Enigma's Secret Files[COMPLETED]

10.7 Questions

Shaniqua's POV,

"Preeees!" Ophi burst into tears as she ran towards me. I immediately spread my arms to hug her.

"I miss you!I miss everyone!" she cried as she hugged me.

I chuckled. "It's fine now." I said patting her head and then glanced at my clubmates. Valent's smiling weirdly(probably something exciting happened) while Xzoria and Jovian's serious.

"Im glad its over." Valent calmly said. Well, it wasn't that hard fighting a high class ghost knowing that he really wanted to go. I just made a few convincing tactics dahil hindi na bumalik si Zayden. I know that Pedro's just trying to tbe strong for his family being the father. But deep inside he knows what he and his family really wants.

"You shouldn't be here. You have to go."

"I can't. Our memories are here. All the happy and the sad ones. Dito kami namatay. Hindi kami basta bastang aalis."

"You have to. Tingin mo masaya pa silang nandito pa rin kayo? Hindi ka pwedeng magtagal sa mundong hindi naman para sa iyo. Sa susunod na mga taon, unti unti kayong manghihina at mawawala nang tuluyan."

Umiwas siya ng tingin sa akin. "Ipangako niyong iingatan niyo ang bahay na ito ano man ang mangyari."

I smiled. "Makakaasa ka."

"Siguro nga may mga bagay na kailangan kong bitiwan. Tama ka, we should leave. But before that, I'm giving the blessing of this house to the next owners. Sana ay pangalagaan niyo ito gaya nang pangangalaga namin rito noon."

"Sasabihin ko yan sa kanila." saad ko. Ngumiti siya saka unti unting umilaw. He looked up as he slowly disappeared.

"Yeah..." I looked at those two again. I wonder what happened?

Before I could ask, naunahan na ako ni Jovian. "Sinong nakapasok sa kwarto ng tatay nila?" he asked seriously. I never saw him this serious.

"Why does it matter?Its done anyway." Valent answered. I don't know pero bigla akong kinabahan. I know something happened that made them this way.

"It do matter. Please." this time he sounded desperate.

"Me. Bakit?" I answered. I have to be honest. Kahit dito man lang.

"Tell us the truth-"

"Jovian you're clearly confused."singit ni Valent. I don't-

I sniffed something. Its not ghosts and definitely not human.

"Shit." Valent muttered and then ran away. Im sure that's him with that distinctive smell. I can't pinpoint what exactly it is. But I can smell his blood that time. Weird.

Don't tell me-

"Pres, sagutin mo ako. Ano ka ba talaga?" I was taken aback by Jovian's question. At mukhang hindi lang ako ang nagulat sa tanong na yon.

"Pinagsasabi mo ha?Lutang ka ba?"inis na saad ni Xzoria.

"S-Sabi sakin kanina nung multo na kung sino raw ang kumakalaban sa tatay nila, ay hindi tao. Pres, gusto lang naming malinawan."

Napatingin silang tatlo sa akin pero iniwasan ko sila ng tingin. Tama nga bang umamin sa pagkakataon na to?Eto na nga ba ang tamang oras para magsabi ng totoo?Matanggap kaya nila ako sa kung ano ako?

"P-Pasensya na kung hindi ko sinabi agad." saad ko saka napabuntong hininga.

"Hindi naman totoo ang sinabi ni Jovian, hindi ba Shan?" hindi makapaniwalang tanong ni Xzoria.

"Totoo yon. Hindi lang ako tao, Xzoria. Aswang ako."alam kong darating sa puntong kailangan kong sabihin ang totoo pero hindi ko akalaing ganito kabilis.

I can sense their fear and its killing me. It hurts so bad that they're scared of me. "I...I'm half human dahil sa aking ama samantalang si ina ay aswang. Noong panahon na yon...iba na si inay sa umpisa palang. Interesado siya sa mga tao kahit ang turing ng lahi namin sa kanila ay hapunan o pagkain. Hanggang sa nakakilala si inay ng isang tao na nagaaral tungkol sa amin. Kabaliktaran ni inay, si tatay naman ay nabighani sa kwento ng mga aswang. Naniniwala siya na mayroon non at hindi lahat ay masama. Nakita nila ang kabutihan ng bawat nilalang sa isat isa.

Nalaman iyon ng buong angkan pero dahil mataas ang katungkulan ng pamilya namin, itinakwil lang si inay. Sumama siya kay tatay at tinuro ang mga gawain ng tao. Soon after, nasanay na si inay sa ganoong gawain. Pero isang araw, natagpuan niya si itay na wala nang buhay. Alam niyang aswang ang gumawa non at isa iyong babala kaya agad siyang lumisan. Hindi niya alam na nagdadalang tao na siya non."

"P-Pres..."

"Pasensya na kung hindi ko sinabi dahil ayokong layuan niyo ako, ayokong matakot kayo sa akin dahil kayo lang ang mga kaibigan ko."saad ko saka napayuko. Pinipilit kong walang lumabas na luha mula sa aking mga mata pero parang ang hirap non sa sitwasyon ngayon.

"Pres naiintindihan namin-" hindi natapos ni Xzoria ang sinasabi nang biglang may tumakbo papunta sa amin.

"I-I'm here." napalingon kaming lahat kay Zayden na mukhang pagod na pagod kakatakbo pero walang dala na kahit ano.

"Asan na ang equipment?"tanong ko.

"Wala akong nakita-"

"Late ka na tol, tara na nga." saad ni Jovian saka tinapik si Zayden sa balikat pero irita niyang inalis iyon.

"So pinagod niyo lang ako para sa wala?" nanatili kaming tahimik lahat na agad niyang napansin. Kaya hinila niya ako palikod saka hinayaan ang mga kasama kong mauna.

"Shan, what happened?"he whispered.

"It happened Zayden. Happy?"I tried to be angry or sad but I don't really know if I did well. Inalis ko ang pagkakahawak niya sa akin sa braso saka mabilis na sumunod kina Xzoria.

Zayden didn't bring his car?

"Where the fuck is my car?" okay, that answers my question. I sniffed and I smelled that familiar scent again.

"Valent." napalingon silang lahat sa akin. Valent probably took it. He was eager to leave earlier. Probably because of it.

"I'll follow him, wait for your auntie Ophi." I said then smiled. Ophi's confused but still nodded. I looked at them before effortlessly jumping on a tree.

"See you sa school." they all look shocked but I just left them. I know it's not just me.

It's time to know your secret, Valent.

-----