Kara Sevdam | texting

Bölüm 28

@sevdaaguness : isviçre mi ne bok yiyecegiz orda?

@sevdaaguness : pardon...

@pamiirdemirr : yok, haklısında uzaklaşmak istedim burdan

@sevdaaguness : istanbula gidelimmi? Mersinden başka bir yere gitmedim çok merak ediyorum tabi sende istersen

@pamiirdemirr : olur çok güzel olur beraber

...

Pamirle ilk defa yolucluk yapıcaktık, çok heycanlıyım ama ilk önce odamdan nasıl çıkıcağımı bulmam lazım yoksa istanbul hayalı başlamadan biter "kızım? İyi misin" babam kapının arkasından sesleniyordu "sanane! Çok mu merak ediyorsun!" Günlerdir odamdan yatağımdan çıkmadım çok şükür ki odada banyo var en azından tuvalet ihtiyaçımı giderebilirdim yada duş alabilirdim

"Öyle deme güzel kızım" sinirlerim daha da artıyordu artık ondan bu kelimeyi duymak istemiyordum "ne istiyorsun!" Bir süre konuşmadı ve kapıyı açtı yanıma gelip oturdu "özür dilerim bi anlık sinirle oldu" güldüm kafamı sağ sola çevirdim "tamam peki ne yapmamı bekliyorsun?" Yüzüne bile bakmadım ama utandığını hissediyordum

"Hadi barışalım tekrar eskisi gibi baba-kız olalım" derin nefes alıp verdim ve gözümü bir kaç saniyeliğine kapatıp açtım "kırılan bir bardaktan veya başka eşyayı kullanır mısın?" Durdum cevap vermesini bekledim ama konuşmadı "ben cevap vereyim, hayır! Sende benim kalbimi kırdın şimdi de kırılmamış gibi davranamam"

...

Bavulumu hazırliyordum bir kaç kıyafet götürücektim fazla bir şey değil bavulum içine herşeyi koyduktan emin olduktan sonra kapattım ve pamiri aradım anına da açtı "hazır mısın? Ben hazırım... tamam geliyorum" aşağıda beni bekliyor olması fazla şaşırtmamıştı onlara veda etmeden gidicektim kapının önüne geldiğimde bavulu köşeye koydum ve en rahat ayakkabımı giyindim tam çıkıcakken hanife ablam seslendi

"Gidiyormusun?" Dedi sadece bu kelime bile üzülmeme yeterdi "gitmem lazım artık buraya ayit değilim" yanıma geldi sarıldı ve sırtımı sıvazladı "mutlu olduğun yerde ol" sol gözümden yaş geldi ve daha fazla olmaması için geri çekildim gülümsedim "gelirim o meşhur böreğini yemeye" o da güldü ama üzgündü mutsuzdu gitmeme belli oluyordu "ne zaman istersen yaparım"

Arkamı döndüm ve çıktım arabada beni bekleyen pamiri gördüm hızlı adımlarla yanına gittim geldiğimi görünce çıktı ve sarıldı "kokunu özlemişim" dedi kulağıma fısıldayarak ayrıldı "gezmeye mi yoksa bir ömür boyu yaşmaya mı gidiyoruz" diye sordum "sen yanımdaysan ister bir ömür boyu yaşalım ister gezelim bana fark etmez"

arkamı döndüğümde babamı gördüm sinirli bakıyordu oysa bugün mutluydu şevkat vardı yüzünde "pamir hemen gidelim..." dedim hızlıca arbaya bindik "noluyor?" Tekrardan cama baktım hala orda duruyordu "lütfen sorgulama gidelim" aniden gaza bastı ve ev arkamızda kaldı

...

Gelmemize 3 saat vardı bi cafede oturuyorduk kahvemizi iciyorduk "hadi söyle" dedi kahvesini yudumlayarak "neyi?" Diye sordum elimi tuttu kahveyi yanına koydu "birşey var içinde söyle bana" bende kahvemi yanıma koydum "hiç bir şey eskisi gibi değil ne babam ne annem ne arkadaşlarım" dedim elimi olşadı ben burdayım gibisine "ama iyki sen varsın"

Kahvemizi bitirdikten sonra yola devam ettik "heycanlı mısın?" Diye sordu yola bakarak "evet " içim içime sığmıyordu ellerimle oynamaya başladım pamir bunu fark edince tuttu "bu kadar heycanlanmana gerek yok, istediğin kadar kalıcaz ve gelicez"

İstanbulu ilk defa görücektim

Acaba gerçekten dizilerdeki gibi midir?

Hayal ettiğim gibi güzel midir?

...

Selam

282 okuma gerçekten çok teşekkür ederim

Okulum açılıyor belki haftada sadece 1 bölüm atabilirim belkide hiç

Ama yazmaya çalışaçağım

🤍