let me breathe • kyungyeon

30

Sehun ve sevgili olmadığı 16 kişi

Sana
"Arkadaşlar"
"Bu durum nasıl betimlenir bilmiyorum"
"Uygun kelime yok sanırım"
"Korecem yetmiyor da olabilir"
"Ama hani"
"CİDDEN"
"Ortada bir sıçma durumu söz konusu"

Sehun
"O kadar geveledin ki"
"Anlatamayacaksan da anladık yani"

Sana
"Jeongyeon intihar etmiş"

Sehun
"YEMİN EDERİM BU KADARINI BEKLEMİYORDUM"

Mina
"Eee"

Tzuyu
"Ölseydi bari diyeceksin sandım o nasıl giriştir ya"

Sana
"Eeesini bilmiyorum"
"Junmyeon'la yazışıyordum bir anda bunu yazıp kayboldu"

Kyungsoo
"Ya abi iş miydi bu şimdi"
"Tam kızı topladık diyoruz"
"Gidiyor intihar ediyor tahmin bile etmek istemiyorum Nayeon'u şu an"

Sana
"Tamam da bence şu an bu kadar katı düşünme bence"
"Kız intihar edecek kadar pişman olmuş"
"Fazla mı tepki verdik ki"

Jihyo
"Tebrik mi edecektik amk"

Sehun
"Haklı."

Chanyeol
"Benim size bir şey itiraf etmem lazım yoksa patlayacağım artık"

Sana
"Yeterince kaos dolu bir gece değilmiş gibi"
"Gönder gelsin ne gelebilir ki en fazla"

Tzuyu
"Bunu en son söylediğinde olanı biliyorsun"

Sana
"Evet Bayan Gurursuz"

Chanyeol
"Jihyo sen söylesene"

Jihyo
"Ya dökül işte kimse seni boğazlamaz sırf aşık oldun zamanında diye"

Chanyeol
"Bakın ortada hiçbir şey yoktu tamam mı hiçbir şey bilmiyordum daha"
"Üçüzlerin yeni nakil aldırdığı zamandı"
"Of ben o zaman Jeongyeon'a aşık oldum işte"

Sehun
"Şu grup daha ne kadar birbirine girebilir dedikçe her şey her gün daha da bok yoluna gidiyor"

Kyungsoo
"Gerçekten"
"Şaka olmalı bu gece ya"

Junmyeon
"Annemler hastanede"
"Çıkabilen gelsin"

Jihyo
"SAAT GECE 1 ANNEM ÖLSE SALMAZ"

Chanyeol
"Ben gelirsem salar ama"
"Benim gelmemi istediğinizden emin misiniz bilmiyorum ama"

...

Annemler favori çocukları kendini öldürmeye kalktığı için derin bir üzüntü içine girdiler ve bizi hastaneye dahi götürmediler.

Salonun ortasında Junmyeon'la hiç konuşmadan bir haber bekleyerek oturuyorduk. Görüntü gözümün önünden gitmiyordu..

O da ağzını açamıyordu tabii, ikimiz de salonun iki ucunda sadece önümüzü seyrediyorduk.

Yaklaşık bir on dakika sonra kapı çaldı, merakla yerimden doğruldum ve Junmyeon'a döndüm "Annemler olamaz herhalde."

"Değiller zaten." dedi Junmyeon ve kapıya koşuşturup açıp geri döndü. Eve yüksek desibeldeki seslerin dolmasıyla ben de doğruldum. Jihyo ve Chanyeol gelmişlerdi.

Junmyeon da arkalarından saçını karıştırarak girdi ve iç çekip yanıma oturdu "Kyungsoo da geliyormuş."

"Ben gitsem mi?" diye sordu Chanyeol içeri girdiği an. Jihyo göz devirip önce onu kolundan çekiştirip içeri soktu sonra da yanıma gelip bana sarıldı "Hiçbirimizin seni boğmak gibi planları yok Chanyeol."

"Chanyeol, Jeongyeon'dan hoşlanıyormuş." dedi Junmyeon da yanıma otururken.

Ve umarım ki bundan Kyungsoo'nun haberi olmamıştır.

"Hiçbir şey bilmiyordum o zaman Nayeon, emin ol ki aramı açtım zaten öğrendikten sonra." dedi Chanyeol ve oflayıp arkasına yaslandı. Junmyeon da derin bir nefes aldı ve kafasıyla onayladı "Kimse seni bu yüzden suçlayamaz zaten."

