His New Secretary (Good at Pretend Series #1)

CHAPTER 29

29 of Chapters~

Naalimpungatan ako sa mataas na sinag ng araw na tumatama sa balat ko. Umaga na pala at mukhang napasarap ang tulog ko— sandali!

Marahas akong napabangon ng makitang nasa ibang kwarto ako. Binundol ako ng kaba dahil hindi ako pamilyar sa kwartong nabungaran ko. Hanggang sa bumukas ang pintuan at pumasok ang taong kasama ko kagabi.

Nakahinga ako ng maluwag ngunit agad ding nahiya ng maalala ang ginawa namin kagabi, at sa kotse nya pa! Ang lakas pa ng mga ungol ko! Oh no! I even plead to enter his member to mine! Nakakahiya! At ano, sa kotse nya namin ginawa iyon! What if someone saw us? I knew the car is moving roughly last night, we were so wild at nakakahiyang isipin ba baka may nakakita saamin.

"My car is heavenly tented."

Tila nasagot ng sinabi nya ang tanong sa isipan ko. How did he do that? Marunong na pala syang magbasa ng nasa isip ng tao ha!

"I'm not, I just read it to your face. It's very clear what's running on your mind."

Bahagya akong napanguso. Okay! Halata pala, akala ko marunong na syang manghula ngayon.

Napaayos ako ng upo ng lumapit sya saakin. Naupo sya sa tabi ko at hinawakan ako binti kong nakakumot.

"How's your sleep?" He tenderly ask.

Napakurap muna ako bago sumagot.

"I-Its fine,"

"Good, what do you want for breakfast?"

His hand went up to my face and tuck my hair strand on my ear. He even carries my cheeks.

"Uh, h-hindi na ako sanay mag-agahan eh..."

Kumunot ang noo nya. "Why? Is there something wrong? May kailangan ba ako malaman kaya hindi kana nag aalmusal?"

Napabuntong hininga ako. I think he deserve to know the truth and besides ayus narin naman kami. No need to hide something from him.

"Caleb, kase... sa tuwing umaga pagkagising ko hindi na ako nag-aalmusal. Si Jaime lang ang ginagawan ko ng umagahan... I... I have a trauma..."

Ramdam kong natigilan sya sa sinabi ko at napatitig ng mariin sa kamay kong hawak-hawak nya na.

"Since the day we broke up because your trying to protect me. Since that morning happen, sa tuwing gigising nalang ako sa umaga ay iiyak ako at akala ko ay nasa kama ko kayong dalawa habang ginagawa ang bagay na iyon..." Nagsimulang pumatak ang luha sa mga mata ko.

I remember those days, magigising ako kinabukasan at nakikita ko silang dalawa sa kama ko. Parehong nakahubot hubad habang nakatingin saakin at ginagawa ang bagay na para lamang sa mag asawa. Iyak ako ng iyak tuwing umaga dahil doon, palagi akong nanginginig, hindi na ako nakakapag almusal dahil sa sakit na nararamdaman.. Napapabayaan ko ang sarili noon kaya muntik ng mawala si Jaime saakin.

Thanks to Nika when she brought me into a psychiatrist. Takot akong magpatingin noon pero pinilit nya ako. Kaya naman medyo bumuti ang pakiramdam ko noon. The doctor give me some medicine to calm me everytime I'm panicking or the trauma is attacking me. Sumabay pa ang ptsd ko kaya halos mabaliw ako kakaisip kung ano ang dapat kong gawin. Pasalamat nalang ako at may tumulong saakin, kung hindi ay baka parehong wala na kami ni Jaime sa mundo.

"... Sinasadya ko noong tanghali magising upang kahit papaano ay hindi ko kayo makita ulit sa kama ko. I even change my bed into a smaller one so I won't see you guys doing it again. S-Sa tuwing babangon ako, iiwas ako sa kama at didiretso agad sa banyo o kaya sa kusina. That's my way so I could prevent on seeing you two..."