Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
27 kasım 1991 Saat: 02.06 Korea, Busan
Siyeon kapısı'nın çalma sesine uyanmıştı. Yatağının başucunda duran saate baktığında saatin oldukça geç olduğunu kimin bu kadar ısrarla kapısını çaldığını merak etmişti. Her geçen saniye kapıyı çalan kişi nin vuruşları dahada sertleşiyordu. Hızla yataktan kalkıp kapıya doğru koşmuş ve hemen kapıyı açmıştı. "Cilia!" kapısının önünde kanlar içinde oturan gence baktı. "Nolmuş sana böyle?!" Anın korkusu ve endişesiyle yerinde donup kalmıştı. "Cilia.."
Sonunda kendine gelmiş yerde oturan bedenin koluna girerek içeri girmesine yardımcı olmuştu. Onu kanepeye yatırmış harap olmuş gencin yüzünü elleri arasına alarak dikkatle incelemişti. "Ne yapmışlar sana böyle..." Gözlerinin şahit olduğu manzara karşısında donup kalmıştı. "Cilia"
"Hmm?" yüzünde acı dolu bir gülümseme belirirken cevap vermişti. "Noldu sana?" sesi titremişti. "B-babam yaptı" dedikten sonra seslice güldü. "Hastaneye gitmemiz gerekiyor bebeğim" Cecilia'nın yüzüne yapışan saç tellerini kulağının arkasına doğru yerleştirmiş sonra ise dikkatle yüzünü okşamıştı.
27 kasım, 1991 Saat: 07.12 Korea, Busan
"Siyeon" yeni yeni kendisine gelen genç yanı başında duran kadına seslenmişti. "Hmm" uyku sersemi olan kadın Cecilia'nın kendisinin ismini seslenmesiyle ayılmıştı. "Yüzümü görmek istiyorum" Siyeon tedirgin olmuş oturduğu koltukta rahatsızca kıpırdanmıştı. "İlaçları sürdükten sonra bakarsın tatlım, hmm?" Siyeon'un verdiği tepkiden anlamıştı durumun iç açıcı olmadığını. Koluyla gözlerini kapatmış sonra ise gözyaşlarını serbest bırakmıştı.
29 kasım, 1991 Saat: 22.04 Kore, Gangnam
"Ver onu bana. Hepsini kendi başına taşıma" Siyeon Cecilia'nın elindeki kutulardan birisini almıştı. Kutuları ve bavulları eve bıraktıktan sonra Siyeon çay masası açmıştı. "Siyeon ben sana nasıl teşekkür edeceğimi bilmiyorum..." Çayını yudumlarken sakince gülümsemişti. "Buna gerek yok. Senin yerin benim yanım. Geçmişini birlikte unutup senin için yeni bir gelecek inşa edeceğiz' biraz ara vermiş sonra ise devam etmişti 'beni ablan, annen, baban, abin olarak görebilirsin çünkü artık bir aileyiz. İkimizinde birbirimizden başka kimsesi yok. İyileşeceksin Cilia, iyileşeceksin"
~
On yedi yaşında ailesi tarafından darp edilen Cecilia öğretmeni Siyeon a sığınmış, onunla birlikte yeni hayatına yelken açmıştı. Siyeon ile birlikte farklı şehire taşınmışlardı. Ailesi o gün bir daha Cecilia dan haber almamış oğullarının öldüğünü düşünmüşlerdi. Cenaze töreni bile yapmamış, hiç bir şey olmamış gibi hayatlarını yaşamaya devam etmişlerdi. Hayatının tüm acımasızlıkları arasında Siyeon onun kahramanı olmuştu.
~
7 aralık, 1992 Saat: 09.43 Kore, Gangnam
"Bu gün bir ilan gördüm. Deniz kenarında bir ev satılıyormuş. Hem çok uygun fiyata. Oraya taşınmaya ne dersin?" Siyeon'un söylediği gencin oldukça dikkatini çekmiş yapmakta olduğu işi bırakmış hemen siyah saçlı kadının yanında yerini almıştı. "Bilemiyorum, bu seni maddi anlamda fazla zorlamaz mı?"
