Chapter 22: Jenny Xcyril POV
Mag-isa akong nasa living room. Hinayaan ko na muna sila Manang ang umasikaso duon lalo na't konti na lang naman ang bisita
Gusto ko umiyak.. Gusto kong mag wala.. gusto kong magalit pero hindi pa pwede...
Hindi ko pwedeng ipakita sa mga kapatid ko na mahina ako dahil alam kong sobra sobra silang nasaktan sa nangyari
Hindi ako pwedeng maging mahina dahil kailangan ko pang asikasuhin ang mga bisita
Kailangan kong maging matatag dahil ako na lang ang pwedeng asahan ng pamilya sa ngayon
Alam kong sinusubsub ni, Daddy ang sarili sa trabaho dahil hindi nito kaya ang nangyari kay, Mommy
"Hindi ako pwedeng umiyak." mahinang wika ko saka mabilis na pinunasan ang luhang dumaloy sa pisngi ko
"M-mommy..." mahinang wika ko saka sinubsub ang mukha sa palad ko saka tahimik na hinayaan ang sariling umiyak
Ayos lang namang umiyak ako ngayon diba? Mag-isa lang naman ako
"S-sobrang n-nasasaktan ako, Mommy... Bakit kailangan mong mawala agad? bakit iniwan mo kami?"
"We Still need you."
"I Still need you."
"Mahal na mahal kita, Mommy."
"I'm sorry... sorry kung hindi kita naligtas, Mommy..."
"Ako dapat Yun... Ako dapat yung nasa pwesto mo kung hindi... hindi mo sinalo yung balang para sa'kin..."
"Sana nandito ka pa... Sana buhay ka pa.. Kasama nila... Bakit mo kasi ginawa yun, Mommy? Bakit?! Sama hinayaan mo na lang ako... "
" Jen? "mabilis na pinunasan ko ang luha sa pisngi ko saka pasimpleng huminga ng malalim bago naka ngiting hinarap si,Manang
" Bakit po, Manang? "naka ngiting tanong ko, ilang sandali munang tinitigan ako nito bago sumagot
" May mga dumating na tatlong lalaki actually yung naging busy niyo noon."wika nito
" Bakit po? Ano pong nangyari? "takang tanong ko
"Galit na galit na pinaalis sila ni, Je tapos nagalit si, Jess sa ginawa niya mabuti na lang at hindi sila dinig at kita ng mga bisita."wika nito
" Nasaan po sila? "tanong ko rito. agad akong nag paalam rito at mabilis na pumunta sa Dining room kung nasaan sila
"Hindi ko siya iiwan dahil lang sa kagustuhan mo Ate Je!"Hindi pa man ako tuluyang nakakapasok sa loob ng dining room ay dinig na dinig ko na ang sigawan nila
"Bakit ang tigas ng ulo mo, Jess!?"
"Eh ikaw,Ate Je? Bakit ayaw mong makinig sakin?"nasa boses ni, Ate Jess ang panunumbat
"Ginagawa ko lang naman kung anong makakabuti Sayo,sainyo Bakit ba hindi niyo makita yon.."
"No Ate Je 'ginagawa mo' kung anong sa tingin mong nakakabuti 'sayo'. Sayo lang ate Je,pero hindi samin."
"Tama na yan Ate Jess,Ate Je."pumagit na ako sakanilang dalawa pero tila wala silang narinig
"Bakit Jen totoo naman yung sinasabi ko ah."
"Please Ate Jess wag ngayon..."nakiki usap na wika ko rito
"Hindi porket Ikaw ang panganay Ikaw na ang masusunod sa lahat."mariing napa pikit na lang ako para pigilan ang sarili ko
YOU ARE READING
Laurel Trio:THE BADASS SISTERS (COMPLETED)
ActionThree different person but has the same face.. Jean, Jenny, Jess The Bad-Ass Sisters Jean the cold one hindi marunong mag pa kita ng emosyon poker face Jenny the childish one sa kanilang mag kakapatid siya pinaka isip bata happy go lucky Jess the s...
