A Part Of You {A.I.} ✔️

Hoofdstuk 21

Ik weet niet goed hoe het komt, maar ik hoorde lichtjes gesnik van boven komen.

Ik ging voorzichtig de trap op denkende dat die twee kleintjes aan het lapen zijn. Als ik voor mijn deur stond hoorde ik het gesnik niet luider worden, dus moet het van Sophie haar kamer komen.

"Sophie?" Vroeg ik als ik rustig haar kamerdeur opende.

Ik hoorde dat de snikjes verminderden en ik zag Sophie voor de vensterbank zitten.

"Sophie wat doe je daar?" Vroeg ik lichtjes bezorgd.

Ik heb echt geen flauw idee hoe ze daar ooit is kunnen op kruipen.

Ik zag dat ze haar hoofd lichtjes probeerde te draaien, maar ze wilde niet dat ik haar tranen zag. Dat probeert ze meestal te vermijden.

Ik liep naar haar toe en wanneer ik haar schouder lichtjess aanraakte, storte ze in elkaar.

Ze weende nu harder en snikte regelmatig. Ze liet zich in mijn armen vallen en probeerde haar hoofd tegen me te houden.

"Hee.. shhh.." Mompelde ik om haar te kalmeren.

Ik wreef met mijn hand over haar rug en met mijn andere hand hield ik haar stevig vast.

Ik probeerde me zachtjes te bewegen en ging op haar bed zitten en Soph nog steeds in mijn armen.

Ik legde haar neer zodat alleen haar hoodje nog op mijn schoot lag. Ik legde het een deken over haar lichaampje zodat ze het zeker niet koud heeft.

Ik streek over haar haar met mijn hand en probeerde haar nog steeds wat te kalmeren.

'Ik weet niet goed wat er door haar gaat op dit moment en daarom is het belangrijk dat je veel praat' Sprak ik mezelf toe.

"Soph.." Zei ik zachtjes.

"Hmm.." Hoorde ik haar mompelen en ze droogde haar tranen met het deken.

"Sophie, wat scheelt er?" Vroeg ik haar rustig en ze wachtte voor ze iets zei.

"Ik mis pappie.. " Zei ze erg stil.

Ik zuchte en glimlachte toch een beetje.

"Ik ook Soph.. " Zei ik om haar te laten weten dat ze niet de enige is.

"Ik wil naar pappie.." Zei ze en probeerde me aan te kijken.

"Schat, papa is naar het vliegtuig." Zei ik in de hoop dat ze het zou begrijpen.

Ze zuchte en legde haar weer neer op mijn schoot.

"Straks als papa tijd heeft gaan we hem bellen, goed?" Vroeg ik haar met een glimlach en ik zag dat haar lippen omhoog krulden.

"Dankje mammie!" Zei ze probeerde recht te zitten en gaf me een stevige knuffel.

Ik glimlachte automatisch en sloeg mijn armen om haar fijne lichaam.

"Ga maar weer slapen, lieverd, want het is nog veel te vroeg om op te staan. Als je weer wakker bent is Thibe hier ook en dan kan je met hem spelen, goed?" Vroeg ik haar en ik zag dat haar ogen zachtjes glinsterden.

"Jaah!" Zei ze enthousiast.

"Oke, goed. Leg je hoofdje dan maar weer op je kussen en probeer nog wat te slapen." Zei ik als ik haar juist op haar bed legde.

"Slaapwel mammie!" Zei ze en ze sloot haar oogjes al. Niet omdat ze moe was, maar omdat ze terug wakker wou zijn om met Thibe te spelen.

"Slaapwel, prinses." Zei ik en ging haar kamer weer rustig uit.