Η ΜΟΙΡΑ 🧶

Από το όνειρο στον εφιάλτη

Περιπλανήθηκε, έντονα εκνευρισμένος, στα δρομάκια του χωριού μέχρι που τα βήματα του τον πήγαν στη σπηλιά τους. Έμεινε εκεί για ώρες, να σκεφτεί όσα έγιναν και να ηρεμήσει. Τον ενοχλούσε πολύ που για άλλη μια φορά η Ελένη δεν τον εμπιστεύονταν. Απ' την άλλη καταλάβαινε πως δικαίως η γυναίκα του ανησυχούσε με την αλλοπροσαλλη συμπεριφορά του όσο ο ίδιος την κρατούσε στο σκοτάδι. Μετά από πολύωρες σκέψεις, η λογική πρυτανευσε και πήρε το δρόμο του γυρισμού.

Την είδε να κάθεται στο σκοτάδι,  στα σκαλοπάτια έξω από το σπίτι τους, κουλουριασμένη και να κλαίει με λυγμούς. Έτρεξε πανικόβλητος κοντά της.

-Τι έγινε; Σε πείραξε; Ήρθε από δω;

-Ποιος; τον ρώτησε απορημένη.

-Κανεις, οποιοσδήποτε δηλαδή. Εννοώ γιατί είσαι έτσι; Ήρθε κάποιος; Σε πείραξε κανείς;

-Αυτος που με πείραξε είναι μπροστά μου, είπε κοφτά.

-Ελένη γιατί το κάνεις αυτό; Γιατί χαλάμε τις καρδιές μας;

-Γιατί μου λες ψέματα; Γιατί με κρατάς έξω απ'τη ζωή σου;

-Ποια ζωή μου μάτια μου; Εσύ είσαι η ζωή μου. Δεν αντέχω την αμφισβήτηση σου, δεν αντέχω να με κοιτάς σαν να μην με ξέρεις. Ποτέ δε σου έχω πει ψέματα. Ξέρεις και που ήμουν και με ποιον, δεν καταλαβαίνω γιατί με αμφισβητείς, με προσβάλει και με πονάει αυτό.

-Ξέρουμε και οι δύο ότι έχω δίκιο. Υπάρχει και κάτι άλλο. Κάτι που δε θες να μοιραστείς μαζί μου. Το γιατί δεν καταλαβαίνω. Αυτό με πληγώνει. Νόμιζα ότι μεταξύ μας λέμε τα πάντα.

-Τα πάντα λέμε, μάτια μου. Δεν υπάρχει τίποτα που αφορά εμάς και δε στο έχω πει. Θέλω να με πιστέψεις, αν υπήρχε κάτι σημαντικό που αφορούσε εσένα και εμένα θα στο είχα πει. Πίστεψε με, καρδιά μου, σε παρακαλώ. Μη με κοιτάς έτσι..

Χάιδεψε απαλά το πρόσωπο της και τακτοποίησε τα μαλλιά πίσω από το αυτί της. Φάνηκε να λυγίζει και να δέχεται με λαχτάρα το χάδι του.

-Παμε ψυχή μου, στο δωμάτιο μας. Έχει βγάλει υγρασία, θα μου κρυώσεις.

Εγνεψε καταφατικά, σηκώθηκε και χωμένη στην αγκαλιά του μπήκε στο δωμάτιο τους. Πέρασε όλη τη νύχτα μέσα στα χέρια του. Να ακούει τους χτύπους της καρδιάς του και να προσπαθεί να ηρεμήσει το ταραγμένο μυαλό της.

Ξημέρωσε ένα όμορφο, ηλιόλουστο πρωινό. Της 21ης Μαϊου. Μεγάλη γιορτή για το σπιτικό τους. Σηκώθηκε πρώτος και ετοίμασε πρωινό για όλη την οικογένεια. Όταν ξύπνησε τους βρήκε όλους μαζί στο σαλόνι, γύρω από το τραπέζι να την περιμένουν. "Χρόνια πολλά μανούλα" φώναξαν με ένα στόμα οι θυγατέρες της πριν τη γεμίσουν φιλιά. Με τη σειρά του της ευχήθηκε και εκείνος με ένα ζεστό φιλί και ψιθυριστά γλυκολογα.