Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Yıl 1819
Yalnızlık aynı bir çiçeğin bir kırda ölmesi gibidir.
Kırda bir sürü çiçek vardır, çoğu kişi uğrar o kıra. Bolca yağmur yağar ve güneş ışınlarını yayar ama eğer sevgi göremezse, ölür o çiçek.
Kimsenin dikkatini çekmez ise,kimse görmez ise onu, canlı çiçeklerin bulunduğu bir kırda kendi başına ölür.
Etrafında renkli çiçekler varken neden ölür peki bu çiçek? Yalnız değildir ki, aynı onun gibi bir sürü kişi vardır etrafında,nedir bu ölümün sebebi?
Yalnız hissetmesidir.
Yalnız olmak ve yalnız hissetmek ilk bakışta ne kadar aynıymış gibi dursa bile hiç aynı değildirler aslında.
Eğer birisi yalnız olmak istiyorsa bu onun kendi seçimidir,onun yanında ne kadar olursan ol istemez o seni.
Ama eğer başka birisi yalnız hissediyorsa bu onun seçimi değildir. Sen onun yanında ol,o yanında olduğunu ne kadar düşünmek istese bile hiçbir zaman yanında olduğunu düşünemez.
Ben işte o kırdaki yalnız çiçektim.
Uzun bir yaşamım olmuştu ve hayatım boyunca yalnız hissetmediğim tek dönem, hayatımın ilk zamanlarında olan 24 seneydi.
Jeongguk ile geçirdiğim 24 sene.
Ben,kırda olan ve tek görevi dünyayı güzelleştirmek olan bir sümbül çiçeğiyken,o sevdi beni.
Kimsenin fark etmediği o yalnız çiçeği kendinden çok sevdi.
Sadece bir çiçekten ibaret olmadığımı anlattı bana, kırda ömrümün sonuna kadar yalnız hissetmek zorunda olmadığımı söyledi. Beni sevebileceğini,onu sevebileceğimi söyledi. Ne olursa olsun birbirimizi asla bırakmayacağımızı,bizi kimsenin ayırmayacağını inatla dile getirdi.
İnandım ona, pişman da değilim. Sonuçta bir koruyucu melektim ben, her ne kadar bir hata sonucu var olsam bile görevim insanlar için çalışmaktı. İnsanları koruyacaktım,kendim için hiçbir şey yapmayacaktım.
Ama o beni korumayı seçti. Benim onu koruyamayacak kadar onu sevdiğimi bildiği halde beni korumayı seçti. 232 ve babam dışında beni karşılıksız bir şekilde seven tek kişi olmuştu. Kiraz Çiçeği'm olmuştu.
Yalnız hissetmiyordum artık,seven vardı beni. Beni gören vardı, aşk vardı hayatımda.
Ama almışlardı aşkımı elimden.
O kırdaki yalnızlığıma geri dönmüştüm.
Artık sadece hissetmiyordum,tamamıyla yalnızdım. Kiraz Çiçeği'm diye seslendiğim aşkım solup gitmişti kollarımda,beni yalnızlıktan koruyan aşkımı koruyamamıştım.
