Unexpected love

39ο: Το γράμμα

Δ: Εντάξει εντάξει. Έρχομαι σε 20 λεπτά να σε πάρω! Θα βρω κάτι. Μάζεψε τα πράγματά σου.

Ε: Έγινε θα τα πούμε σε 20 λεπτά.

Η Ελένη μάζεψε γρήγορα γρήγορα τα ρούχα της και ότι αλλά έβρισκε μπροστά της που θα το χρειαζόταν και τα έδωσε σε μια τεράστια βαλίτσα. Τα λεπτά περνούσαν βασανιστικά και η Ελένη ανησυχούσε πολύ. Δεν ήθελε σε καμία περίπτωση να την δει η Αλεξάνδρα να φεύγει γιατί πολύ απλά δεν θα την άφηνε να φύγει.

Μια ξαφνική αναπάντητη στο κινητό από τον κ. Γιώργο και έφυγε σαν σίφουνας από το σπίτι. Άφησε τα κλειδιά πάνω στην τραπεζαρία, έβαλε παπούτσια και αφού έβαλε την βαλίτσα στο πορτμπαγκάζ, μπήκε στο αυτοκίνητο.

Δ: Καλημέρα Έλενη!

Ε: Καλημέρα σας!

Δ: Φεύγουμε; Τα πήρες όλα;

Ε: Ναι ναι φεύγουμε!

___________________________________

Το ρολόι έδειχνε 09:30 το πρωί. Το φως του πρωινού ήλιου έλουζε το δωμάτιο και η Αλεξάνδρα άνοιξε τα μάτια της , ενθουσιασμένη από το προηγούμενο βράδυ όπως ήταν, γύρισε το κεφάλι της προς την μεριά της. Μα δεν ήταν εκεί. Τότε η Αλεξάνδρα χαμογέλασε δυνατά και άρχισε να φωνάζει το όνομα της. Μα απάντηση δεν έπαιρνε.

Α: Λενάκι; Που εισαι; Θέλεις να συνεχίσουμε το χθεσινό παιχνίδι; 😏

Η Αλεξάνδρα αφού γύρισε όλα τα δωμάτια και δεν την βρήκε πουθενά, κατευθύνθηκε στο σαλόνι αλλά το μόνο που αντίκρυσε ήταν δύο λευκά χαρτιά Α4 διπλωμένα πάνω στον πάγκο της κουζίνας.

Α: Λενάκι μου; Θες να με τρελάνεις; 😏 Τι παιχνίδι είναι πάλι αυτό;

Όμως σταμάτησε να έχει αυτό το πονηρό και συνάμα ζωηρό ύφος όταν άρχισε να διαβάζει προσεκτικά το γράμμα της.

Γράμμα:

Γεια σου Άλεξ μου! Διαβάζοντας αυτό το γράμμα εγώ έχω φύγει ήδη από την πόλη οπότε δεν προλαβαίνεις να με σταματήσεις. Ήθελα να σου πω ότι πήρα την απόφαση να γνωρίσω αυτήν την καινούργια μου οικογένεια και ίσως μου κάνει καλό. Ποτέ δεν ξέρεις. Δυσκολεύτηκα πολύ να πω την αλήθεια αλλά έπρεπε. Καλή επιτυχία σου εύχομαι στις εξετάσεις! Ότι χρειαστείς είμαι εδώ και το ξέρεις! Σε ευχαριστώ πολύ που ήσουν δίπλα μου όλον αυτόν τον καιρό. Το εκτιμώ πραγματικά! Σε φιλώ το βλήμα σου ❤️

Δεν άντεξε και η καρδιά της έσπασε στα δύο. Το ήξερε ότι θα γίνονταν μαλακία. Τώρα την έχασε. Δεν θα ξανά γυρίσει. Δεν έπρεπε να γίνει αυτό. Ήταν όμως ήδη αργά. Το μυαλό της θολωμένο. Ήθελε τόσο πολύ να της μιλήσει. Έφυγε έτσι απλά. Έφυγε έτσι απλά από το σπίτι των γονιών της που μόνο αυτό είχε να θυμάται. Τόσες αναμνήσεις χάθηκαν.