Η συμπαικτρια.

Επισκέψεις (part2)

POV ΔΑΝΑΗΣ

Τουκ τουκ τουκ ( χτυπημα πόρτας )

Γαμωτο ποιος είναι πρωί πρωί . Τι μέρα είναι τι ώρα είναι ...πάντα κάνω κάποια δευτερόλεπτα να συνειδητοποιήσω που βρίσκομαι όταν ξυπνάω.  Ειδικά οταν  δεν έχω πιει καφέ ίσως και να κοιμάμαι ακόμα χαχα.

Άνοιξα με το ζόρι τα μάτια μου και φώναξα σε όποιον είναι πίσω από την πόρτα να περιμένει. Έψαχνα να βρω κάτι να φορέσω γιατί συνήθως κοιμάμαι γυμνή . Με ενοχλούν τα ρούχα στον ύπνο . Θέλω να νιώθω απόλυτη ελευθερία χωρίς .... !

Έβαλα ότι βρήκα μπροστά μου και άνοιξα την πόρτα κάπως ενοχλημένη και έτοιμη να βρίσω όποιον με είχε ξυπνήσει στο ρεπό μου .  Πίσω της ήταν ένα πανέμορφο μικρό κοριτσάκι που κρατούσε ένα πιάτο με μια μάλλον ομελέτα δεν είμαι και σίγουρη . Το ύφος μου αμέσως άλλαξε ..σε πιο γλυκό .

Έμεινα λίγο να την κοιτάω σαν χάνος . Δεν την ξέρω . Δεν την έχω ξαναδεί ποτέ στην πολυκατοικία και μένω χρόνια εδώ .
Και κυρίως δεν καταλαβαίνω γιατί είναι στην πόρτα μου .

Έσκυψα στο ύψος της .

-Ποια είσαι εσύ μικρούλα μου ;

-Γεια σου ...είσαι η Δανάη ; Εγώ είμαι η Νεφέλη .

-Γεια σου Νεφέλη ...ναι είμαι η Δανάη . Τι κάνεις εδώ ;

Μπερδεμένη αλλά ήρεμη και όσο πιο γλυκά γινόταν .

-Με έστειλε η μαμά μου να σου φέρω ομελέτα είπε ότι είσαι φίλη της αδερφής μου . Η αδερφή μου δεν είναι σπίτι οπότε ήρθα εγω.

-Ποια είναι η αδερφή σου;

-Η Μελίνα ..μένει εκεί !

Μου έδειξε με το χέρι της το διαμέρισμα της Μελίνας .
Δεν θυμάμαι να την έχω ρωτήσει ποτε αν είχε αδέρφια .

-Ναι είμαι  φίλη της αδερφής σου . Σε ευχαριστώ που ήρθες να μου φέρεις την ομελέτα . Θέλεις να μπεις να σου δώσω μια σοκολάτα;

-Οχι ευχαριστώ ...δεν με αφήνει η μαμά να τρώω σοκολάτες πριν το φαγητό .

-Χαχα εντάξει θα σου φέρω μια μετά .

Χαμογέλασα την χάιδεψα στο μαγουλακι και έφυγε .
Πήρα την ομελέτα και μπήκα στο διαμέρισμα μου . Γιατί η μαμά της Μελίνας μπήκε στον κόπο να μου στείλει ομελέτα ; Ούτε καν με ξέρει ...

Ένιωσα λίγο περίεργα αλλά ταυτόχρονα και όμορφα. 
Έφαγα μια μπουκιά και ένιωσα  συγκινημένη . Έχω πολύ καιρό να φάω "μαμαδισιο " φαγητό . Μου έχει λείψει αυτή η αίσθηση . Αυτή η αγάπη και η θαλπωρή που βάζουν οι μαμάδες στα φαγητά τους .