Unexpected love

7ο: Το αξέχαστο δώρο

Η μαμά της, την φωνάζει. Δεν εννοώ ότι την μαλώνει. Ηρεμήστε λίγο. Πλακα κάνω! Που είχαμε μείνει ; Ααα ναι! Της λεει να καθήσει δίπλα της.🧐

Κρατούσε ένα έντονο κόκκινο σε χρώμα κουτάκι. Η Ελένη αναρωτιόταν μέσα της.

<<Τι είναι αυτό; Δώρο; Ουαου λατρεύω τα δώρα!!>> 😯

<< Αγάπη μου, έχεις γίνει πλέον 18 χρονών. Μεγάλωσες αρκετά. Θυμάμαι όταν ήσουν μικρή...>>

<< Μαμά όχι μην αρχίσεις πάλι ...θα κλαίω και θα φύγει η μάσκαρα>>🥺

<< Δεν θέλω να κλαις. Είναι μέρα χαράς σήμερα. Θέλω να ξέρεις ότι σ αγαπούσα , σ αγαπώ και θα σ αγαπάω για πάντα!! Είσαι το πιο γλυκό και αξιολάτρευτο παιδί του κόσμου>>.👪

Με αυτά τα λόγια η Ελένη άρχισε να βουρκώνει. Δεν άντεξε. Συγκινήθηκε πολύ. Την αγαπάει πολύ την μαμά της. Της έχει αδυναμία. Φυσικά και τον μπαμπά της. Συνεχώς την πειράζει και κείνη όμως δεν πάει πίσω.🤣

<<Ελενίτσα μου, αυτό το δώρο θέλαμε να σου το κάνουμε με τον μπαμπά όταν θα γινόσουν δεκαοκτώ.🎁 Λοιπόν έφτασε αυτή η μέρα>>.
Πρώτου της το δώσει την σφίγγει στη αγκαλιά της και της δίνει ένα μεγάλο φιλί στο μέτωπο.

Ανοίγει το κουτί και τι να δει; Ένα λεπτό, φανταχτερό, ασημένιο κολιέ με κρυστάλλινο κρεμαστό. Έπιασε τα μαλλιά της και ο μπαμπάς της το φόρεσε. Μετά από λίγη ώρα όλα ήταν στην θέση τους.

Χτυπάει το κουδούνι. Τρέχει να ανοίξει. Βλέπει τις φίλες της. Αρχίζουν να της τραγουδάνε.🎶 (Να ζήσεις Ελενίτσα και χρόνια πολλά). Ξέρετε, το τραγούδι που λένε στα γενέθλια. Είχε συγκινηθεί. Ήθελε να κλάψει μα δεν γινόταν .

<<Κάνε μια ευχή>> της είπαν.

<<Εύχομαι να ....>>🤔

<<Εππ ...Από μέσα σου>>

Αυτή η ευχή που μπορούσε να κάνει ήταν να έχει όλος ο κόσμος αιώνια ευτυχία. Έτσι όλα θα ήταν γαλήνια.

<<Σας ευχαριστώ κορίτσια μου, ήταν ωραία η έκπληξη και είμαι πολύ χαρούμενη που είστε δίπλα μου, στηρίζοντας με στην κάθε δύσκολη στιγμή μου.>> Τις επισημαίνει η Ελένη.