A Part Of You {A.I.} ✔️

Hoofdstuk 25

Ik was verder bezig met het avondeten,als plots de deurbel ging. Dat zal Amber vast zijn.

Ik loop naar de deur en doe ze open. Zoals ik al had gedacht zag ik daar Amber staan, maar ze was niet alleen..

"Hallo Crissy." Zei mijn moeder doodnormaal, alsof het de normaalste zaak van de wereld was.

Ik haalde even diep adem en dacht na. Ik hoop dat ik niet het verkeerde ga zeggen..

"Hey." Zei ik droog en hoorde iemand naar me toe lopen.

"Mama! Oma!" Riep Thiebe als ze zijn mama zag.

Hij gaf haar een stevige knuffel en ik zag dat Amber elk moment kon instorten en weer huilen. Ik had medelijden met haar en keek haar bezorgd aan.

"Mammie?" Hoorde ik Sophie haar stem achter me.

Ik draaide me om en probeerde een glimlach te vormen. Ik nam haar op en gaf haar een kus op haar voorhoofd. Ze giechelde zachtjes en sloeg haar armen om mijn nek.

"Wat is er met Thibe?" Fluisterde ze in mijn oor.

Ik probeerde weer te glimlachen en zocht naar een antwoord op haar vraag.

"Hij heeft zijn mama gemist." Zei ik dan en de keek me even aan.

"Ik jou ook gemist!" Zei ze en knuffelde me stevig.

Ik glimlachte nu zonder moeite en zag dat Amber al wat beter was.

"Kom we gaan naar binnen." Zei ze dan tegen Thibe, zwaaide naar onze moeder en ging naar de woonkamer.

Ik stond er wat ongemakkelijk bij nu dat ik mijn moeder nog eens zag na een lange tijd. Ik ben niet echt kwaad meer op haar, dat vergaat met de jaren, maar toch voel ik me ongemakkelijk bij haar bijzijn.

"Eum.. Ik denk dat ik maar weer eens ga." Zei ze na een lange stilte en draaide zich langzaam om.

Zou ik? Ach wat maakt het uit.

"Wil je misschien even binnen komen?" Vroeg ik haar verlegen.

Ze draaide zich weer om en had een glimlach op haar gezicht.

"Graag." Zei ze zacht en zette een stap naar voor.

Ik deed een paar stappen naar achter, zodat ze naar binnen kon. Ik sloot de deur en ze stond wat rond te kijken. Ze zag een paar foto's van Sophie als ze klein was en keek er aandachtig naar.

"Ik ben in de keuken.." Zei ik dan en wandelde naar de keuken.

Ik zag dat Thibe al aan tafel zat en dat Amber verder aan het koken is.

"Is ze weg?" Vroeg ze me als ze me zag.

Ik schudde mijn hoofd en zette Soph op een stoel.

"Ze staat in de hal." Zei ik zacht en liep naar de kast om de tafel te dekken.

"En ze ging niet weg? Dat is raar.. Misschien is ze van gedachte veranderd." Zei ze als ze de pot met puree op tafel plaatste.

"Dat veranderd niet zomaar, waarschijnlijk omdat ze Sophie zag." Zei ik dan en legde het bestek gereed.

Ik weet niet waarom, maar ik dekte automatisch voor 3 man meer, Amber, Thibe en mijn moeder.

Ik zag mijn moeder zachtjes van de hal komen en zag dat ze een gigantische glimlach op haar gezicht had staan en dat haar ogen helemaal glinsterden.

Ik glimlachte zacht en bood haar een stoel aan.

"Ik kan niet blijven.." Zei ze en ik keek haar vriendelijk aan.