Cheers to the New Year | dramione | zakończone

Rozdział 10. Sylwester 2004/2005

- Draco - powiedziałam nagle, wracając umysłem do miejsca, w którym się znajdowałam. Wciąż siedziałam między Ginny, a Ronem na łóżku w jednym z pokoi w Norze. Przede mną kucał Harry, przyglądając mi się uważnie. - Draco dał mi tę książkę parę lat temu na święta. Na siódmym roku w Hogwarcie.

- Zgadza się - usłyszałam po lewej stronie przyciszony głos Ginny.

- Dlaczego wy to pamiętacie, a ja nie? - zamknęłam oczy, ściskając w dłoniach książkę. - Wiele jest rzeczy, których nie pamiętam?

- Nie - powiedział szybko Ron, zerkając na Harrego. - Pamiętasz, jak magomedycy mówili, że tak twój mózg radzi sobie z traumą? Po prostu wyparłaś niektóre nieprzyjemne albo źle ci się kojarzące wspomnienia.

- Jak ta paczka znalazła się pod choinką? - zapytałam tym razem spoglądając na Ginny. Ona tymczasem spojrzała na Harrego, który nerwowo poprawił okulary na nosie.

- Przyszedłem po Ginny wczoraj - zaczął powoli. - Jak Ty poszłaś już do rodziców. I podłożyłem to pod choinkę.

- A więc to prezent od Ciebie?

- Niezupełnie. 

*

- Miona, może to nie jest dobry pomysł, żeby to dzisiaj poruszać - Ginny siedziała na moim łóżku z nogami podwiniętymi pod szyję, podczas gdy ja chodziłam po pokoju i zbierałam porozrzucane na podłodze rzeczy. 

- Ginny, ja nie mogę tak żyć. Nie wiem, ile nie pamiętam - mruknęłam, schylając się po kolejną skarpetkę leżącą pod biurkiem. Sprzątałyśmy, a w zasadzie sprzątałam tylko ja, bo Ginny zmęczona po świętach skusiła się na użycie magii w swoim pokoju. Za chwilę miało się u nas odbyć przyjęcie świąteczne i jedynie mój pokój znajdował się jeszcze w nieładzie. 

- Ale ja nawet nie rozumiem o co ci chodzi. Dał ci prezent na święta, byliście znajomymi, dokładnie tak samo, jak jesteście nimi teraz - ruda nie dawała za wygraną. Spojrzała na mnie tymi swoimi wielkimi, błyszczącymi oczami o błagalnym spojrzeniu. - Magomedycy mówili, że nie można wymuszać wspomnień. Jeśli wrócą, to wrócą, ale nie możesz na siłę ich wyciągać. Z resztą to nie są aż takie rzeczy, które mogłyby wpłynąć na całe twoje życie. No, nie pamiętałaś, że byłaś w parze z Malfoyem na Eliksirach i co ci się zmieniło, od kiedy to pamiętasz? 

- No.. nic - odparłam, siadając obok niej z westchnięciem. - Zrozum, Ginny, nie czuję się pewnie przy wszystkich, odkąd zdałam sobie sprawę, że niektórych rzeczy po prostu.. nie pamiętam. 

- To ze względu na to, co przeszłaś - szepnęła Ginny, otaczając mnie ramieniem. Oparłam głowę o zagłębienie w jej szyi. - Przeszłaś piekło i twój mózg szukał sposobu, jak sobie z tym poradzić. Jak to zrobić, żebyś miała miejsce na kolejne ciekawe i odkrywcze rzeczy, zamiast przetrzymywać w nim to całe szambo. Niektórych mniej ważnych lub ciężkich wspomnień się pozbył i tyle - mówiła, ja wsłuchiwałam się w kojący ton jej głosu. Ewidentnie chciała mnie uspokoić. 

- Możesz mi przysiąc, że nie zapomniałam nic naprawdę ważnego? - zapytałam, podnosząc głowę i patrząc jej prosto w oczy. Ginny zawahała się, spoglądając na swoje dłonie, po czym przeniosła wzrok na mnie. 

- Nie mogę cię zapewnić, Miona, że już pamiętasz zupełnie wszystko, bo sama mam ubytki w pamięci. Ale jestem pewna, że byłam z Tobą prawie cały czas i nie ominęło cię nic ważnego - odparła, uśmiechając się do mnie delikatnie i zakładając mi jeden z loków za ucho. Pomyślałam wtedy, że to nie jest odpowiedź na moje pytanie, ale zanim zdążyłam coś powiedzieć, rozległ się dzwonek do drzwi. Pojawili się pierwsi goście na przyjęcie świąteczne.