Zawgyi
စုလုရီ
အပိုင္း (၂၆) ေအးေနတယ္
စုခ်ီက ေန႕လည္ (၂) နာရီေက်ာ္၌ ထြက္သြားခဲ့သည္။
တစ္ရက္ၾကာၿပီးေနာက္ စုလုရီႏွင့္ သူ၏ သူငယ္ခ်င္းမ်ားက ဘန္ယမ္းၿမိဳ႕မွ ဟြမ္းဒူၿမိဳ႕သို႔ ထြက္ခြာလာခဲ့၏။
ဟြမ္းဒူၿမိဳ႕သည္ ပင္လယ္ကမ္းရိုးတန္းတြင္ တည္ရွိ၍ ႀကီးပြားခ်မ္းသာေသာ ၿမိဳ႕ႀကီးတစ္ၿမိဳ႕ ျဖစ္သည္။
မနက္ခင္းတြင္ ေလယာဥ္စီး၍ ေန႕လည္ခင္း၌ ဟြမ္းဒူၿမိဳ႕သို႔ ေရာက္ခဲ့ၾက၏။
သူတို႔ သုံးေယာက္က ပုံမွန္အတိုင္း အနားယူ၍ ေနာက္တစ္ရက္မွ ကိုယ္စားလွယ္ႏွင့္ သြားေတြ႕ရန္ စီစဥ္ခဲ့ၾကသည္။
ဟိုတယ္၏ အျပင္ဘက္၌ ညရႈခင္းကို ၾကည့္ရႈနိုင္သည့္ ဘားတစ္ခု ရွိ၏။
ညစာ စားၿပီးေနာက္ ထိုဘားသို႔ သြားထိုင္ခဲ့ၾကသည္။
က်ိဳးခ်င္းခ်န္ - "ဟိုတစ္ခါတုန္းက အင္တာနက္ ဆယ္လီေတြ အေၾကာင္း ေမးဖူးေသးတယ္မလား။ ငါ့မွာ ဟြမ္းဒူမွာ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိတယ္။ မင္းတို႔ ေတြ႕ခ်င္ၾကလား"
စုလုရီ - "အရက္နဲ႕ အစားအေသာက္မွာ ကြၽမ္းက်င္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ အမ်ားႀကီး ရွိေတာ့ ေကာင္းတာေပါ့"
က်ိဳးခ်င္းခ်န္ - "သူတို႔ကို ကူေရာင္းခိုင္းၾကမလား"
စုလုရီ - "မင္း ဘာလို႔ ျဖဳန္းတီးေနတာလဲ။ မင္းသာ သူတို႔ကို လႊတ္ေပးလိုက္ရင္ ဆူနာမီ ျဖစ္သြားမယ္"
က်ိဳးခ်င္းခ်န္ - "ဒါဆို မင္းက သူတို႔ကို ဘာလုပ္ေစခ်င္လို႔လဲ"
စုလုရီက သူ၏ ဖန္ခြက္ကို ျမႇောက္ကာ တစ္ငုံေသာက္လိုက္ၿပီး "သူတို႔ရဲ႕ ကြၽမ္းက်င္မႈကို ၾကည့္ရမွာေပါ့" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
စုလုရီက သူ၏ သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္အား "ခြန္ဝိုင္က ေဈးကြက္ အၿပိဳင္အဆိုင္ လုေနရတာက ပါဝင္ပစၥည္းေတြ တူေနလို႔ မဟုတ္ဘူး။ တျခားနည္းလမ္းေၾကာင့္ပဲ။ ငါတို႔ ေဈးမခ်ဘဲ ေရာင္းအား တက္ေအာင္ လုပ္ဖို႔ဆိုရင္ အစားထိုးလို႔ မရေအာင္ လုပ္ရမယ္" ဟု ရွင္းျပလိုက္သည္။
က်ိဳးခ်င္းခ်န္က နားမလည္သည့္ ဟန္ပန္ျဖင့္ "မင္းက ဘာကို ေျပာခ်င္တာလဲ။ ဘယ္လိုလုပ္မလို႔လဲ"
စုလုရီ - " စားသုံးသူေတြကို မရွိမျဖစ္ လိုအပ္ေအာင္ လုပ္ရမယ္"
က်ိဳးခ်င္းခ်န္က အံ့ဩသည့္ ပုံစံျဖင့္ "မင္းစားသုံးသူေတြကို ဦးေႏွာက္ ေဆးပစ္မလို႔လား"
