La Grilla #1: Come Here

Chapter 2

#LGS1Interrupted #LGS1chapter2 #LaGrilla1

AUTHOR’S NOTE: Starting from this chapter, we will encounter an interjection of Batangeño words/terms with Tagalog phrases. This is in order to maintain the integrity of the book to its setting and characters, and only intends to softly introduce the Batangeño dialect.

I am open for corrections to improve this part of the story.

***

“NAKITA ko si Leo.” Walang-buhay na isa-isang inilapag ni Imee ang mga bayong sa kawayang mesa.

At saka lang siya naabutan sa kusina ng nanay niyang nakasunod sa kaniya mula pagpasok niya sa sala. Inako ng kaniyang inang si Minerva ang paglalabas sa mga laman ng isa sa mga bayong.

“Gay’on siguro kapag malayo na ang narating ng isang tao,” pagdaramdam ni Imee habang tinutulungan ang nanay. “Nakalilimot. Daig pa ang may amnesia!”

Nangingiti ang kaniyang nanay habang nasa ginagawa ang tingin. “Paanong nakalimot?”

“Hindi man la’ang niya ako nakilala! Tinanong pa kung tagarine ako sa Hacienda Hermano!”

Hindi napigilan ng kaniyang nanay ang pagkawala ng mahinang tawa. Her long, wavy hair with white streaks kissed her smooth brown shoulders. A little bit of dark spots on her shoulders dotted here and there. Komportable ang ginang sa suot nitong berdeng bestida na natatatakan ng naglalakihang dilaw na mga bulaklak.

“E, baka marami la’ang iniisip ’yong tao,” pakonsuwelo na lang nito sa kaniya na palagi nitong ginagawa kapag may nagpapalungkot o nagpapadismaya sa kaniya. “Bakit hindi ka na la’ang nagpakilala? Baka natuwa pa ’yong tao kapag nakilala ka. Baka naalala ka pa niya kaagad kung nagpakilala ka la’ang.”

Imee snorted. “Walanjo. Huwag na! Baka kung ano pa ang malaman ko kapag nagkuwento na siya sa oras na kumustahin ko siya!”

“Ano ga ang ayaw mong malaman?” Nasa himig nito ang panunukso.

“Malamang, ’yong mga pambababae niya, ’Nay!”

Malutong ang naging tawa ng ginang. Hinarap siya nito habang hawak pa ang nakaplastik na bungkos ng malunggay. “E, bakit naman mapupunta roon ang kumustahan n’yo? Lovelife agad ni Leo ang gusto mong alamin, e!”

Pinanlakihan niya ito ng mga mata. “Stop me, ’Nay! Wala na akong gusto sa kaniya, maliwanag?”

At hindi niya napigilang mapatingin-tingin sa paligid. Kung nasa bahay ang ama niyang si Mang Baste, natatakot siyang maulinigan nito ang topic nilang magnanay. Ito lang kasi sa kanila ang walang kaide-ideya na crush niya si Leo noong bata-bata pa sila.

“Ang Itay?” tanong niya sa ina para makasigurado.

“A, kanina pa wala rine ang ama mo. Pumunta na ’yon sa niyugan para magtrabaho.”

Knowing that her secret was still safe, Imee could finally sigh in relief.

Kontentong tumango-tango siya sa ina. Ibinalik niya ang tingin sa bayong at naglabas ng dalawang malaking kalabasa.

Pero, haaay, naiirita pa rin siya sa Leo na ’yon!

***

KABABABA lang ni Leo mula sa kotse. Nasa tapat na siya ng mansiyon sa Hacienda Hermano nang matanaw na palapit na sa kaniya ang isa sa mga trabahador dito—si Mang Baste.

Si Sebastian Pascual o mas kilala bilang Mang Baste ay matagal nang trabahador sa hacienda ng mga Hermano. Kayumanggi ang balat ng matandang lalaki at maikukumpara ito sa isang malabnaw na kape. Ilan lang ang guhit sa mukha nito na dumarami lamang kapag ngumingiti ito. Nasa sisenta’y otso na ang edad nito pero itim na itim pa rin ang mga hibla ng maikli nitong buhok.