Kara Sevdam | texting

Bölüm 34

Ard arda gelen silah seslerine uyandım dışardan geliyordu "noluyor ya?" Dedim uykulu sesimle yanımda pamir yoktu "pamir!" Diye seslendim ayağa kalktım defnenin beşiğine baktım yoktu korku iyice sarmıştı bedenimi evin etrafına baktım ama yoklardı "nerdesiniz pamir!" Diye bağırmıştım çaresizce "sevda git" diye duydum sesini "nerdesin!"

"Sevda git" dedi sürekli ama gitmedim olduğum yerde kaldım "gitmiyorum nerdesin!" Dedim arkamdan bir el ağzımı kapattı "sevdiceğini niye dinlemiyorsun güzellik" dedi adam korkudan tir tir titriyordum "seni misafir edelim" dediginde burunma gelen kokuyla bayıldım

...

"Abi sen delirdin mi demir ailesinin gelinini kaçırmakta ne!"

"İşime karışma ismail beyle husumetimiz var bende oğlunun en kıymetlisini aldım!"

"Yolun sonunda ölmeyiz inşallah"

"İstediğim parayı verirlerese kan akmaz"

Kendime geliyordum sesler yankılanıyordu gözlerimi açtığımda depo gibi bir yerdeydim dışardan gelen sokak lambasından aydınlaniyordu elim ayağım bağlıydı ağzım bantlıydı "uyandı" dedi adamı dürterek "yazık... şu güzelliğe yazık" dedi saçımı okşayarak geri çekilmeye çalıştım olmadı

"Arayalım mı sevdiceğini sesini duysun" dedi telefonunu çıkardı ve bir şeyler yapıp bekledi "sikicem belanı oğlum elimden kimse alamicak seni yalvarıcaksın yaşamak için!" Bir sürü küfürler saydı "sevgilin çok saygısız" dedi bana bakarak ben onu öldürücekmişim gibi bakarken "pamir derdim seninle değil babanla" dedi

"Ama siz vedalaşın istedim iki aşığı vedalaşmadan ayırmak istemedim vicdanım el vermedi" dedi ve sonra kulağından telefonunu çekti hopörloru açtı ağzımdaki bantı çıkardı "pamir kurtar beni nolursun" dedim ağlamaklı çıkan sesime "ben sana git demiştim, kurtarıcaktın kendini böyle olmayacaktı" dedi

"Seni çok seviyorum" dedim sadece bu durumda ben ne diye bilirdim ki? "Bende seni çok seviyorum" dedi gözümden yaşlar aktı "kızımıza iyi bak" dedim hıçkırdım ağlamam şiddetleniyordu "söz" dedi ve daha fazla konuşamiyacak duruma geldim adam telefonu kapattı ve uzaklaştı gitti

Ben ağlamaya devam ediyordum elimden başka bir şey gelmiyordu elimle çözmeye çalıştım zorlukla açtım ardından hızlıca ayaklarımı çözdüm tam gidecekken "nereye böyle!" Diye bağırdı arkamdan "defolup gidiyorum var mı bir diyeceğin!" Dedim kapıyı açmaya çalışırken olmayınca bıraktım ona doğru döndüm gülüyordu "noldu gidemedin mi?" Dedi dudağını bükerek

"Belki de seni öldürmem lazımdır?" Dedim ve yanı başımda duran silahı elime aldım ona doğrulttum korku dolu ifadeyle bakıyordu "noldu korktun mu?" Dedim dudağımı bükerek "vur, eline aldıysan vur" dedi tetiği çektim ama vuramadım kolumdan tuttu ve silahı yere atmamı sağladı "eğer sana bir şey yapmiyorsam ismail yüzündendir!" Dedi

...

Saatler sonra polis siren sesi duyuyordum gelmişlerdi bulmuşlardı "şimdi sıçtın işte" dedim keyifle polisler içeriye girdiler biri adamı ararken diyeri beni çözüyordu gözlerim pamiri aradı yoktu adamı bulmuşlardı "yavuz dinçer ben dememişmiydim seni bulurum diye?" Dedi polis adam ama ben hala arıyordum onu nerdeydi neden gelmemişti?

Polisler beni karakola götürdü ifade için ben herşeyi anlatmıştım eve gidebilirdim ama öylece oturuyordum "hadi aç lütfen" dedim bilmiyorum kaç kez aradığımı "oh be sonunda" dedim ses gelmesini konuşmasını bekledim ama hiç bir şey demedi "nerdesin sen yalnız bıraktın beni" dedim ama hala bir şey demiyordu "peki, eve geliyorum evde misin?" Dedim ayağa kalkarken "buna da tamam, o zaman evde görüşürüz" diyip kapattım

Eve geldiğimde zile bastım hemen açtı girer girmez sarıldım bir süre karşılık vermesede sonra sarılmıştı "çok korktum" dedim "bende" dedi ayrıldım "niye yoktun yanımda?" Diye sordum ama onun veridiği cevap beni öldürmüş gibi hissettirdi

"Defneyi aldırlar bizden"

...

🖤