Chapter14(Unicode+Zawgyi)

Start from the beginning
                                    

ကျွန်တော်လဲအဝေးတံခါးကိုမှီကာအဝေးနည်းတူမျက်ရည်ကျမိသည်.....

'တောင်းပန်ပါတယ်အဝေး....မောင်အဝေးကိုချစ်ဖို့ကြိုးစားကြည့်ပေမဲ့မောင့်နှလုံးသားထဲမှာဆူးကဟိုးနေရာအတွင်းဖက်အထိနေရာယူထားလို့....မောင်...မောင်တောင်းပန်ပါတယ်ကွာ.......အင့်...'

အခန်းထဲကကောင်လေးဟာလဲစားပွဲပေါ်ကသူနဲ့မောင်တို့ရဲ့ရှားရှားပါးပါးတပုံတည်းသာရိုက်ဖူးတဲ့ပုံလေးကိုရင်ဝယ်ပိုက်ရင်းတစ်ယောက်တည်းစကားဆိုပြန်တော့သည်...

မချစ်မှန်းလဲသိပါတယ်မောင်....

အဝေးကိုအရိပ်တကြည့်ကြည့်နဲ့အထိခိုက်မခံတာလဲသိပါတယ်မောင်...

မောင့်ရင်ထဲမှာအဝေးအတွက်နေရာမရှိဘူးဆိုတာသိနေတာတောင်ဘာလို့အဝေးမိုက်ရူးရဲဆန်ဆန်မောင့်စီကရလာမဲ့အချစ်တွေကိုအရူးတစ်ယောက်လိုမျှော်လင့်တောင့်တနေရတာလဲ....

တကယ်ပါမောင်ရယ်...မချစ်ရင်လဲနေပါ..ဒါပေမဲ့သစ္စာတော့မဖောက်ပါနဲ့လား....?အဝေး....ဒီရင်ထဲကနေမခံစားနိုင်လို့ပါ.........

အဝေးအနာဂတ်ကိုမတွေးရဲဘူးမောင်.....

ခုအဝေးဗိုက်ထဲကမောင့်သွေးသားလေးလူ့လောကထဲရောက်လာတဲ့အခါကြအဝေးအပေါ်မောင်ခုလိုတွေဆက်လုပ်နေဦးမယ်ဆိုရင်အဝေး...အဝေးလုပ်ချင်တာတစ်ခုဘဲရှိတယ်မောင်...

ဟင့်...အဲ့တာကအဝေးဗိုက်ထဲက ကလေးလေးနဲ့အဝေး...ဒီလောက...မောင့်ဘေးကနေ....မောင်ရှာလို့မရနိုင်တဲ့ဟိုးလောကတဆုံးကိုထွက်သွားလိုက်ချင်တာ...

ပြောလို့မရဘူးလေ...သေခြင်းတရားကအဝေးတို့သားအဖပေါ်မှာတော့ပျော်ရွှင်မှုသုခဘုံလေးကိုယူဆောင်လာနိုင်တာဘဲမဟုတ်လား....?

------------------------------------------

၃လ.....

အဝေးဗိုက်ထဲကမောင့်သွေးသားလေးသုံးလတောင်ရောက်လာပြီ.....

အနည်းငယ်စူထွက်လာတဲ့ဗိုက်ကလေးကိုကြည့်တိုင်းပေါက်ထွက်သွားရင်ရောဆိုပြီးတွေးကာအဝေးကြောက်မိပေမဲ့မောင်ကတော့အသဲယားစွာလာလာတို့ကြည့်တတ်သည်......

Love  or hateWhere stories live. Discover now