စြင္းဟဲ့ယြီက မ်က္ႏွာကို မဲ့၍ "မင္းပဲ ဦးေႏွာက္ေဆးရမွာ" ဟု က်ိဳးခ်င္းခ်န္ကို ေျပာလိုက္သည္။
စုလုရီက "ငါ ေနာက္တစ္ေန႕ ကိုယ္စားလွယ္ကို ေတြ႕
ရင္ ျပည္တြင္း ေရာင္းအားကို ေမးၾကည့္ရမယ္။ ဟြမ္းဒူရဲ႕ေရာင္းအားက ဘန္ယမ္းထက္စာရင္ ပိုျမင့္တယ္။ ဒါေပမယ့္ ေမွ်ာ္လင့္ထားတဲ့အထိေတာ့ မေရာက္ေသးဘူး" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
ေနာက္တစ္ေန႕၌ စုလုရီတို႔က ကိုယ္စားလွယ္ကို ေတြ႕ရန္အတြက္ ထူးျခားသည့္ စားေသာက္ဆိုင္တစ္ဆိုင္ကို ရွာေတြ႕ခဲ့ၾက၏။
သူတို႔က ေစာေစာသြား၍ ဟင္းပြဲမ်ားကို မွာခဲ့ၾကသည္။ ဟြမ္းဒူၿမိဳ႕၏ စားေသာက္ဖြယ္ရာမ်ားက အရသာ ခ်ိဳၿမိန္ၿပီး အနံ႕အရသာႏွင့္ ျပည့္စုံလွသည္။
စုလုရီက ဓာတ္ပုံရိုက္ၿပီး မိသားစု စကားေျပာခန္းသို႔ လွမ္းပို႔ရန္ မေမ့ေပ။
ထို႔ေနာက္ က်ိဳးခ်င္းခ်န္ႏွင့္ အစားစားရင္း ျငင္းခုံၾကေလသည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ စုလုရီ၏ ဖုန္းမွ အသံျမည္လာခဲ့၏။
စုခ်ီ - "အခု ဘာလုပ္ေနလဲ"
စုလုရီက ဖုန္းကို ၾကည့္ကာ ေၾကာက္ေနပုံေပါက္သျဖင့္ စြင္းဟဲ့ယြီက ေမးလိုက္သည္။
"မင္း ဘာျဖစ္လို႔လဲ"
စုလုရီက သတိျပန္ဝင္လာၿပီး "ငါ့ အစ္ကိုႀကီးက ငါ့ကို ဘာလုပ္ေနလဲဆိုၿပီး ေမးေနလို႔" ဟု ေျဖလိုက္သည္။
စြင္းဟဲ့ယြီက "ဪ သူခိုးလူမိသလို ျဖစ္သြားတာေပါ့" ဟု ေနာက္ေျပာင္လိုက္၏။
စုလုရီက သူ႕စကားကို စကားျပန္မေနနိုင္ေတာ့ဘဲ စုခ်ီကို ႐ႊီးျဖန္းလိုက္သည္။
စုလုရီ -"အစ္ကိုႀကီးကို စဥ္းစားေနတာ။ အစ္ကိုႀကီးကေရာ အခု ဘယ္မွာလဲ"
စုခ်ီ - "မင္း ႏွလုံးသားထဲမွာ"
စုလုရီ ဆြံ႕အသြားေလသည္။ စာေပါင္းမ်ားစြာပို႔ခဲ့ၾကၿပီးမွ စုခ်ီက သူ႕ကို ေျခာက္ေနမွန္း စုလုရီ နားလည္သြားေတာ့သည္။
ေၾကာက္စရာေကာင္းေသာ ညတစ္ည ကုန္ဆုံးၿပီးေနာက္ ေန႕တစ္ေန႕ တဖန္ စတင္လာခဲ့သည္။
"ငါ online blogger ေတြနဲ႕ ဒီေန႕ခ်ိန္းထားတယ္။ ေသခ်ာျပင္ဆင္ထားၾကေနာ္" ဟု က်ိဳးခ်င္းခ်န္က စုလုရီတို႔ ႏွစ္ေယာက္ကို ေျပာလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ က်ိဳးခ်င္းခ်န္၏ သူငယ္ခ်င္း ပိုင္ဆိုင္ေသာ စားေသာက္ဆိုင္သို႔ သြားခဲ့ၾက၏။
စုလုရီႏွင့္ စြင္းဟဲ့ယြီတို႔က က်ိဳးခ်င္းခ်န္၏ ဦးေဆာင္မႈေနာက္သို႔ လိုက္ခဲ့ၾကသည္။
