Η συμπαικτρια.

Φιναλε.

POV MΕΛΙΝΑΣ:

σε δύο μέρες έφευγα για Λονδίνο....
δεν έχω κλείσει μάτι αυτές τις μέρες. . Διχάζομουν πάρα πολύ....Η καρδιά μου μου έλεγε μείνε αλλά.....είναι το όνειρο μου. μια ευκαιρία να το κυνηγήσω...και μάλιστα με υποτροφία....

αλλά ρε γαμωτο ...δεν νιώθω απόλυτα χαρούμενη...νιώθω περίεργα. από την μία ανυπομονώ και από την άλλη ένα μεγάλο μου κομμάτι μένει πίσω....

έχω μια εβδομάδα να δω την Δανάη...είχα κατέβει στους γονείς μου...να τους δω να με δουν πριν φύγω...να πάρω και κάποια πράγματα που χρειαζόμουν από το σπίτι.

στέλναμε βέβαια μηνύματα η μία στην άλλη..αλλά κάπως ψυχρά....από μεριάς της δηλαδή. . θα ήθελα να είναι πιο υποστηρικτικη .. να μου δείξει ότι με θέλει και να πει ναι στην σχέση εξ αποστάσεως αλλά δεν το έκανε.

εντάξει μου το εξήγησε μεν αλλά και πάλι... από την άλλη δεν θα ήταν δίκαιο και για εκείνη...να χάνει στιγμές από την ζωή της για εμένα....

είναι δύσκολο να θέλεις να βγεις μια βόλτα με τον άνθρωπο σου ...Η να έχεις μια κακή μέρα και να θες να χωθεις στην αγκαλιά του και να μην μπορείς.. 3187 χιλιόμετρα είναι πολλά....ναι τόσο είναι Αθήνα Λονδίνο το έψαξα.... εγώ και με τα πόδια θα ερχόμουν για να την δω...αλλά

Περίεργη είναι η ζωή. μας στέλνει πράγματα που θέλουμε όταν δεν τα θέλουμε..... funny right? Η και όχι.

Ταξινομω τα ρούχα μου εδώ και τρεις ώρες και ακόμα δεν εχω βγάλει άκρη.... πέφτω πάνω σε μπλούζες δικές της..και τις μυρίζω και ξεχνιέμαι.... ταξιδεύω σε στιγμές μας .

κάνω αναδρομή σε όλα όσα έχουμε ζήσει μαζί. πονάει γαμωτο .....από την μία θέλω να βάλω τα κλάματα και από την άλλη να χαμογελασω για το πόσο τυχερή είμαι που ερωτεύτηκα και με ερωτεύτηκαν έτσι. . .

βρήκα στην ντουλάπα μου την αγαπημένη μου μπλούζα της...ξέρετε αυτη την κλασσική με το ροκ συγκρότημα που φόραγε όταν την είχα πρώτο καψουρευτει ...μυρίζει εκείνη.

την έβαλα στην βαλίτσα μου για τις μέρες που θα μου λείπει πολύ και θα την σκέφτομαι. . για τις μέρες που θα είμαι σκατα αλλά θα ξέρω ότι κάπου υπάρχει εκείνη. και θα χαμογελάω....πάντα θα χαμογελάω. .

όλα θα μου λείψουν. αυτό το σπίτι... όπου και να κοιτάξω βλέπω εικόνες μας ....χαρούμενες μέρες...δύσκολες μέρες....νύχτες πάθους...άγρυπνες νύχτες.. Α ρε Δανάη.

υπενθύμιση. να μην ξεχάσω το κουτί.

"Οταν γυρίσεις σπίτι στείλε μου να έρθω. θέλω να σε δω και να σου δώσω κάτι. " προς Δανάη.