Unexpected love

29ο: Ντιν Ντριν 📞

( Για να δούμε τι θα γίνει ....τι λέτε να έχει άραγε αυτό το κουτί;)

"Ελένη; Γιατί δεν ακούς; Σε φωνάζω τόση ώρα...μιλούσες με κανέναν;"

"Όχι όχι δεν μιλούσα με κανέναν!"

"Σαν να μου φάνηκε ότι σε άκουσα να μιλάς"

"Όχι όχι απλά καθόμουν και έψαχνα!"

"Μάλλον θα κατάλαβα λάθος δεν πειράζει"
__________________________________

" Ελένη;" ρωτάει η Αλεξάνδρα

"Ναι;"

"Νομίζω ότι.... το βρήκα"

"Αλήθεια;"

"Ναι"

Έτσι ανέβηκε με γρήγορους ρυθμούς την σκάλα και μπούκαρε κατευθείαν στο δωμάτιο που ήταν η Ελένη.

"Ορίστε!" της λέει απλώνοντας το χέρι της για να της το δώσει

Δεν είπε τίποτα καθώς τα μάτια της δεν κουνήθηκαν και μπορούσε να παρατηρήσει το λαμπερό, χρυσό χρώμα που έχει.

"Δεν θα πεις τίποτα; Δοκίμασε το!" Της λέει με ανυπομονησία η Αλεξάνδρα

"ΜΜΜ δεν ξέρω ..δεν είμαι σίγουρη" απαντάει γεμάτη απόγνωση και απογοήτευση

"Τι εννοείς δεν είσαι σίγουρη; Αφού αυτό ήθελες. Ήθελες απεγνωσμένα να δεις τι κρύβει αυτό το κουτί. Κάνω λάθος;"

"Εμμ όχι απλά...."

"Δεν έχει απλά...άνοιξε το.."

"Όχι.. όχι .."

"Τι όχι;"

"Πάρε εσύ το κλειδί. Εσύ άνοιξε το"

"Δεν μπορώ να το ανοίξω εγώ! Είναι για εσένα!" της απαντάει με σιγουριά

"Εγώ όμως σου το δίνω και σου λέω να το ανοίξεις"

"Είσαι σίγουρη;"

"Πφφφ...οχι"

"Δεν χρειάζεται να το ανοίξεις τώρα. Το ξέρεις έτσι;" της λέει με ένα βλέμμα αισιοδοξίας

"Ναι απλά εγώ ήθελα πολύ να δω τι μπορεί να έχει μέσα του"

"Θα το κάνεις όταν νιώσεις έτοιμη"

"Μμ έχεις δίκιο"

"Ε να μην το έχω;"

_____________________________________

Γυρνώντας προς τα δεξιά το κεφάλι της η Ελένη αντικρίζει ένα μεγάλο βιβλίο που διάβαζε η μαμά της για πολύ καιρό. Το είχε ακουμπήσει πάνω στο γραφείο του δωματίου με έναν σελιδοδείκτη για να θυμάται που ακριβώς είχε σταματήσει. Μόλις το άνοιξε διέκρινε έναν φάκελο που έγραφε απέξω: ΜΗΝ ΤΟ ΑΚΟΥΜΠΉΣΕΙ ΚΆΝΕΙΣ! Εκείνη, το πήρε στα χέρια της και το άνοιξε.