First date /TAEKOOK

kimsesiz çocuklar

İyi okumalar:)

Herşey kötü gidiyodu son zamanlarda yugyeom ve ben sadece bir kaç toplantı için görüşmüştük onun dışında görüşmüyorduk

O günden sonra kare gülümsemesini oraya koymamıştı hiç yüzüme bile gerekmedikçe bakmamıştı

O böyle davranırken benimde pek farkım yoktu ondan zaten
Gülümsememiştim ona karşı bakmamıştım gözlerine

Bugün şirkete gitmemiştim istemedim bu kötü günde oraya gitmek, annemi özledim çünkü... ellerini yine saçımda gezdirmesini,ne kadar kizsada seni seviyorum diyen gözlerini, güzel kokusunu,yemeklerini özlemiştim

Ama bugün onun ölümünden 10 yıl geçmişti tam olarak kendimden nefret ediyodum

Belki o gün onun yanında olsaydım bunlar olmiycaktı şuan yanımda olucaktı

Kimsesiz çocuktum ben 10 yıl önce kimsesiz kalmıştım kimse kimsesiz çocuğa sahip çıkmamıştı yanlız bırakmıştı şimdi o kimsesiz çocuğun hayal edemiycekleri kadar parası vardı para onları tatmin ederdi para için seni severleri ama kimsesiz çocuğun paraya değil sevgiye ihtiyacı vardı fakat sevgi parayla satın alınamazdı...

Gözyaşım gözümden aşağı yanağımdan akarak yastığa düştü yatakta uzanmıştım gözlerim camdan sızan güneşin ışığındaydı.

Ellerimle yüzümü ovalayıp yataktan doğru derin bir iç çekip kalktım banyoya gidip ellerime doldurduğum suyu yüzüme atarak yıkadım musluğu kapatıp yüzüme baktım gözlerime yorgundum ruhum acı çekiyordu yaşamak için sebebi olmayan biri vardı sahi neden yaşıyordu ki
O da bilmiyodu hayata sadece acı çekmek için gelmişti belliki

Havluyla yüzünü kurutup odaya gidip üstümü değiştirdim altıma siyah pantolon üstüme beyaz tişört ve siyah ceket giydim bugün annemi sonrada kimsesiz çocuklara gidicektim.

Arabaya binip çalıştırdım gidicegim yere vardığımda annemin küllerinin önüne gelip durdum gözlerimden akan yaşları silmekle uğraşmadım bırak dökülsünler

Küllüğün karşısına çömelerek diz çöktüm ellerimi birleştirip eğildim kafamı parkelerin üstüne koyup sesli ağlamaya başladım

"Özür dilerim anne özür dilerim sana karşı iyi biri olamadığım için özür dilerim"

şuan yanıma gelip sırtımı okşayıp sorun değil oğlum demesini bekliyodum

"O gün yanında olamadım üzgünüm"

Kafamı kaldırıp küllüğün yanındaki ikimizin fotoğrafına baktım

"Seni haketmedim anne o gün öylece ölmemeliydin anne hepsi benim suçum anne özür dilerim"

Ellerimi birbirine sürtüp kafamı tekrar parkenin üstüne koydum
"Senden nefret ediyorum jongkook"dedim defalarca kendime

Yaklaşık yarım saat öylece ağladıktan sonra aldığım çiçekleri küllerinin yanına koyarak ayrıldım ordan

Taehyung ~

Gelmiştim.. buraya 25 yıl önce bırakıldığım yetimhaneye çocukluğumun geçtiği yere gelmiştim yıllar önce bugün bırakılmıştım

Yetimhanenin bahçesindeki bankta oturmuş çocukluğumun geçtiği yeri izliyodum

Cocuklari izliyodum eğleniyorlardı ileride acı vermiycekmiş gibi

Yetimhanenin kapısından giren uzun boylu adama kafamı çevirdiğimde jungkook olduğunu anlamam çok sürmemişti

Sahi ne işi vardı burda ü saçları dağınıktı diz kapakları toz içindeydi gözleri kızarmıştı