Η συμπαικτρια.

Το ραντεβού.

Ντριννν ντριννν .

Πωωω εχω αργήσει για την σχολή . Ντουζ ,καφέ και έφυγα.
Έχω εργαστήριο σήμερα οπότε δεν πρέπει με τίποτα να αργήσω παραπάνω ...

Ευτυχώς έφτασα ον ταιμ και όλα κύλησαν ομάλα . Μετά το τέλος με τα παιδιά καθίσαμε σε ένα καφέ απέναντι από την σχολή για να συζητήσουμε κάποια θέματα που μας έβαλε ο καθηγητής να μελετήσουμε .

Έβλεπαν όμως ότι δεν έχω και την καλύτερη διάθεση .
Ναι δεν είχα ...και πως να έχω ..

-Μελινακι είσαι καλά ;

- Ναι ναι συγνώμη παιδιά που είμαι λίγο αφηρημένη . Ακούω αυτά που λέτε .

- Αν μπορούμε να βοηθήσουμε κάπως να μας το πεις .

- Όλα καλά παιδιά . Ευχαριστώ για το ενδιαφέρον .

Καμιά ώρα αργότερα σηκωθηκαμε να φύγουμε . Ο Νίκος με πλησίασε και μου ζήτησε να βγούμε οι δύο μας το βράδυ αν το θέλω και εγώ. Τα παιδιά μας κοιτάζανε και χαμογελούσαν . Τέλεια Μελίνα σκέφτηκα . Ευκαιρία να περάσεις λίγο καλά με τον πιο γλυκουλη της σχολής ,να προχωρήσεις και την ζωουλα σου να μην την σκέφτεσαι κιολλας. Δέχτηκα με μεγάλη χαρά .

Κανονίσαμε για την ώρα και χωριστηκαμε .

Έβγαλα τα κλειδιά από την τσάντα μου και κάλεσα το ασανσέρ. . .

Καθώς περίμενα να κατέβει ήρθε και εκείνη . Λογικά θα τελείωσε πριν λίγο από την δουλειά . Ανέβηκε και περιμέναμε μαζί . Με κοίταξε σαν να θέλει κάτι να μου πει αλλά να διστάζει .
Εγώ της έριξα ένα παγωμένο βλέμμα .

-Γεια σου Δανάη .

Της μιλούσα χωρίς να την κοιτάζω . Δεν ήθελα .

-Γεια σου και σένα Μελίνα .

Μπήκαμε στο ασανσέρ ... Νομίζω πως ένιωθα να με κοιτάει αλλά δεν ξέρω γιατί απέφευγα να την κοιτάω .
Ένιωθα πολύ αμήχανα . Βασικά ένιωθα θυμωμένη και προδομένη για κάποιο λόγο . Δεν θα έπρεπε γιατί οκ δεν έγινε και κάτι ...αλλά δεν μπορούσα .

Νομίζω πως κατάλαβε ότι νιώθω έτσι .
Όταν φτάσαμε στον όροφο . Αιώνας μου φάνηκε η διαδρομή με το ασανσέρ.

-Μελινα είμαστε οκ μεταξύ μας; Εννοώ ...σε νιώθω λίγο αμήχανη .
Νομίζω πρέπει να συζητήσουμε σχετικά με το φιλί.

- Κοίτα δεν χρειάζεται ήταν απλά κάτι που μας βγήκε αυθόρμητα. Δεν σήμαινε κάτι δεν χρειάζεται να νιώθεις άσχημα η οτιδήποτε.