စားေသာက္ဆိုင္သို႔ ဝင္လိုက္သည္ႏွင့္ ေထာင့္တစ္ေနရာ၌ မိန္းမ ႏွစ္ေယာက္ႏွင့္ ေယာက္်ားႏွစ္ေယာက္ ထိုင္ေနသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
ႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ႏွင့္ သုံးဆယ္ေက်ာ္ အ႐ြယ္မ်ားျဖစ္၏။
က်ိဳးခ်င္းခ်န္မွ ေရွ႕ကိုတိုး၍ ႏႈတ္ဆက္လိုက္သည္။
"ဒါက ခ်ာခ်ာ, Chestnut နဲ႕ နန္းမင္။ သူတို႔က ပရိသတ္ေတြ သန္းခ်ီရွိတဲ့ food bloggers ေတြ။ ဒါကေတာ့ အစ္ကိုယု။ သူက နာမည္ႀကီးတဲ့ အေဖ်ာ္ဆရာ"
စုလုရီႏွင့္ စြင္းဟဲ့ယြီတို႔က ႏႈတ္ဆက္လိုက္ၿပီး ထိုင္လိုက္ၾကသည္။
စကားမ်ား ေျပာခဲ့ၾကၿပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္းအနည္းငယ္ ရင္းႏွီးလာခဲ့ၾကသည္။
စားေသာက္ဆိုင္မွ အခ်ိဳပြဲႏွင့္ မုန႔္မ်ားကိုလည္း လာခ်ေပးထားသည္။
ခ်ာခ်ာက စုလုရီထံသို႔ စေတာ္ဘယ္ရီမုန႔္ပန္းကန္ကိုတြန္းပို႔၍ "မ်ားမ်ားစားေနာ္" ဟု ေျပာလိုက္သည္။
စုလုရီကလည္း ယဥ္ေက်းစြာျဖင့္ သူမထံ ပူတင္းပန္းကန္အား ကမ္းေပးလိုက္သည္။
ခဏၾကာၿပီးေနာက္ စုလုရီက ပန္းကန္ကို ခ်ကာ စကားစလိုက္၏။
"ကြၽန္ေတာ္တို႔ ပစၥည္းအသစ္ ခြန္ဝိုင္ကို ထုတ္ထားတယ္။ က်ိဳးခ်င္းခ်န္းက အားလုံးကို ေျပာထားၿပီးျဖစ္မွာပါ။ အခုအေျခအေနက ေဈးကြက္ထဲ မေရာက္ေသးလို႔ ကြၽန္ေတာ္တို႔ အကူအညီ လိုအပ္တယ္"
Chestnut - "ငါတို႔ ဗီဒီယို အဆုံးမွာ ထည့္ေၾကာ္ျငာေပးရမွာလား"
စုလုရီ - "အဲ့ထက္ ပိုရႈပ္တယ္"
Chestnut - "ဒါဆို အစမွာေရာ၊ အဆုံးမွာေရာ ထည့္ေပးရမွာလား"
အားလုံး ဆြံ႕အသြားေလသည္။
စုလုရီက လုပ္ရမည့္ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို အေသးစိတ္ ရွင္းျပလိုက္သည္။
အစီအစဥ္မ်ားကို အေသးစိတ္ တိုင္ပင္ၾကၿပီးေနာက္ အခ်င္းခ်င္း Wechat အပ္လိုက္ၾကၿပီး အမွတ္တရအေနျဖင့္ အုပ္စုလိုက္ ဓာတ္ပုံရိုက္လိုက္ၾက၏။
စုလုရီက သူငယ္ခ်င္း အမ်ားႀကီး ရခဲ့သျဖင့္ ႂကြားရန္ ပို႔စ္တင္လိုက္သည္။
သူ၏ ပို႔စ္ကို စုက်စ္ထုံႏွင့္ ယုရွင္းရန္တို႔က အသဲေရွ႕ဆင့္ ေနာက္ဆင့္ ေပးလိုက္ၾက၏။
က်န္ေသာ အစ္ကို ႏွစ္ေယာက္က အသဲမေပးဘဲ ေကာမန႔္, မန႔္သြားၾကသည္။
စုက်န္းခ်န္ - "မင္း ဘာလို႔ ယုန္ေက်ာပိုးအိတ္ မလြယ္ထားတာလဲ"
စုလုရီ -"အိတ္ထဲ မပါလာလို႔ အစ္ကို (၂)"
