2 დღის შემდეგ:
თიკა საავადმყოფოდან გამოწერეს და სახლში წაიყვანეს, დედამისს კი მოატყეუს რომ თითქოს რაღაცამ მოწამლა, თიკას სახლში მისვლის შემდეგ ალექსანდრე ემზადებოდა წასასვლელად (ფრენა გადადო) სანამ წავიდოდა მანამდე თიკას ოთახში შევიდა.
-თიკა - კარზე დააკაკუნა და ოდნავ შეაღო.
-შემოდი - უპასუხა თიკამ და საწოლზე ჩამოჯდა.
-როგორხარ?
-კარგად!
-მივდივარ მითხარი თუ გინდა დავრჩები მართლა!
-არაა ალექს წადი მე კარგად ვარ! - გაუღიმა და ხელზე ხელი დაადო.
-თავს გაუფრთხილდი თუ რამე მოხდება დამირეკე გესმის?
-მესმისს!
-იცოდე რამე არ გააფუჭო და თავს არ ავნო არანაირი სიგარეტი არანაირი მუშაობა არანაირი გართობა და სადმე წასვლა სანამ მე აქ არ ვიქნები! - ეუბნება და თან თითს უქნევს.
-კარგი გავიგე გავიგე დედა სად არის?
-ქვემოთ საჭმელს ამზადებს და ხო ნორმალურად ჭამე!
-კარგი კარგი გასაგებია ყველაფერი! - უთხრა და ბიჭს გადაეხვია.
-მიყვარხარ! - უთხრა ალექსიმ და ხელები მოხვია.
-მეც!
ალექსი წამოდგა კიდევ ერთხელ გადაეხვია გოგოს და ოთახი დატოვა, ამის შემდეგ თიკამ გადაწყვიტა ბიბლიოთეკაში ჩასულიყო და წიგნი წაეკითხა ასეც მოიქცა.
კითხვის დროს ვერც შენიშნა როგორ შევიდა დედამისი ოთახში რამაც მისი ყურადღება მიიპყრო.
-დღეს შენს სანახავად ვიღაც მოვა და თავად აგიხსნის სიტუაციას რა ხდება!
-არავის ნახვა არ მინდა და რა სიტუაციაზე ლაპარაკობ? - კითხვის ნიშნის სახით გახედა გოგომ
-თავად ნახავ ლამაზად ჩაიცვი და ხო ტელეფონი მომეცი!
-გითხარი არავის ნახვა არ მინდათქო და არც ტელეფონს მოგცემ!
