Kara Sevdam | texting

Bölüm 33

"Defne..." dedi yiğit defalarca tekrarlayarak "aklına gelen şeyi biliyorum kardeşim" dedi pamir yiğit burnunu defnenin boynuna gömdü ve kokladı "mis gibi kokuyor..." adeta büyülenmiş gibiydi "gelin oturalım, bende defneye yiyecek bir şey var mı diye bakayım" dedim onlar otururken

"Torbada bir kaç tane yemek ve süt buldum, biz yenisini alana kadar şimdilik yeter" dedim sütü az çalkarayarak defneyi kucağıma aldım ve hic ağlamadan sütünü içti "abi... defneyi kim koymuş olabilir ki?" Diye sordu yiğit "kim koyduysa koydu o artık bizim" dedi

"Yani ne yalan söyleyeyim, gercek ailesi bulunsa bile vermem" kucağımda sütünü içtiği defneye bakıyordum çok güzeldi o kadar güzeldi ki gözlerimi alamiyordum "nasıl kıydılar sana?" Dedim kısık sesle söylememe rağmen duymuşlardı "demek ki babamda beni böyle buldu" dedim saçını okşarayak denfe yaklaşık 5-6 aylık görünüyordu "ama benim gibi olmayacak" dedim

...

"Ay şu güzelliğe bak"

"Gözlere bak gözlere"

"Kimin yeğeni"

"Mavi gözlerine gurban olsun amcası"

"Teyzeleri ölür buna ölür"

Gibi birsürü güzel sözler duyduk "valla nazar değecek kızıma!" Dedi pamir onlara kısarcasına "evet maşallah diyin!" Dedim bende kısa sürede ona çok alıştık polise haber vermiştik ama gerçek ailesi ortaya çıkmaması için dua ediyordum "kız verde sevelim" dedi hazal geri çektim defneyi "olmaz! Bişi olur şimdi" pamirden başka kimseye vermek istemiyordum en ufak bir şey bile olmasını istemiyordum

Ama verdim defneyi "bak bak bak ne yapıyor kızıma!" Yiğite söylemişti sonra ayğa kalktı yanına oturdu ensesine vurdu az kalsın defne düşüyordu "ne yapiyon abi durduk yere?" Dedi defneyi aysudeye vererek "o sevme şeklini değistir! Ayrıca küçük bebek yanağını ıssırmak ne?!" Dedi hepimiz güldük baba olmak kanında varmış meğerse haline kahkaha attım

"Kızını kurtardım bu vahşiden böyle mi teşekkür ediyon?" Dedi, bu sefer de yiğit pamirin ensesine vurdu "amcasıyım ben vahşi falan ayıp oluyor" defne ağlamaya başladı "ağlattın işte kızımı"dedi pamir aysudenin elinden aldı ve öptü "geldi baban güzelim" dedi baba olmak ona çok yakıştı ama bir gün o da benim gibi bizi bırakıp giderse? Bu durum aklıma gelince gözlerim doldu ağlamamak için kendimi zor tuttum

Akşam salonda oturmuş filim izliyorduk yatak odamızda defne uyuyordu kameradan görüyordum pamirin dizinde yatıyordum "ya bir gün bizi bırakıp giderse?" Dedim sessizliği bozarak "niye ki? Nerden çıktı?" Diye sordu "bende onun gibiydim çöplükten almışlar öğrendiğimde bağırdım şimdi burdayım ya defne de aynısını yaparsa?"

"Korkmana gerek yok, geçici bir sürec olur öğrendiğinde alışmaya çalışır sende" dedi saçlarımı okşayarak "sana babalık çok yakıştı" dedim "sanada annelik gözlerimden alamiyorum" gülümsedim ama ya ilerde kötü bir anne olursam bu düşünceler yüzünden içime korku giriyordu doğruldum ve oturdum "kafamdaki düşüncelerden dolayı korkuyorum" dedim gözlerim dolu şekilde yanağımdan öptü

"Bunu düşünmemize daha çok var" dedi içerden sesler geldi uyaniyordu galiba "hadi gel gidelim yanına" dedi elini uzatarak tuttum ve içeri odaya gittik yatağın içine girdik yanına uzandık gözleri kapalıydı ama korktuğu yüzünden anlaşılıyordu "babam... burdayız korkma" dedi onu sakinleştirmek istercesine ben onu seyrettim pamirin parmağını tutuyordu minicik elleriyle

Yavaş yavaş uykuya daldım geceleri gördüğüm kabuslardan uyaniyordum ama yanımda onları görünce huzurla uykunun kollarına veriyordum kendimi

...

🤍

Kafanız karışmasın diye söylüyorum bir kaç gün otelde kaldılar sonra istanbulda pamirin evine geçtiler ve artık orda kalıyorlar bu bölümdeki gibi