Unexpected love

28ο: Θα την προσέχω σαν τα μάτια μου!

(Συνεχίζουμε πουλάκια μου)

"Ωραία πάμε να της πούμε τι αποφασίσαμε" είπε η Αλεξάνδρα

Όλες μαζι άρχισαν να τρέχουν μέσα στο πελώριο σπίτι για να της πούνε την απόφαση που πήρανε.
"Ελένη; Ελένη;" φωνάζει η Αλεξάνδρα
"Που είσαι Ελένη;" Φωνάζει και η Δέσποινα

Η Ελένη άφαντη μέσα στο ίδιο της το σπίτι.

"Κορίτσια εδώ είμαι" ακούστηκε μια λεπτή φωνή από τα βάθη του διαδρόμου

"Που είσαι βρε χαζό;" ξανά ρωτάει η Αλεξάνδρα ανακουφισμένη

"Στο δωμάτιο των γονιών μου" απαντάει εκείνη.

"Τι κάνεις εδώ;"

"Τίποτα! τίποτα!" Λέει με δισταγμό η Ελένη

"Ωραία λοιπόν εμείς αποφασίσαμε ότι καλό θα ήταν να μείνει μόνο μια μαζί σου"

"Αυτή είναι η ιδέα που είχες;" λέει η Ελένη

"Έχεις καμία καλύτερη;" Ρωτάει απορημένα

"Ναι να με αφήσετε ήσυχη" απαντάει νευριασμένα η Ελένη

"Ελένη ξέρεις ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, γιατί είσαι φίλη μας και πρέπει να σε βοηθήσουμε" απαντάει η Δέσποινα

"Ναι γι'αυτό επειδή είστε φίλες μου πρέπει να σεβαστείτε την επιλογή μου" απαντάει ξανά θυμωμένα

"Γιατί μας μιλάς έτσι;" Λέει στεναχωρημένη η Αλεξάνδρα

"Συγγνώμη κορίτσια αλλά πήρα την απόφαση μου"

Η Αλεξάνδρα χωρίς να θέλει να δεχτεί το όχι της Ελένης. Κάνει ένα νόημα στα κορίτσια να βγούνε για λίγο έξω για να προσπαθήσει ακόμα μια φορά να της μιλήσει η ίδια.

"Αλεξάνδρα τι θέλεις;" Της λέει εκείνη

"Βρε Ελένη! Ξέρεις πόσο σε αγαπάμε γιατί μας το κάνεις δύσκολο; Δεν μπορούμε έτσι απλά να σε αφήσουμε μόνη σου. Θέλεις μια βοήθεια."

"Εσείς γιατί μου το κάνετε δύσκολο; Σας είπα ότι είναι για λίγες μέρες μόνο."

"Μα ίσα ίσα επειδή είναι οι πρώτες μέρες μετά από το σοκ σου, πρέπει να είμαι δίπλα σου!"

Η Αλεξάνδρα έρχεται όλο και πιο κοντά στην Ελένη και της ακουμπάει ελαφρά τον ώμο. Την κοιτάει στα μάτια της και της χαμογελάει.

"Ελένη; Θέλεις να μείνω εγώ;" Την ρωτάει ανήσυχη, περιμένοντας την απάντηση της.

"Εσύ;" ξανά ρωτάει κάνοντας πως δεν κατάλαβε την ερώτηση