Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Yazın ortasında yeşil ağaç yapraklarının gölgesinin altında Jeongguk ile antrenman yapıyorduk.Elimde tuttuğum katanayı Jeongguk'a doğru yöneltmiştim,onun dağınık siyah saçları terden yüzüne yapışmıştı.
Gözlerinde hırs vardı, genç bir oğlan olmasına rağmen bu dünya ona nefret duygusunu öğretmişti.
Katanayı indirdiğim sırada Jeongguk'un bunu fark etmediğini hâlâ bana yaklaşmasından anlamıştım. O kadar dalgındı ki beni yaralayabileceğinin farkında bile değildi. O, katanası ile bana yaklaşırken sol elim ile hızlıca katanayı tutup yere attığım zaman bahçemizde oluşan gürültü ile kaşlarını çatarak eline baktı ve katanasının elinde olmadığını fark etti.
Bakışları hızlıca bana yöneldiği zaman dudaklarının arasından bir çığlık döküldü, üstündeki siyah kimonoyu yırtarken hızlı adımlarla bana yaklaştı,avucumu tutarak yaramın üzerine elindeki kumaş parçasıyla baskı yapmaya ve yere damlayan kanımı durdurmaya çalıştı.
O benim elimle ilgilenirken dikkatle onun yüzünü inceliyordum,beyaz teninden aşağıya inci gözyaşları dökülüyordu. Sağ elimi kaldırıp avucumu yüzüne koydum.
Sinirli bir sesle "Neden birden bire duruyorsun? Gördün mü bak yaptığımı?" diye sordu.
Sadece burukça gülümsedim. Canım acımamıştı bile şu ana kadar,onun inci gözyaşlarını görene kadar kalbim bir kere bile korkuyla titrememişti.
Yara ile işi bittiği zaman düz bir ses ile "Akşam babam gelince söyleyelim dikiş atsın." dedi.
Derin bir iç çekip "Jeongguk." dedim.
İsmini söylemem yeterliydi ne söylemek istediğimi anlaması için, "Ne sorun var?" "Anlat bana." diyordum aslında.
Gözlerini kapatıp yanağını avucuma yasladı,burnunu çekti.
Jeongguk 14 yaşındaydı,ben ise 16. Ve bugün annemizin ölüm yıldönümüydü. Annemiz bizden gideli 8 yıl oluyordu, annesiz kaldığımız tam 8 yıldı bugün.
8 yıl önce köy pazarında Jeongguk ile birlikte sebze alırken bir adam tarafından tacize uğraşmıştı annem. Kendini savunmak istediği zaman da kimse onun arkasında durmamıştı. Neden mi? Çünkü fahişeydi o,her zaman niyeti vardı böyle şeylere. İstemem yan cebime koy yapardı, yanındaki 6 yaşındaki Jeongguk bile fahişe olduğu için dünyaya gelmemiş miydi? Niye arka çıksınlar ona,niye korusunlar onu?
Annem kendisine denilen her şeye susmuştu,kendisine vurmalarına bile izin vermişti ama onun tek sessiz kalmayacağı konu Jeongguk'tu. Küçük vücudu ile annesini korumak isteyen Jeongguk'a vurdukları zaman Jeongguk'u korumak için bir tane adama yumruk attığında bütün halk üstüne yürümüştü.
Tesadüfen babam ile oradan geçiyorduk, şahit olmuştuk her şeye. Ama o kargaşada kurtarabildiğimiz tek kişi Jeongguk olmuştu. Jeongguk aradan çekildiği an annemin üzerine koskocaman taşlar atmaya başlamışlardı,halkın oldubitti istediği buydu zaten. Köylerini bir fahişeden temizlemek onların en büyük arzusuydu.
