Part 14

287 17 0
                                    

Zawgyi code

ကၽြန္ေတာ္အစ္ကို႔ကိုလိုတာထက္ကိုပိုၿပီးဂရုစိုက္ခဲ့တယ္။ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္တဲ့ဒီေယာက္်ားကိုကၽြန္ေတာ္အဆံုးစြန္ထိ အာရံုစိုက္ေပးတယ္။အဲ့ဒီေန့ကစလို႔ ကၽြန္ေတာ္ကအစ္ကို႔အနားမွာေနရဖို႔ျဖစ္လာခဲ့တယ္။

"Morningအစ္ကို"

"Morning..ညီ"

စာပို႔ၿပီးနာရီဝက္မ်ွၾကာေလေတာ့စာျပန္လာတယ္။ကၽြန္ေတာ္ညကအိပ္မက္အေၾကာင္း အစ္ကို႔ကိုေျပာျပခ်င္ေပမဲ့ မ်က္ရည္ခ်ူတယ္ျဖစ္မွာစိုးလို႔မေျပာရဲခဲ့ဘူး။

ညကအစ္ကို႔ကိုကၽြန္ေတာ္အိပ္မက္မက္တယ္။တိုက္ဆိုင္တာလားစိတ္စဲြတာလားေတာ့မသိေပမဲ့ ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္နဲ႔အပင္ႀကီးေအာင္မွာရပ္ေနတာကိုျမင္ရတယ္။ ပံုမွန္အေျခေနတစ္ခုဆိုရင္ေတာ့ ဒီအိပ္မက္ကိုအေၾကာင္းျပၿပီးစိတ္ေကာက္ဦးမယ္ဆိုေပမဲ့ အခုေတာ့ ေျပာလို႔ေတာင္မထြက္ပါဘူး။

"မနက္ျဖန္ဘုရားသြားမယ္…"

"ဪ…အင္း…ေကာင္းတာေပါ့ညီရဲ့"

"ကၽြန္ေတာ္ဘာဝတ္သြားမယ္ထင္လဲ"

အစ္ကို႔အားေမးလိုက္ျခင္းမွာတျခားမဟုတ္…၊အေျဖမွန္လို႔မွန္ျငားေမးရံုမ်ွသာပါ…။

"ပုဆိုးနဲ႔အက်ႌအျဖဴေလးနဲ႔လား"

"ဟင့္အင္း"

ဟင့္အင္းဆိုေသာစာအားပို႔လိုက္ရင္းျမန္မာဆန္ဆန္ထဘီႏွင့္ရင္ဖံုးအက်ႌအားဓာတ္ပံုရိုက္ကာပို႔ေပးလိုက္၏။
ေယာက္်ားေပမဲ့  ေယာက္်ားမာနေတြ ေယာက္်ားသိကၡာေတြလဲ ဘယ္နားမွာက်က်န္ခဲ့ၿပီလဲမသိေပ…။

"မနက္ျဖန္ မင္းသိပ္လွေနမွာဘဲ…မင္းအစားကိုယ္ရင္ခုန္မိတယ္"

ဒီစာေတြကိုဖတ္ျခင္းျဖင့္အစ္ကိုဟာဒီအဝတ္အစားကိုဝတ္ေစခ်င္သေယာင္ေတြးမိလိုက္တယ္။စာလဲျပန္မပို႔အားေသးေပ...ဖရိုဖရဲထံုးထားေသာ ဆံထံုးေလးအားျဖည္ခ်ရင္း ဆံပင္ဘယ္ေလာက္ရွည္ၿပီလဲၾကၫ့္မိတယ္။

ဒီဆံပင္ဟာ အစ္ကိုနဲ႔စေတြ့တည္းကထားခဲ့တာျဖစ္ၿပီး ဒီလိုယွဉ္ေနရမယ္လို႔ေတာ့မေတြးခဲ့ေပ…။ ဒီတိုင္း လွတဲ့အခါ ပိုအခ်စ္ခံရမယ္လို႔ ရိုးရိုးတန္းတန္းေတြးခဲ့ရံုမ်ွသာပါ။

ခိုနားရာ (အပိုဆု) CompletedDär berättelser lever. Upptäck nu