စုယြီ - "ဟြမ္းဒူမွာလား။ ၿမိဳ႕ေတာ္နဲ႕ နီးနီးေလးပဲ။ အစ္ကို (၃) ဆီလာခဲ့ေလ"
စုလုရီ - "အင္း"
စုက်စ္ထုံ - "သား (၃)က ညီငယ္ေလးကို ဂ႐ုစိုက္လိုက္ေနာ္"
စုခ်ီကလည္း အသဲေပးလိုက္သည္။ စုလုရီက မည္သို႔ တုံျပန္ရမည္ကို မသိေတာ့ေခ်။
သူ ႐ုတ္တရက္ မိသြားသကဲ့သို႔ ခံစားခ်က္မ်ိဳးလည္း ခံစားလိုက္ရသည္။
စုလုရီက ေရခ်ိဳးကန္ထဲမွ ေန၍ ဓာတ္ပုံရိုက္ကာ စုခ်ီထံပို႔လိုက္၏။
စုလုရီ - "သတိရတယ္ အစ္ကိုႀကီး" ဟုပါ ထည့္ေရးလိုက္သည္။
စုခ်ီ -"မင္းရဲ႕ ရိုးသားမႈကို အသိအမွတ္ မျပဳဘူး"
စုလုရီ ဆြံ႕အ,သြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ ေရခ်ိဳးကန္မွ ထြက္ၿပီး ေရစိုထားေသာ ဆံပင္မ်ားကို အေျခာက္ခံစက္ျဖင့္ မႈတ္လိုက္သည္။
ထိုအခ်ိန္တြင္ က်ိဳးခ်င္းခ်န္ထံမွ စာမ်ား အဆက္မျပတ္ ဝင္လာေလသည္။
က်ိဳးခ်င္းခ်န္ - "ငါ့သူငယ္ခ်င္း ဆယ္လီတစ္ေယာက္ လာပို႔ထားတာ။ မင္း ပုံေတြ အင္တာနက္ေပၚမွာ ပ်ံ့ေနၿပီ" ဟူေသာ စာႏွင့္အတူ link ကိုပါ ပို႔လိုက္သည္။
စုလုရီက ထိတ္လန႔္စြာျဖင့္ link ကို ႏွိပ္ၾကည့္လိုက္၏။
ေခ်ာေမာလွပေသာ လူတစ္ေယာက္၏ ပုံကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။
စုလုရီက ခဏတာ ေၾကာင္သြား၍ ေနာက္မွ သတိျပန္ဝင္လာၿပီး "အိုး၊ အဲ့ဒါ ငါပဲ" ဟု ေရ႐ြတ္လိုက္သည္။
အေၾကာင္းရင္းကို မသိ၍ က်ိဳးခ်င္းခ်န္အား စာျပန္ပို႔၍ ေမးလိုက္သည္။
စုလုရီ - "ဘယ္လိုေတြ ျဖစ္သြားတာလဲ"
က်ိဳးခ်င္းခ်န္ -"ဘန္ယမ္း ေရွးေဟာင္းလမ္းေတြက နာမည္ႀကီးေတာ့ ဆယ္လီေတြ ဓာတ္ပုံ လာရိုက္တတ္ၾကတယ္။ ခန႔္မွန္းရသေလာက္ကေတာ့ မင္းကို တစ္ေယာက္ေယာက္က ဓာတ္ပုံရိုက္ၿပီး website မွာ ေရာင္းလိုက္တာ ျဖစ္မယ္"
စုလုရီက "ပိုက္ဆံ ရွာလာတာ အဲ့ေလာက္လြယ္မယ္ဆိုရင္ ခြန္ဝိုင္ကို မေရာင္းပါဘူး" ဟု ေတြးလိုက္၏။
စုလုရီက ခဏၾကာ စဥ္းစားလိုက္ၿပီး သူ႕ အစ္ကိုႀကီးကို ေျပာျပရန္ ဆုံးျဖတ္လိုက္သည္။
စုလုရီ - "အစ္ကိုႀကီး၊ ျပစရာရွိလို႔" ဟူေသာ စာႏွင့္အတူ link ကိုပါ တြဲပို႔လိုက္သည္။
စုခ်ီ -"ဘာေတြလဲ။ ရွင္းျပဦး"
စုလုရီ - "ခဏေလးေနာ္၊ ရွင္းျပမယ္"
စုခ်ီ - "အဝတ္အစား အရင္ သြားဝတ္လိုက္ဦး"
စုလုရီ - "ဘာလို႔လဲ"
စုခ်ီ - "ေအးေနတယ္"
Chapter 26
Start from the beginning