"Kyungsoo yüzüme bakmaz bir daha siz baksanız bile." dedi Chanyeol ve güldü alayla "Resmen en yakın arkadaşımı kaybetmiş olacağım böylece."

"Yapmaz öyle bir şey." dedim. Ve etrafıma bakıp konuşmaya devam ettim "Nereden bileceksin sonuçta böyle olacağını, insan kalbine söz geçiremiyor ki."

"Evet mesela Sana'ya keyfime aşık olmadım o kadar." dedi Junmyeon ve iç çekip Chanyeol'ün omzunu sıvazladı "Sen merak etme hallederiz Kyungsoo'yu da."

"Ben özür dilerim." dedi Chanyeol ve kafasını önüne eğip diğer yana çevirdi. Bu sefer ben kalkıp yanına gittim ve kolunu sıvazlayıp sırıttım "Gerçekten özür dileyeceğin bir şey yok Chanyeol."

O sırada kapı çaldı, Junmyeon'a fırsat vermeden ben açmaya gittim. Kyungsoo'yu gördüğüm gibi de içeri girmesine dahi fırsat vermeden boynuna atladım.

Derin bir nefes alıp o da hafifçe sarıldı bana ve derin bir nefes aldı. Adeta çocuk gibi bir ses tonuyla konuştum "Lütfen bana kızma bu sefer ama gerçekten iğrenç hissediyorum."

Kyungsoo iç çekti sadece "Evet bu konuda hiç üzülmeni istemiyorum ama kötü hissediyorsan ne olursa olsun yanında olacağımı söylemiştim sana."

...

Sabaha kadar müthiş bir gergin bir ortam hakim olmuştu salona. Herkes bir köşeye dağıldı ve Kyungsoo öldürecek gibi bakıp durdu Chanyeol'e.

Sabah en son annem kendine geldiğini haber vermek için aradı, beşimiz de hiç uyumamıştık ama o halde okula gitmek zorunda kaldık tabii.

Kafam patlayacak gibiydi adeta.

Kyungsoo, Chanyeol ve Jihyı eve uğrayıp okul formasını giyip geri geldiler okula. Kyungsoo okula geldiği an yine ilk soluğu yanımda alıp elimi tuttu hafifçe. Tabii Sana'nın gerçekten öldürücü derecede sert bakışlarıyla bölündü bu.

Kyungsoo kafasını ona çevirdi ve iki yana salladı "Neden bakıyorsun?" dedi dalgaya alırcasına. Sana etrafına bakındı Chanyeol'ün olmadığından emin olmak için ve sertçe Kyungsoo'ya döndü "Sen gerçekten saçmalamaya başladın."

"Ne demek saçmalamaya başladım ya?" dedi Kyungsoo aynı sertlikte. Sana derin bir nefes aldı ve sinirle çıkıştı "Çocuk bilmeden hoşlanmaya başlamış Kyungsoo bizim Chanyeol'e bir şey deme hakkımız yok."

"O kızın Nayeon'a yaptıklarını biliyorsun." diyecekti Kyungsoo ama Sana son kelimesini yarıda bölüp biraz yüksek sesle bağırdı "Jeongyeon yaptı Kyungsoo, Chanyeol'ün hiçbir suçu yok!"

Kyungsoo derin bir nefes aldı ve kafasını kaldırdı. Sana da nefeslendi bunun üstüne ve bana bakarak devam etti konuşmaya "Nayeon ve Junmyeon bile Chanyeol'e laf etmezken senin tavır almaya hiç hakkın yok hele."

Kyungsoo da Chanyeol'e bakıyordu bu sırada, sonrasında bize döndü ve "Üzülmüş." dedi.

"Tabii üzülecek ne kadar sen sevmesen de sevdiği kız intihar etmeyi denedi ve en yakın arkadaşı suratına bakmıyor." dedi Sana. Kyungsoo derin bir nefes aldı ve oturduğu yerden kalkıp Chanyeol'ün yanına gidip omzuna elini koydu. Ağzından "Özür dilerim." sözcüğü döküldüğü an da sarılıp hallettiler zaten.

Keşke bizimkisi de bu kadar kolay halledebilecek bir şey olsa...