Kara Sevdam | texting

Özel bölüm 2

Aylar sonra istanbul...

"Günaydın demir ailesi!" Diye neşeyle mutfağa gelip oturdu defne "günaydın prensesim" dedi pamir ikimize çay koyarken bende çoçuklara meyve suyu koyuyordum "deniz niye gelmedi uyuyor mu hala?" Diye sordum

"Kesin uyuyordur anne, sabaha kadar oyun oynadı" ben meyve sularını masaya koydum ve oturdum pamir de çayları ve şekeri koyduktan sonra yanıma oturdu

Biz kahvaltıya devam ederken denizin odasından sesler geldi "ben bakayım noluyor" dedi ve kalktı pamir

Bir süre bekledik ikisininde yanımıza gelmesini ama gelmeyince bizde gittik denizin odasına

"Sizi bekliyoruz, yemekler soğudu" dedim deniz üzgün gözlerle bize bakıyordu "sevgi halam beni sevmediğini ve beni öldürmeye çalıştığını söyledi"

Benim oğlum benim yaşadıklarımı yaşamıştı aynı kişiden. halamın psikolojik sorunları olduğunu biliyorum ama psikoloğa gittiği halde düzelmemesi
Üzüyordu

2007 / daha altı yaşındayken

Ben barbie bebeklerimle oynarken annem ve babam bahceye masa getirmişlerdi anneme sordum "anne masa niye bahçeye geldi?" Annem güldü "sevgi halanlar geliyor birtanem bahçede yiyeceğiz yemeğimizi" sevinmiştim uzun zaman olmuştu kuzenimle oyun oynamayalı

Bir saat sonra gelmişlerdi kuzenim koşarak yanıma geldi ve sarıldı ikimiz yanyana oturduk ve hızlıca yemeğimizi yedik hemen oyun oynayalım diye "annem yavaş boğulucaksın" diye uyardı annem ama dinlemedim

"Evet rabia sende lütfen" dedi halam rabia yemek yemeği bıraktı "hadi oyun oynayalım" dedi ben tabağına ve ona baktım "ama sen bir şey yememişsin ki duruyor daha?" Dedim

Yüzünü astı "olsun annecim, doyduysanız zorlamayın" dedi annem bende rabianın isteğini kabul ettim "tamam hadi gel!" Dedim ikimizde kalkıp barbielerimin olduğu yere gittik oturup oynadık

Annemler içerde oturyordu rabia da su içmek için mutfağa gitti bende o gelene kadar yalnız oynuyordum

Halamın geldiğini gördüm "sevdacım ne yapıyorsun?" Diye geldi ilk önce gülümseyerek sonra sacımdan tutup çektı "hala ne yapıyorsun acıyor!" Dedim

"Keşke seni o çöplükten kurtarmasaydık"

Günümüz

"Anne?" Denizin sesini duydum dalmıştım "bu son bir daha gitmiyeceksin annem tamam mı eğer çok istersen ozan gelsin bize" aslında ozan yaşca büyüktü ama yinede iyi anlaşıyorlardı

Tamam anlamında kafasını salladı günün yarısı iş ve ailemle geçirmiştim

Ertesi gün

Herkes burdaydı yiğit, hazal, aysude ve azat
Hepimiz yeniden toplandık şimdi ise kalabalık bir aile olarak

"Eee gurbetçiler özlediniz mi buraları?" Diye sordu yiğit "çok" diye cevap verid aysude

"Anne! Baba!" Diye seslenerek geldi defne sinirli bi okadar da üzgün gözüküyordu "ne zaman söylemeyi düşünüyordunuz?!" Diye bağırdı "kızım sakin ol-" sözümü bitirmeden konuşmuştu ve o söz anlamama yetmişti

"Kızım deme bana!"

Defne öğrenmişti evlatlık olduğunu "yüzüme baka baka nasıl yalan söylediniz?, ya siz yiğit amca? Abine demedin mi söyleyelim artık diye!"

Ağlıyordu "inanmiyorum ya gerçekten inanmiyorum! Kim benim ailem kim? Kacırdınız mı yoksa beni!" Dediklerine inanamıyordum kalbime saplanan bıçak gibi geliyordu sözleri

"Sana her baba dediğimde gözlerinin içi parıldıyor peki şimdi?"  Ben defneyi sakinleştirmek için elini tutmaya uzanırken çekti kolunu "dokunma bana!"

"Abla noluyor ya?" Sinirden güldüğüne eminim "abla deme bana, ben senin ablan falan değilim! Sen benim kardeşim değilmişsin ki abla diyesin!" Arkasını döndü ve odasına gitti

Kapı kilitliydi "babam, aç kapıyı konuşalım!" Kapıya vuruyordum "evet annem hadi aç nolur"
Açmıştı ama eli sıkıca bavulunu tutuyordu

"Gidiyorum! Sizide yalanlarınızla baş başa bırakıyorum!" Pamir kolundan tuttu "konuşalım kızım, hadi gel" dedi ama istemediği anlaşılıyordu

"Gidiyorum konuşmak istemiyorum." Hiç birimizi dinlemeden çıkıp gitti "defne gitme kızım nolursun!" 

Pamire tutunuyordum yoksa düşücektim "gitti..." perişan haldeydik ikimizde "gel abi, oturun buluruz bir çözüm" oturduk ama içim hiç rahat değildi

Akşam saat 22:30

Kapı çalmıştı defalarca kez deniz uyuyordu ama ne ben ne de pamir uyuyorduk siniri gecince gelir düşünçesi ile uyuyamıyorduk "ben bakarım" dedi pamir "defne... gel, kızım" ayağa kalktım defne geldi başı eğik duruyordu

"Özür-" konuşmasına izin vermeden sarıldım sacını okşadım "özür dilerim" dedi sadece Ayrıldım yüzünü iki elimin arasına koydum "anlıyorum seni," dedim ilk önce "bende aynısını yaptım."'

Ayrıldı ve pamire sarıldı "özür dilerim baba." Başından öptü "özür dileme, geçti bitti gitti herşey"
Deniz uyanmıştı ve yanımıza geldi "abla... şey pardon, ağzımdan kaçtı" onları bu halde gördükce içim daha da parçalanıyordu

"Diye bilirsin kızmayacağım merak etme." Tekrar pamire sarıldı ikimize de iyi geceler dileyip ikiside odasına gitti

"Çok korktum biliyor musun?"'dedim gözlerimden yaş akarken "biliyorum güzelim ama bak herşey eskisi gibi." Birbirimize sarılarak odaya gittik

Artık rahat ve huzurla uyuyabilirdik

...

demir ailesini özlemişim

Yazdıkca devam yazmak istiyorum ama bir yerde de dur diyorum kendime

Okumanız ve oylarınız için çok ama çok teşekkür ederim

Kendinize iyi bakın

🤍