______KAYAN UMUTLAR_______

7.Bölüm Disiplin Suçları

Bölümü oylarsanız ve beğenirseniz sevinirim.🖤

♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤

     Hepimiz müdürün çağırmasıyla gitmiştik ve hepimiz sonumuzu dört gözle bekliyorduk.

Hocamız ilk önce "Gece Kıran." dedi ve bir adım öne doğru hareket ettim. "Anlat bakalım olay nasıl oldu." Ve ben teker teker anlattım her şeyi. Sonra hocamız "Lina Deren." dedi o da benim gibi öne doğru atılıp olayı anlattı. Sonra da hocamız "Ayaz Özer." dedi. Ayaz ise o da olanları anlatınca en sona Ay kalmıştı. Hocamızda "Ay Kara." dedi. Ay da olanları anlatınca müdürümüz "Gece Kıran senle en son konuşcaz." dedi.
Hemen "Lina Deren." dedi. "Sende bizim okulumuzda burslu öğrencisin ve o bursu benim sayemde kazandın sakın bunu unutma." "Ayaz Özer bir dahakine Ay Kara ile sizi başka bir olayda görürsem ikiniz birden okuldan atılırsınız. Ve başka okullarda okuyamazsınız. Karar sizin kavga etmek istiyorsanız edin umurumda değil. Bence sizin umurunuzda olsun derim." Sonra müdürümüz "Hepiniz çıkabilirsiniz çocuklar fakat Gece Kıran siz bir dakika bekleyin." "Sizin hayat biyografinizi okudum ama ilgimi çeken anne ve babanın ölmüş olması ben bu soyadı bir yerden duydum ama adını aksedemiyorum." dedi. Bir an kafama tüm sorular doldu. Ailemi nereden tanıyordu bir an merak etmedim değil ama ailem dediğim gibi benim için hiçbir anlam taşımıyordu. "Kayıtlarda annen baban ölmüş ama Türkiye'deki öğretmenlerin anne ve babası boşandı ve babasında kalıyor diyor. Kızım siz kayıtlar üzerinde değişiklik yapmaya mı karar verdiniz?" Ben bu bilgiyle bir anda dondum kaldım. Ben kendi hayat hikayemi zor anlatırken o bana nasıl böyle söyleyebilirdi. Hemen sinirli sinirli konuşmaya başladım. "Evet hocam haklısınız yetimhanede büyümedim. Annem ve babam terk etti bende kimsesiz gibiydim. Babaannem bakıyor o da zaten beni istemiyor. Ben ne yapıyım hayatımı kurtarırım diye ben bu bursu aldım. Çok derslerime çalışan biriyim ve bursumun mahvolmasını istemem. Ama hocam kimsesizleri kimsesizler anlar. Oğlunuzun bugün yaptıklarında bende dikkat etmedim o da ama maşallah kimsesizliğimi yüzüme vurmakta hiç çekinmedi. Benim ne kadar canım acıdı sadece Lina farketti. Öyle işte bu dünya acımasız hocam beni de sadece anlamak isteyen anlayabilir hiç kimse değil. Bir daha çocuğunuz kimsesizliğimi yüzüme vurmasın bende ona bir şey yapmam." Hızlıca çıktım ve Lina'nın yanına sınıfa gittim. Hocamız geldi ve son dersimizdi. Çıkışta hemen koşarak yanımıza Ayaz geldi.  "Kızlar ikinizden de özür dilerim ama ciddiyim Ay böyle bir çocuk değil o çok masum biri tanımadığı insanlara karşı acımasız.  Sebebini bende bilmiyorum.  Ama onun derdini içini okuyabilen anlayabilir. Sizde birazcık ondan uzak durun lütfen. Lina sende bir daha kavgalara bulaşma olur mu?"  Lina da hemen "Tamam." dedi.  Bende hemen atıldım.  "Lina ve Ayaz siz birbirinizi nerden tanıyorsunuz?" diye sordum.  Birazcık düşünmek zorunda kaldılar. Sonra Ayaz başladı söze "Geçen yaz tatilde karşılaşmıştık.  Lina ile ve de orda tabii çok iyi anlaşmıştık.  Sonra da bizim okula geldi böyle işte bende daha bilmiyorum."   Lina da ciddiyetle Ayaz'a katıldı. Bu olanlar karşısında şaşırdım.

     Eve gittiğimde Ayaz'ın anlattıklarını düşündüm böyle birşey nasıl olabilirdi ki babası vardı ama kendi içinde yalnızdı.  İnsanlara karşı çok fevriydi.  İnsanları kolaylıkla kırabilirdi ama unutulan gerçekler vardı saklanılan sırlar gibi derin ve kasvetli.

       O zaman aklıma benimde kimsesizliğim geldi.  Kimsesiz ve yalnızdım aklıma Nilgün Marmara'nın "Yalnızlık" şiiri geldi.

Yalnızlık

Çok yalnızım,mutsuzum
göründüğüm gibi değilim aslında
karanlıklarda kaybolmuşum
...bir ışık arıyorum, bir umut arıyorum uzun
zamandır
aradıkça batıyorum karanlık kuyulara
kimse duymuyor çığlıklarımı
duyan aldırış etmiyor çekip kurtarmak
istemiyor.

      Bugün günlerden 12 Nisan 2023 ama ben yeniden umutlandığım gün olarak hatırlayacağım.   Sizin kendinize en çok anlamlandırdığınız gün nedir?

♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤♡♤