Professor, I Can Take Care Of Myself [COMPLETE]

CHAPTER 38 - Selene's Confession

Ayun lang muna ang gusto kong alamin. My grave.

I want to visit the grave that person told me about.

But how? How can I know the place and location of that grave if I refuse to text the person who gave me the letter? I'm scared, for real.

Takot ako na baka lalong lumala ang gulo, na baka idamay pa ng taong iyon si ate Alex at ang girlfriend ko.

Fuck life.

Bakit ba kasi hindi pa bumabalik lahat ng ala-ala ko?

Why do I need to suffer from my thoughts this much? Ayoko na! Sawang sawa na ako!

"Hey, are you alright?" Someone tucked a piece of my hair behind my ear which I knew who she is immediately. "May masakit ba sa'yo? Tell me." She asked worriedly.

"I'm okay, medjo nairita lang ako nang di mo sabihin sa'kin yung hinahanap kong sagot, hmph, hindi mo ba alam na napupuno na naman ang utak ko sa mga nakakabitin mong mga salita, ha?"

"Baby, it's not like that... sabi mo kasi ay malalate na tayo sa misa."

"Okay, tell me after mass ha! Kung hindi ay sa labas ka matutulog, tara na." Tumango s'ya ng ilang beses at naglakad na kami papasok ng church.

Lumuhod ako sa may luhuran at pinag-kapit ang aking dalawang kamay at pumikit. Kinausap ko si Lord sa aking isip ng tahimik.

Lord, unang una po sa lahat ay gusto ko po sanang humingi ng patawad sa aking mga kasalanang nagawa, labis labis po akong nagpapasalamat sa mga biyayang patuloy na binibigay niyo po sa amin...

at labis po akong nagpapasalamat sa babaeng binigay niyo po sa'kin.

Alam ko pong suway sa inyong kautusan ang aming pag-mamahalan ngunit hindi pa rin mababago ang pagiging faithful ko po sa inyo. Patuloy ko pa rin po kayong sasambahin at pupurihin habang minamahal ang babaeng binigay niyo po sa akin.

I love her Lord.

I love her so much.

Please protect her at all times, please let us be happy, please free us from problems, lalong lalo na po ngayon na parang feeling ko ay may padating na naman pong problema.

Salamat po Lord, Amen.

Natapos ang misa kaya hinintay muna namin ni Cypress na makalabas lahat ng tao bago kami. Nang makaalis na kami sa simbahan ay napag-desisyunan muna naming kumain muna.

"Cypress, picturan kita!"

"Baby, wag na, medjo maamos pa ako—"

"Ang arte mo! Popost ko lang sá instagram eh!"

"Okay."

Malawak akong naka-ngisi habang pinosisyon ang cellphone ng maayos para mapicturan ang magandang babaeng nasa harap ko ngayon.

I wrote a caption. 'Having lunch with my beloved.'