10 Günlük Cehennem

Bölüm 7

25 ile biraz yürüdükten sonra bir binaya girip eski püskü koltuklardan birine yerleştik. 

"Evet, anlat bana artık. Numaranı bile bilmiyorum. Arkadaşımı tanımak benimde hakkım değil mi?"

"Kısaca anlatacağım. Lanetim halüsinasyonlar... ve her tarafta gölgeler var. Kıpırdayan gölgeler. O yüzden bazen gerçek biri bana yaklaşıyor ve onun gölgesimi geliyor yoksa halüsinasyonlarımın bir oyunu mu ayırt edemiyorum. Sürekli izleniliyor gibi hissetmemi katmıyorum bile. Öyle yani."

"..."

"Buarada numaram 18."

"Yeterince tanıdım seni bence. Hadi git uyu geç oldu bende uyuyacağım."

"Tamam?"

_______________

Başka bir odaya geçtim ve alanın ortasındaki yatağa yattım. Bir süre sonra gözlerim yavaşça kapandı.

_______________

"EYOOOOOO UYANSANA ULAN-"

"Uğğhh tamam sus uyandım."

Kafama çanta ile vurularak uyanmanın güne başlamak için en iyi seçenek olduğu söylenemezdi ama artık çok geçti. Fazlasıyla uyanmıştım.

"4. gün oldumu bari?"

"Evet oldu. Mesaj geleli kaç saat oldu hatırlamıyorum bile."

"Tamam dışarı çıkıp yiyecek ve su falan arayalım o zaman"

-4. Gün-

"18 hadi ama çok yavaşsın..."

"O gördüğüm şeyler gerçek mi?"

25 arkasını döndü ve korkuyla gözleri aralandı.

"Koş, koş, koş!"

Köşeyi dönünce bizi karşılayan tek şey dev bir zombi sürüsü idi.

"KOŞSANA 18!"

"TAMAM DENİYORUM BAĞIRMA!"

"ARKAMIZDAKİ KÖŞEDE ZOMBİ SÜRÜSÜ OLDUĞUNU NEDEN DAHA ÖNCE SÖYLEMEDİN!"

"BİLMİYORUM SADECE GÖLGELERİNİ GÖRMÜŞTÜM ONUDA HALÜSİNASYON ZANNETTİM!"

Normalde bir binaya girip saklanmak mantıklı olabilirdi ama zombilerin bizi net bir şekilde izlediği bir durumda kapısı kırılabilecek evlerden birine girmek intihar etmeye eşitti. O yüzden bir süre koşup zombilerle arayı açtıktan sonra ani bir U dönüşü yaparak evlerden birine girdik ve beklemeye başladık. Duyulan tek ses hızlı ve kesik kesik olan soluklarımızdı.

"Sence gittiler mi?"

"Hey."

"25."

"25?"

Başımı 25'in olduğu tarafa çevirdim ve neye baktığını anladım. Olduğumuz odanın içinde bir zombi vardı. Ve onu hallederken fazla ses çıkartırsak zombi sürüsünün bizi bulması işten bile değildi. Ya bir taktik geliştirip oracıkta zombiyi öldürecek, ve bundan deneyim kazanacaktık.Ya koşarak dışarı çıkıp korkak  biri gibi kaçacaktık. Ya da fazla gürültü yaptığımız için diğer zombilerin dikkatini çekip, onlardan biri olacaktık. Tehlikeli bir savaş yada sıvış oyununun tam ortasına düşmüştük.