*საავადმყოფოში*
-როგორ არიან ექიმო? -ეკითხება ალექსი.
-კარგად არიან დამწვრობები არ აქვთ ყველაფერი კარგად დასრულდა მაგრამ ყიფიანმა მძიმედ გადაიტანა ჯანმრთელობის ცნობაში სასუნთქი მილების პრობლემა ჰქონდა მითითებული მის მიხედვით ვუმკურნალეთ მაგრამ წამლები უნდა მიიღოს სხვა ყველაფერი რიგზეა მათ სიცოცხლეს საფრთხე აღარ ემუქრება!
-მადლობა ღმერთს! -ამოიოხრა ამიკომ.
-ოთხივე ერთ პალატაში არიან გონს უკვე მოვიდნენ შეგიძლიათ ინახულოთ! -ბიჭებიც შიგნით შევიდნენ.
*ბიჭები სანამ ოთახში შევიდოდნენ*
-ახლა შემოლაგდებიან და ჭკუის დარიგებას დაგვიწყებენ! -ამოიხვნეშა თიკამ.
-ხოდა ყველა ვართ გაბრაზებულები ტელეფონში რომ გვიყვიროდნენ გეგონება ჩვენი ბრალი იყო! -თქვა ანანომ.
-ხოდა ზუსტადაც გაბრაზებულები ვართ! -თქვა ლილემ და ხელები გადააჯვარედინა.
-აი მოდიან! -დაიჩურჩულა ელენემ.
ბიჭები სათითაოდ ოთახში შემოვიდნენ და კარებთან აეყუდნენ არც გოგონები იღებდნენ ხმას.
-როგორხართ ხალხო! -ამოიღო ამიკომ
ხმა.
-კარგად ვართ! -ვუპასუხე ცივად ბიჭებმა კი ერთმანეთს გადახედეს.
-ექიმმა ყველაფერი კარგადააო! -ახლა ალექსმა ამოიღო ხმა.
-ვიცით ჩვენც გვითხრა! -თქვა ანანომ და კომფორტულად მოკალათდა საწოლზე.
-რაგჭირთ თქვენ? -გადაგვხედა თორნიკემ.
-არაფერი რაუნდა გვჭირდეს! -წარბი აწია ელენემ და ჩვენ გამოგვხედა.
-იტყვით რახდება? -მოთმინების ფიალა ევსებათ უკვე.
-გაბრაზებულები ვართ და თუ შეიძლება ოთახი დატოვეთ! -თქვა ლილემ.
-უკაცრავად? გაბრაზებულები რატო ხართ? -იკითხა აკაკიმ.
-ხო მგონი ჩვენ უფრო უნდა ვიყოთ გაბრაზებულები!
