သရဲဘုရင်ရဲ့ချစ်လှစွာသော ဇနီးဆိုးလေး (အပိုင်း ၈၀၀ မှ ၁၀၀၀အထိ)

စာစဉ် (၃၃) Ep 801+801+803

အပိုင်း(၈၀၁)

ကျွင်းဖန်လျန် ပြန်လာပြီ (၁)

 
တံခါးအပြင်ဘက်မှာ အဘိုးအိုတစ်ယောက်က လက်နောက်ပစ်ကာ မတ်တတ် ရပ်နေခဲ့တယ်။ သူ့ကြည့်ရတာ စောင့်ဆိုင်းရခြင်းကို စိတ်မရှည်တော့ဘူး ထင်ပါတယ်။ စိတ်မကျေနပ်တဲ့ အသွင်နဲ့ မျက်နှာ ညိုမည်းနေတယ်။
ခဏကြာတော့ ရဲ့ချီနဲ့ ရွှယ်ရုံအာတို့ ရောက်လာတယ်။ တံခါးအပြင်ဘက်က လူအိုကြီးကို မြင်တော့ ရဲ့ချီလည်း သူမနှလုံးသားထဲမှ ခံစားချက်များကို ထိန်းချုပ်ကာ သူ့အနား ဖြည်းဖြည်းချင်း လျှောက်သွားလိုက်တယ်။ သူမရဲ့ရှေ့မှာ ရပ်နေတဲ့လူက အစွမ်းထက်တဲ့ ထာဝရရှင်သန်သူလို့  အကြွင်းမဲ့ ယုံကြည်ထားသော်လည်း သူမ မေးချင်တာကိုတော့ မေးလိုက်ပါသေးတယ်။
“ရှင်က ကျွန်မရဲ့ မွေးစား အမေကို တကယ်ပဲ ကုသပေးနိုင်တာလား”
အဘိုးအိုရဲ့ မျက်ခုံးများက တွန့်ချိုးသွားပြီး အေးတိအေးစက်ပြောလိုက်တယ်။
“မင်းက ငါ့အရည်အချင်းကို မယုံကြည်ဘူး ထင်တယ်။ မင်း မယုံကြည်ရင် ငါ အခုချက်ချင်း ထွက်သွားလိုက်မယ်၊  ဒီအိမ်တော်ကို ဘယ်တော့မှ ပြန်မလာတော့ဘူး၊ ရုံအာက ငါ့ကို တောင်းဆိုလို့ ဒီကိုလာခဲ့ရတာ… ငါ့သဘောဆိုရင် စိတ်စုစည်းဆေးရည် တစ်ပုလင်း မပြောနဲ့ တစ်ထောင်ကျော် ပေးလည်း မလာနိုင်ဘူး”
ကျွမ်းကျင်တဲ့ သမားတော်များက ပုံမှန်အားဖြင့် မာနကြီးပါတယ်။ ဒီလူအိုကြီးသာ သူမကို ယဉ်ကျေးနေရင် ဒီကိစ္စက အကျိုးအကြောင်း ခိုင်လုံမှု ရှိရဲ့လားဆိုတာ ချင့်ချိန် စဉ်းစားရမယ်။ ဒါပေမဲ့ သူ့မှာ ဂုဏ်မောက်တတ်တဲ့ စရိုက်ရှိတော့ သူ့အပေါ် ယုံကြည်မှုတိုးသွားပြီ။
“အကြီးအကဲ နားလည်မှု မလွဲပါနဲ့၊ ကျွန်မက ဒီအတိုင်း မေးရုံမေးလိုက်တာပါ သံသယ မဝင်ပါဘူး… အရင်က အကြီးအကဲရဲ့ နာမည်ကို မကြားဖူးခဲ့လို့ပါ”
ရဲ့ချီလည်း ယဉ်ယဉ်ကျေးကျေး ပြန်ပြောလိုက်တယ်။
“ချီချီ”
ရွှယ်ရုံအာလည်း ရဲ့ချီရဲ့ အဝတ်စကို ဆွဲဆောင့်လိုက်တယ်။
“ငါ့ဆရာက သူ့အရည်အချင်းကို သံသယဝင်တာကို စက်ဆုပ် ရွံရှာတယ်… နင်ဘာမှ မပြောတာ အကောင်းဆုံးပဲ”
မျှော်လင့်ထားတဲ့ အတိုင်းပါပဲ။ ရဲ့ချီစကားက အဘိုးအိုရဲ့မျက်နှာကို မည်းမှောင်သွားစေတယ်။ 
သူလည်း မကျေမနပ် ထေ့ငေါ့လိုက်တယ်။
“နင့်လို လူမျိုးက ငါ့နာမည်ကို သိစရာလား၊ အရင်ကဆို ဒီအဘိုးကြီးမှာ အာဏာရှိချင်တဲ့ ဆန္ဒလည်း မရှိသလို တောထဲမှာပဲ တစ်ကိုယ်တည်း နေထိုင်ခဲ့တယ်၊ ရုံအာရဲ့ ပါရမီအထုံကြောင့် သူ့ကို တပည့်အဖြစ် လက်ခံပေးခဲ့တာ”
