Unexpected love

41ο: Η πρώτη γνωριμία

"Πίστεψε με ξέρω πως νιώθεις. Εγώ έχασα την μαμά μου στα 16." τραύλισε καθώς της χάιδευε ελαφρά το χέρι

"Αλήθεια; Λυπάμαι πολύ."

"Δεν πειράζει μην λυπάσαι. Εγω θέλω να είμαι δίπλα σου γιατί τότε σε εμένα κανένας δεν ήταν εκεί όταν που το χρειαζόμουν. "

"Σας ευχαριστώ πολύ. Αλήθεια το εκτιμώ και το σέβομαι."

"Θέλεις να έρθεις να δεις το σπίτι;"

"Ναι θέλω πολύ! Επιτέλους θα κάνω μια καινούργια αρχή" είπε και ένα αίσθημα ελευθερίας διαπέρασε το στομάχι της

"Σας ευχαριστούμε πολύ κ . Γιώργο" είπε ο πατέρας και πήραν το αμάξι για το σπίτι

---------------------------------------------------------

"Τι σπίτι έχετε;" ρώτησε η Ελένη ενώ βρισκόταν πάνω στο αυτοκίνητο

"Έκπληξη!" αναφώνησε ο πατέρας

Μόλις έφτασαν της έκλεισαν τα μάτια με τα χέρια τους και της είπαν να τα ανοίξει σε 3...2...1...

Παρατηρούσες στον εξωτερικό χώρο της βίλας όλα ήταν γαλήνια μεσα στη φύση με τα τεράστια πεύκα, τις κερασιές και τις μουριές, τα καλλωπιστικά φυτά παντού και γύρω από το μπάρμπεκιου, τα κτιστά ξύλινα καθιστικά και την μεγάλη πισίνα. Κοντά στο μπάρμπεκιου υπήρχε ένα μεγάλο μέρος για μπάσκετ καθώς ο θετός της πατέρας οπότε έβρισκε ελεύθερο χρόνο μαζί με τον γιο του έπαιζαν πολλούς γύρους. Ωστόσο ο εσωτερικός χώρος ήταν ακόμη πιο ωραίος αφού μετά την διάσχιση της εξωτερικής πόρτας υπήρχε ένα δυόροφο ανακαινισμένο σπίτι το οποίο πρόσφερε ευρύ χώρους μεγάλα δωμάτια και χώλ. Στο κάτω μέρος εκτείνονταν το κυρίως σπίτι. Ουσιαστικά, στο ισόγειο έβλεπες την σαλοτραπεζαρία με ένα πέτρινο τζάκι και τεράστια παράθυρα. Η βεράντα είχε τέτοια απόσταση ώστε να έπεται η ευκολότερη πρόσβαση όρασης στην πισίνα και στο μέρος του κτήματος. Επίσης στο ισόγειο ήταν η ελκυστική και ανεξάρτητη κουζίνα, πλήρως εξοπλισμένη, συνοδευόμενη από ένα τραπέζι φαγητού. Στο ισόγειο ακόμα, βρισκόταν μια μεγάλη κρεβατοκάμαρα με διπλό κρεβάτι, ένα μεγάλο μπάνιο και ένα μικρό δωμάτιο  αποθήκης για το πλυντήριο ρούχων. Ωστόσο, στον επάνω όροφο εκτός από το μεγάλο χώλ, περιείχε 2 μεγάλα υπνοδωμάτια με βεράντες και 1 μπάνιο. Τα υπνοδωμάτια ήταν φτιαγμένα με ξύλινα πατώματα και έτσι υπήρχε περισσότερη ζεστασιά τον χειμώνα. Τέλος, οι πίνακες και οι καμβάδες γενικά του σπιτιού έδιναν μια αίσθηση ζωντάνιας και φρεσκάδας στο χώρο καθώς απεικονίζονταν τα διάφορα θετικά συναισθήματα των καλλιτεχνών.

