ni Maru.
The shot glass started moving again. Huminto uli iyon sa "yes".
Pero . . .
Pero laking gulat na lang namin nang biglang nabasag ang baso. Namatay ang apoy ng kandila. Dumilim ang paligid. Nanlaki na lang ang mga mata ko sa mga sumunod na nangyari.
