TUTSAK (Ölümün Eşiği Seri 1)

1.0 ✅

Multimedya: Senden Daha Güzel
___________

Gönlüme davet ettim seni ,
Oysa ne kadar yalnış bir yer seçmişim ;
Senin için .

Orayı kırıp dökeceğini bilseydim ,
O davetiyeyi gönül ateşinde yakıp
Kül oluşunu izlerdim ..Sevgilim ..!
~~~~~~~~~

Sabah eve pat diye giren kişiyle ilk başta korksamda sonradan şok oldum, üzerine bişey giymeyi unutmuş resmen!

Nasıl bu şekilde bunca erkeğin arasına girebiliyor diye düşünmeden edemedim, hiç mi korkmuyordu bu kadar erkekten, hadi hepsini geçtim, hiç mi yukardaki sosyapattan korkmuyordu bu kız!

Bir anda bağırmaya başlamıştı. Neymiş ben hizmetçiymişim, Mirza beni burda görürse işten çıkartırmış, köpeklere yem yaparmış falan filan. Ah keşke beni işeten çıkarsa. Bunu gerçekten istiyor muyum, bilmiyorum. Aslında düşününce biraz ürkmüyor değilim, yani en azından burda konuşa bildiğim beni anlayan birileri vardı ,ama dış dünya sadece dertlerimi paylaştığım tek bir tane arkadaşım vardı ona da buraya geldiğimden beri hiç ulaşamamıştım. Dış dünya bana çok sertti ben oraya göre çok kibar ve narindim hemen incine bilecek bir kızdım.

Derin bir nefes tazelediğimde arkamda duyduğum ayak sesleriyle onun geldiğini anlayınca hiç takmadan direk mutfağa gittim. 'işte sevgilisi!' Diyen iç sesimi öldürmek istesem de doğru söylüyordu. Gerçi neredeydi bunca gündür, neden gelip onu benden uzak tutmamıştı ki ?

Adama bak be, hem sevgilisi var heme de evine zorla getirdiği kızı öpmeye çalışıyor, aklıma gelen anılarla yüzümde bir sırıtış olsada başımı hemen iki yana sallayarak onlardan kurtuldum. Neyse ney yaşanıp bitmişti. O şimdi sevgilisiyleydi.

Arkamda duyduğum ayak seslerinden sonra gelen boğaz temizlem sesiyle kısa bir an duraksasam da işime devam ettim.

"Aden-"
Derin bir nefes verdim onu dinlemek istemiyordum.

"Onun bana nasıl hitap ettiği umrumda değil , ha bu arada arkadaş falan da değiliz.

"Ama biz seninle bu şekilde nasıl iletişim kuracağız ki, benim bir dediğime sen yüz ile geliyorsun ?"

"İletişime kurmamıza gerek olduğunu zannetmiyorum"

Dedim sesimdeki umursamazlıkla.

"Hayır gerek var !"
Diyerek iki adımda aramızdaki mesafeyi kapatmıştı leylek bacaklı şimdi de kolumu tutuyordu sıkarak. Tabii sıktığının farkında olduğunu zannetmiyorum.

"Bu şekilde mi ? Sen gerçekten sadece şiddetten mi anlarsın ?"
Dedim gözlerimle tuttuğu konu işaret ederek.

"Evet ben sadece şiddetten anlıyorum çünkü sevginin nasıl birşey olduğunu bilmiyorum. Oldu mu ?"

Nasıl yani ? Bir insana sevgilisi sevgi göstermezmiydi ki ? Çok saçma . Ama tabii şeyde olabilirdi çağımızın kanayan yarası çocuğa şiddet ,içimden bir an ona acıma duygusu gelirken ne yapacağımı bilemedim , sadece dudağımda zorla şu kelimeler döküldü.

"Mirza ben-"
Beni dinlemeden hemen mutfaktan çıktı, kolumu bıraktığında kısa süreli bir düşüş yaşadı vücudum. Ben artık kendi bedenimi ve duygularımı anlayamıyorum ne oluyordu bana, hem ondan kaçmak istiyordum hemde her an yanımda olsun istiyordum. Hem bana dokunmasın istiyordum, hem de bana dokunduğu zaman içim kıpır kıpır oluyordu.
Başımı iki yana sallayarak kahve yapma işlemine geri döndüm Çağın beni bahçede bekiyordu.

Bir çırpıda kahveleri yapıp mutfaktan çıktığımda kızın üzerindeki elbiseden ben utandım, birde sanki herşey normalmiş gibi eğilmiş Mirza'nın dizine vura vura heyecanla birşeyler anlatıyordu. Hayır yani bu kadar heyecanlı ne yaşamış olabilirsin acaba !