အဘိုးအိုရဲ့မျက်နှာ အမူအရာက လေးနက် တည်ကြည်နေပြီး သူ့လေသံက သူ့ကိုယ်သူ မှန်ကန်နေသယောင်ပါ။ သူ့ခန္ဓာကိုယ်မှ ဖြုံလောက်သော အရှိန်အဝါ ဖြစ်ပေါ်နေတယ်။ ဒါက ရဲ့ချီ နှလုံးသားကို အေးချမ်းစေတယ်။
“အကြီးအကဲ စိတ်မပူပါနဲ့၊ မွေးစားအမေကို ကုသပေးနိုင်ရင် တောင်းဆိုတာကို ပေးဖို့ အာမခံပါတယ်”
ရဲ့ချီလည်း ခပ်နွမ်းနွမ်း ပြုံးလိုက်တယ်။ မွေးစား အမေ… ကိုယ်ဝန်မဆောင်နိုင်တာ နှစ်ပေါင်းများစွာ ကြာခဲ့ပါပြီ။ ဒါကြောင့်လည်း မွေးစားမိဘတွေမှာ ရဲ့အိမ်တော်မှ မောင်းထုတ်ခံခဲ့ရတယ်။မွေးစားအမေမှာ ကလေးရှိရင်တော့ ရဲ့မိသားစုက သူတို့ရဲ့မျိုးရိုးခွဲအဖြစ် ပြန်လက်ခံနိုင်တယ်။
 အဘိုးအိုလည်း ရဲ့ချီကို ကြည့်လိုက်တယ်။
“ငါ့ကို စိတ်စုစည်းဆေးရည် တစ်ပုလင်းပေး… နင့်မွေးစားအမေရဲ့ ရောဂါကို ချက်ချင်း စမ်းသပ်ပေးမယ်”
ရဲ့ချီမှာ ပျော်ရွှင်မြူးထူးရတယ်။
“ရဲ့ကုန်သွယ်ရေး လုပ်ငန်းကို အစ်ကိုကြီး စီမံနေတော့ စိတ်စုစည်းဆေးရည် အားလုံးက အစ်ကိုကြီး လက်ထဲမှာပါ၊ အရင်ဆုံး ကျွန်မရဲ့နောက်ကို လိုက်ခဲ့ပါ… အခု အစ်ကိုကြီးနဲ့ ပေးတွေ့ပါမယ်”
 ဒီတစ်ကြိမ်တော့ မွေးစား အမေကို ကူညီပေးနိုင်ရင် အစ်ကိုကြီးက သူမကို သေချာပေါက် လေးစား အထင်ကြီးတော့မှာပါ။
 ရဲ့ချီလည်း ရုံအာနဲ့အတူတူ အိမ်တော်ထဲ ဝင်လာပြီး သူမတို့နောက်မှာ လူအိုကြီး လိုက်ပါလာတယ်။ ထို့နောက် သူမတို့လည်း အိမ်မကြီးရှိတဲ့ ခြံဝင်းထဲ ဝင်လာခဲ့တယ်။ ထိုစဉ် အနီရောင် ပုံရိပ်က ကောင်းကင်ယံမှ ဆင်းသက်လာပြီး သူတို့လမ်းကို ပိတ်ဆို့လိုက်တယ်။
“ရွှယ်ရုံအာ… ငါ သတိပေးချက်ကို မေ့သွားလား… ဒီနေရာကို ဘယ်သူ လာခွင့်ပြုလို့လဲ”
ဟောင်ဟောင်လည်း ခါးထောက်ကာ သူတို့ကို စိန်းစိန်းဝါးဝါး ကြည့်လိုက်တယ်။
ချစ်ဖို့ကောင်းတဲ့ သူမရဲ့မျက်နှာက ဒေါသများ ပြည့်နှက်နေပြီး နီရင့်ရင့် ဝတ်စုံဟာ လေမှာ လွင့်နေတယ်။ ထို နီမြမြ ဝတ်စုံက မြင်ရသူ အပေါင်းကို မျက်စိကျိန်းစေပါတယ်။
ရွှယ်ရုံအာရဲ့မျက်နှာက အရောင်အဆင်း ကင်းမဲ့နေပြီး အလျင်စလို ချီချီနောက် ပုန်းကွယ်ကာ ကောင်မစုတ်လေးကို မမှိတ်မသုန် ကြည့်နေခဲ့တယ်။
“ကောင်မစုတ်လေး… ဒါက ငါ့အိမ်၊ ငါ့အိမ်မှာ မိုက်မိုက်ရိုင်းရိုင်း ပြောဆိုဝံ့တယ်၊ နင့်မိဘတွေ နင့်ကို မဆုံးမထားဘူးလား”
 
***
အပိုင်း(၈၀၂)