Η συμπαικτρια.

αμηχανία .

-POV ΜΕΛΙΝΑΣ:

Μπήκαμε στο σπίτι και κοπανησα την πόρτα με δύναμη . Η Άννα με κοίταξε και έκανε έναν μορφασμό .

-Μελινα τι φάση;

Γύρισε η Άννα κάπως τρομαγμένη από τον γδούπο της πόρτας.

-Εβαλα απλά λίγη παραπάνω δύναμη . Σόρρυ.

Απολογήθηκα αδιάφορα.

-Εισαι οκει;

Είμαι οκει; Είμαι οκει λέει ...ναι γιατί να μην είμαι γαμω το κεφάλι μου . Επειδή έδωσε την μπλούζα μου στο πρώτο ξεκωλο που κουβάλησε στο σπίτι ; Επειδή νιώθω ακόμα μαλακας ....η επειδή είμαι τρελή για εκείνη και δεν μπορώ να την ξεπεράσω .

-Ναι γιατί να μην είμαι οκει;

Απάντησα κάι δεν με πίστεψα ούτε εγώ .

-Δεν ξέρω ...απλά λέω φαίνεσαι .. εκνευρισμένη ..έτοιμη να βάλεις τα κλαμματα ...δεν ξέρω περίεργη.

-Οχι ρε εσύ Άννα καλά είμαι σου λέω .

Η επιμονή της αλλά κυρίως όλα τα συσωρευμενα αρνητικά μου συναισθήματα με έκαναν να μιλησω άσχημα και σε υψηλό Τόνο...πραγμα που δεν συνηθίζω και δεν μου αρέσει ....

-Καλα... Εγώ φεύγω γιατί δεν είσαι σε καλή φάση και δεν γουστάρω...

Πήρε την τσάντα που είχε ακουμπήσει πάνω στον καναπέ και έκανε να φύγει.

-Οχι μείνε...συγνώμη ...

Ξέρω ξέρω ....είμαι μαλακας ...δεν ξέρω γιατί δεν λέω στην Άννα ότι εντάξει καλά περνάω αλλά είμαι ερωτευμένη με άλλη ...δεν θα μου άρεσε να μου το κάνει κάποιος αυτό . Και το κάνω . Δεν ήθελα να φύγει . Δεν μπορώ να μείνω μόνη μου με τις σκέψεις μου .....δεν μπορώ να αντιμετωπίσω τον εαυτό μου . Όσο άσχημο και να ακούγεται ίσως γι'αυτό να είμαι με την Άννα ....γιατί δεν αντέχω να είμαι μόνη μου . Πολύ άσχημο .

Εκείνη ηρέμησε . Άφησε την τσάντα της και με πήρε αγκαλιά σαν να μου λέει εδώ είμαι ....μου ήρθε να βάλω τα κλαμματα.
Έχω γίνει πολύ κλαψιαρα . .τελευταία σκέφτηκα . Αν ο έρωτας σε κάνει να κλαίς τόσο πολύ και να αισθάνεσαι συνέχεια έτσι τι το ωραίο έχει ; ....εγώ ξέρω πως ο αληθινός έρωτας σε κάνει χαρούμενη ..σε ανεβάζει ...δεν σε ρίχνει στα πατώματα ...ίσως οι σχέσεις γυναικών να λειτουργούν διαφορετικά ..με περισσότερο δράμα από όσο θα έπρεπε η πάλι ίσως να μην είναι ο μεγάλος μου έρωτας όπως πιστεύω και όπως το έχω στο μυαλο μου ...δεν ξέρω . .