CHAPTER 8 - What kind of Love?

23.9K 1K 787
                                    




My Classes ended swiftly. Tulad ng sabi ni Miss Suarez noong nakaraang dalawang linggo ay magiging propesor ko raw siya, and yes, it's true. Same rin kay Miss Jamaica.

Nakakainis si Miss Kyla, paulit ulit nalang mu- marquez nang mu-marquez, kala mo naman ako lang ang studyante niya! Ako nalang lagi! Ngali-ngali kong paltukan siya ng notebook ko ay!

Narito lang ako, nag-hihintay sa kotse ni Miss Cypress, simula nung eksena kanina sa cafeteria ay hindi ko na ulit s'ya nakita.

Maraming nangyari ngayong araw. Masaya na ako dahil nakita ko si Ate Alex. Kahit pinahiya niya lang ako sa harap nina Claire at Benedict ay okay lang, as long as nakita ko siya.

"You really waited for me." I heard someone from behind me, alam ko na agad kung sino 'yun.

"Yes po, hindi po ba't sabi niyo po ay palagi rin po tayong sabay na uuwi?" I questioned, but it was more like an answer. Tumango nalang s'ya at naglakad papunta sa kaniyang kotse.

"Ma'am, wala po akong pasok bukas." Ulat ko habang naglalakad kami. Tiningnan naman niya ako na tila nagtataka kung bakit ko sinabi iyon.

"Alam ko, Miss Marquez. I know your schedule, you don't need to tell me." she replied.

"I want to go out, gusto ko pong gumala." I pursued my lips while waiting for her response, I heard her sigh.

"Okay, just tell your friends para may kasama ka." She said at binuksan ang passenger seat kaya pumasok ako rito.

"Hindi po kayo ang sasama sa'kin?" I asked her dahil hindi naman ito ang usual na sinasabi n'ya 'pag gusto kong lumabas.

She turned her head to look at me shockingly, and she blinked her eyes as she moved her hands so she could start the engine. She sighed again.

"Ah... may work nga po pala kayo." I sighed heavily when I realized that my request was rejected. "Sige po, sina Claire, nalang aayain ko." I put the seatbelt on and nodded my head.

"Ikaw lang naman ang may ayaw na kasama ako."

Bigla akong natauhan do'n.

My lips parted as I looked at her. What is this feeling? Guilt? Why do I feel guilty when she said that? Hindi naman kasi sa ayaw ko siyang kasama, talagang hirap na hirap lang ako sa sitwasyon ko araw araw.

"Sorry po..." I apologized. "I thought that you're just like my family. That you will also lock me up like I'm in a sort type of prison." My eyes starts to water while opening up to her.

Bigla niyang tinigil ang kotse at pumreno ng malakas kaya mas lalong lumala ang pagtulo ng luha ko. I saw how her eyes widened, pero hindi naman 'yon masyadong nagtagal.

"I know everything, miss Marquez." She said as she starts to drive again.

"Pagod na pagod na ako ma'am." I gulped. "Pressure na pressure na po ako sa sarili ko..." I gritted my teeth as I remember what my sister said to me earlier.

I don't know what's wrong with me right now. Bigla nalang ako nakakaramdam ng lungkot at pagod. Pagod ako sa hindi ko malamang dahilan. Mayroon akong hinahanap na hindi ko alam kung ano ba 'yon.

Kaya siguro ganito ako ngayon ay may kinalaman 'to sa pagkikita namin ng ate ko kanina. Gosh, I'm so devastated. Hiyang hiya ako sa sinabi niya na gusto ko nalang magpabaon sa lupa at manatili nalang doon.

A tear fell from my right eye. I gripped my skirt tightly using my shaking hands. I'm confused, disheartened, and—I don't know. Hindi ko na alam.

Ganito... ba talaga... ako?

Professor, I Can Take Care Of Myself [COMPLETE] Where stories live. Discover now