"Ουαουυ είναι υπέροχο"

"Σου άρεσε;" Ρώτησε η θετή μητέρα της

"Ναι πάρα πολύ!"

"Χαιρόμαστε!" απάντησε η θετή μαμά της με χαμόγελο στα χείλη της.

"Θα γνωρίσεις και ένα ζιζάνιο."

"Τι είναι αυτό;" ρώτησε καθώς γελούσαν όλοι μαζί

"Ο Κωστάκης μας. Ο γιος μας"

"Αααα χαχαχα. Τόσο ζωηρούλης είναι;"

"ΕΕ καμιά φορά το παρατραβάει. Αν και τώρα τελευταία ησύχασε λίγο. Πώς το έπαθε αυτό δεν ξέρω...χαχα. Θα χιονίσει αύριο" πρόσθεσε εκείνη και συνέχισαν να γελάνε

"Κατάλαβα.. Χαχα...Αα τον Κωστάκη.'Εμμ που θα κοιμάμαι;"

"Το δωμάτιο σου είναι στον πάνω όροφο και τέρμα δεξιά. Πήγαινε να τακτοποιήσεις την βαλίτσα σου" είπε η θετή μητέρα της

"Ευχαριστώ πολύ!" εξέφρασε εκείνη και έγνεψε

"Παρακαλώ!" απάντησε στον ίδιο τόνο

"Να ξέρετε μόλις τακτοποιήσω τα πράγματα μου θα ξαπλώσω γιατί είμαι κουρασμένη"

"Εντάξει καλή μου. Καλή ξεκούραση" της είπε, πιάνοντας την τον ώμο

------------------------------------------------------------

Με αυτά και με κείνα, την πήρε ο ύπνος και ξάπλωσε στο κρεβάτι της ώσπου μια ειδοποίηση από το κινητό της θα την ταράξει.

~📱~

Χ: Γεια σου Ελένη!

<<Ωχχ τι θέλει ο Χρήστος; Που με θυμήθηκε; Τι να του πω τώρα; Εκείνος φάνηκε να του άρεσα και εγώ σηκώθηκα και έφυγα. Αλλά να πω την αλήθεια έχω πιο σημαντικά πράγματα να κάνω στη ζωή μου από το ασχοληθώ με τον Χρήστο. Βασικά όχι εντάξει τώρα γίνομαι κακιά. Αχχ δεν ξέρω. Τέλος πάντων ας του απαντήσω>>

Ε: Γεια σου Χρήστο!

Χ: Τι κάνεις; Πώς είσαι; Έχουμε καιρό να τα πούμε

Ε: Εφυγα από το σπίτι

Χ: Τι εννοείς έφυγες από το σπίτι;

Ε: Έφυγα την Κυριακή το πρωί. Ήθελα να γνωρίσω την καινούργια μου οικογένεια

Χ: Όπα κάτσε τι; Τι έχασα; Αρχικά συγγνώμη που άργησα να στείλω απλά είχα πολλά στο κεφάλι μου. Ναι ξέρω είναι λίγο εγωιστικό. Συγγνώμη :(

Ε: Ααα δεν πειράζει μην ανησυχείς! Είναι όλα καλά. Απλά ο δικηγόρος μου πρότεινε μια οικογένεια μέχρι να μπορέσω να τα βγάλω πέρα μόνη

Χ: Μάλιστα, κατάλαβα! Είσαι μακριά;

Ε: Ναι έχω φύγει μακριά από τον τόπο μου

Χ: Θα επιστρέψεις;

Ε: Δεν ξέρω Χρήστο

Χ: Ουφφφ 😔

Ε: Εμ δεν ξέρω τι θα κάνω. Πιστεύω το χρειαζόμουν μετά από όλα αυτά...

Χ: Ναι σωστά έχεις δίκιο! Ίσως σου κάνει καλό. Πάντως ότι χρειαστείς εδώ θα είμαι.

(Ωπππ βλέπω καινούριες εξελίξεις στην ροή της ιστορίας. Ανυπομονώ για την συνέχεια. Εσείς; 😉)